Ik ben geboren in 1982. Dat houdt twee dingen in: 1. Ik heb Johan Cruijff nooit live zien voetballen en 2. Ik heb een vader die mij uitentreuren heeft verteld hoe goed Cruijff wel niet was. Over punt 1 valt overigens nog te twisten. Het kan zijn dat ik lurkend aan een speen Johan heb zien spelen voor zowel Ajax als Feyenoord, maar een bewuste herinnering? Nee.

Het bovenstaande is het lot van mijn generatie en de generaties die daarop volgden. Tenminste, als je in een voetbalminnend gezin bent opgegroeid. Cruijff was bij ons thuis verplichte kost. Mijn vader zette dat kracht bij door in het kader van ‘een goede opvoeding’ een videoband van Cruijff aan te schaffen. Als een soort huiswerk. ,,Dit is pas voetbal jongen.” En het moet gezegd, ik heb die band ontelbare keren bekeken. Live heb ik hem nooit zien spelen, maar al zijn hoogtepunten staan in mijn geheugen gegrift.

Als mijn vader over Cruijff sprak, zag ik altijd de bewondering in zijn ogen. Hij voelde zich ook met Cruijff verbonden. Zo kon Johan niks fout doen. Als hij iets zei wat feitelijk nergens op sloeg, dan zei mijn vader dat hij hem begreep. Ik begreep er geen hout van, maar ik ben dan ook niet opgegroeid in het tijdperk Cruijff. Ik had mijn eigen idolen: Romário, Bergkamp en Litmanen. Die waren pas echt goed. Cruijff was oud. En het voetbal was toen traag en vanuit stilstand.

Het leverde vaak discussies op. Je kent ze wel, over dat het voetbal vroeger beter was. Zucht. Ik vond mijn vader in die tijd zelfs eerder een romanticus dan iemand met een realistische kijk op voetbal. Inmiddels weet ik beter. Bert Wagendorp zette onlangs Cruijff in zijn column in de Volkskrant zelfs naast Van Gogh en Rembrandt. Als beroemdste Nederlander aller tijden. Ik deed daarom een poging mij ertoe te verhouden. Al was het alleen al om mijn vader nog beter te begrijpen.

Messi
Stel je voor dat Messi – de hedendaagse Cruijff – een Nederlander zou zijn. Wat zou dat met mij en jou als Nederlandse voetbalgek doen? En bedenk dan dat onze Lionel na zijn carrière ook als trainer een onuitwisbare indruk zal maken. Dat hij Nederland op de kaart zet, trots maakt en het land tot in lengte van dagen met sprankelend voetbal associeert. Dat overal waar je op de wereld komt en zegt dat je Nederlander bent, men reageert: ,,Oh, het land van Messi!”

Bedenk vervolgens dat je zoon over een aantal jaar naar je toe komt om te vertellen hoe goed Messi wel niet is omdat hij weer eens niet te stoppen was. Je reactie laat zich raden: ,,Weet je wie pas goed was? Johan Cruijff.”

Diezelfde Cruijff lijkt nu ongeneeslijk ziek. Binnen afzienbare tijd zal mijn vader en met hem zijn hele generatie afscheid moeten nemen van hun Cruijff. Een icoon die hun jeugd kleur en trots heeft gegeven. En dat ontroert. Door de verhalen voel ik de grootsheid van Cruijff. Laat staan als je met hem bent opgegroeid. Dus bij deze: ,,Ja pap, Johan Cruijff was echt heel erg goed.”

Bram Meurs speelde in totaal acht jaar bij VV Noordwijk, is sociaal & organisatiepsycholoog en is mede-oprichter van het platform Voetbal in de Bollenstreek. Hij is te volgen via @brammeurs.

POPULAIRE BERICHTEN