Als 16-jarige debuteerde Jan Blankespoor in het vlaggenschip van Ter Leede. De goalie hing, weer zestien jaar verder, zijn voetbalschoenen in de wilgen om te kiezen voor het trainersvak. Daarin is hij als assistent-trainer van Henk Wisman bij Ter Leede nog altijd actief. De goalie die ook bij Rijnsburgse Boys successen vierde, is nog altijd niet van het veld weg te slaan. ,,Zowel qua inspanning als ontspanning kan ik het spelletje nog altijd niet missen”, vertelt Blankespoor over zijn gedrevenheid op en rond de velden.
In 1983 stond hij als B-junior ‘zomaar’ bij Ter Leede in het eerste elftal tussen de palen. Een plek die hij vervolgens ook niet meer afstond. Bij de toenmalige tweedeklasser wekte hij de interesse van Rijnsburgse Boys, dat hem drie jaar later naar de Middelmors haalde. ,,Daar had ik ruim één seizoen nodig om een plek in de basis te veroveren. In een team dat bol stond van het voetbaltalent en ook nog eens een echte vriendengroep was. Tot op de dag van vandaag, want de spelers van toen ontmoeten elkaar nog altijd regelmatig. Heel bijzonder.”
Met de Uien pakte Blankespoor in 1990 de afdelingstitel en vervolgens de zaterdagtitel en werden de Districtsbeker, de LD-Cup en het Zilveren Molen toernooi gewonnen, terwijl Oranje in een memorabele wedstrijd in mei van dat jaar op 1-1 werd gehouden. ,,Zij bereiden zich voor op het WK in Italië. Het complete Oranje onder leiding van Leo Beenhakker had het die memorabele avond op de Middelmors knap lastig”, herinnert Blankespoor zich als de dag van gisteren. ‘Rijnsburgse Boys uit, altijd lastig’, is nog altijd een gevleugelde uitspraak van ‘Don Leo’. ,,Als je het hele lijstje bekijkt, ontbreekt alleen het algeheel amateurkampioenschap. Dat blijft jammer, maar van de andere successen heb ik volop genoten.”
Fantastisch elftal
,,Als je de namen van dat elftal ziet wet je dat we over heel veel kwaliteit beschikten. Met Huug Aandewiel, Hans Zwaan, Ron Carli, Leon Vonk, Wim Driebergen, Arie van Dijk, Niek Oosterlee en Dick Heemskerk om een aantal te noemen, liep er wel wat rond ja. Een fantastisch elftal”, geniet de huidige oefenmeester nu nog na. ,,Wat me ook nog altijd bijstaat zijn de wekelijks kaartavonden na de donderdagavondtraining. Samen met Ruud Spierings, die destijds tweede doelman was, was het altijd klaverjassen geblazen tegen Zwaan en Willem van Zuilen, destijds de stadionspeaker bij Rijnsburgse Boys. Avonden om niet meer te vergeten”, blikt Blankenspoor terug op die tijd. ,,En weet je dat de groep van destijds ook jaarlijks nog een keer in actie komt. Dat zegt alles over die tijd.”
Uiteindelijk keerde Blankespoor weer terug bij zijn oude club Ter Leede, dat begin jaren negentig zijn opmars vanuit de Vierde Klasse richting de top had ingezet. Met de roodgelen keerde de goalie daadwerkelijk terug in de top van het amateurvoetbal om na twee kampioenschappen, met tussentijds ook nog een degradatie, afscheid van het actieve voetbal. ,,De klachten speelden mij meer parten dan me lief was. Eigenlijk ben ik een jaar te laat gestopt. Het laatste seizoen speelde ik in het tweede. Thomas Waasdorp had mijn plek onder de lat toen al ingenomen. Afscheid nemen op topniveau is net even iets mooier.”
Eenling
Vervolgens maakte Blankespoor een rondgang door de Bollenstreek. Eerst vijf seizoenen als keeperstrainer bij FC Lisse, om vervolgens als assistent-trainer bij VVSB aan de slag te gaan. Blankespoor: ,,Mooie jaren waren dat. Ook veel geleerd. Samen met Jan van den Berg heb ik de selectie van VVSB na het ontslag van John Blok nog een half seizoen als interim-trainer onder mijn hoede gehad.” Uiteindelijk werd De Roodemolen zijn voorlopig eindstation. Sinds 2010 is hij ook daar werkzaam als assistent-trainer.
Het keepen had hij overigens van geen vreemde. Jan Blankespoor senior mocht zich een gerespecteerde doelman noemen. Dat virus bracht hij over op zijn zoons Jan, Riny en Bert, die alle drie voor het keepersvak kozen. ,,Het mooiste is dat wij als broers allemaal voor kortere of langere tijd het doel bij Ter Leede hebben verdedigd. Best uniek eigenlijk. Zelf heb ik dat in twee periodes gedaan. In mijn beginperiode hing een keeper er een beetje bij. Apart trainen en bij het afronden keerde je op de training pas terug bij de groep. Eigenlijk was je een eenling. Vandaag de dag is het keepersvak heel anders. Je bent laatste man en coach in het veld. En moet goed mee kunnen voetballen. Ook de spelregels zijn voor een keeper nu heel anders. Ja, misschien was ik met de huidige aanpak nog een veel betere keeper geworden. Hoewel ik nu zelf geen keeperstrainer meer ben, is het wel mooi om te zien dat een doelman nu volledig deel uitmaakt van de groep. Met name op de trainingen”, duidt Blankespoor de verschillen op keepersgebied in ruim vier decennia.
Ambitie
Net als bij VVSB stond Blankespoor samen met Alan Campfens in het najaar van 2013 als interim-trainer voor de groep nadat eerst Wisman en kort daarna zijn opvolger Bob de Klerk De Roodemolen voor een buitenlands avontuur verlieten. Wisman keerde alweer snel terug waarna Blankespoor met alle liefde een stapje terugdeed. ,,Dat heeft overigens niets met een gebrek aan ambitie te maken. Wel alles met mijn functie als accountmanager bij Hyundai. Die slokt minimaal veertig uur in de week op. Zo’n baan is gewoon niet te combineren met het hoofdtrainerschap in de top van het amateurvoetbal. Daar gaat zo’n twintig tot dertig uur per week inzitten. Laat mij maar lekker in de luwte werken en meedraaien als assistent. Dat bevalt me uitstekend. En mocht er in de toekomst toch iets voorbijkomen dan wil ik er altijd over nadenken, maar voorlopig zit ik goed bij Ter Leede. Dat is en blijft toch mijn ‘cluppie’. Mijn zoons Wessel en Mats spelen er ook. Nee, niet als keeper. Met die familietraditie is een beetje gebroken. Mats neigt er nog weleens naar om te keepen, maar als hij voor het pure voetballen kiest is het ook goed hoor. Plezier in het spelletje is en blijft het allerbelangrijkste!”
Foto: Ter Leede