Het is voor velen nog even wennen. In het jeugdvoetbal is de benaming van de diverse teams volledig op de schop gegaan. Waren de B1, C3 en F6 decennialang vertrouwde begrippen in voetballand. Met ingang van het seizoen 2016-2017 is Jong Onder (JO) echter het toverwoord. In de tweede aflevering van de rubriek ‘Jeugdelftal van de Maand’ wordt de schijnwerper gericht op Valken ’68 JO17-1. Of, zoals het in het oude jargon heette, de B1-junioren van die club.

Op een ijskoude avond in november wordt er op sportpark ’t Duyfrak in Valkenburg in vlot tempo getraind door de spelers van Valken ’68 JO-17. Dat gebeurt onder de bezielende leiding van Mark Duindam en Floor van Duijn. Eerstgenoemde speelde een decenniumlang in het vlaggenschip van die club, terwijl Van Duijn in deze regio eigenlijk geen verdere introductie nodig heeft. De middenvelder was bijna twintig jaar lang bij Quick Boys en later bij Ter Leede de grote aanjager op het middenveld. Met teamleider Jan Hoekstra is het trio compleet dat wekelijks leidinggeeft aan dit team.

Kicksen weer aangetrokken
,,We doen op de training bijna alles met de bal. Daarbij trainen we zowel op conditie als op techniek. Dat combineren we in de oefeningen die we de spelers laten uitvoeren. Om, zoals gebruikelijk, met een partijvorm af te sluiten. Tweemaal per week welteverstaan. Met de ervaren en gedreven Floor als assistent-trainer. De opkomst is goed en de groep is enthousiast”, vertelt Mark, die dit jaar de kicksen als trainer weer heeft aangetrokken. ,,Nadat ik ben gestopt als voetballer, ben ik hier jarenlang assistent-trainer geweest bij het eerste. Mijn werk in de horeca heb ik op een gegeven moment voorrang moeten geven, maar toen mijn werk het weer toeliet, ben ik op het veld teruggekeerd.”

In de tussentijd waakt Floor over zijn jongens, waarbij hij onophoudelijk aanwijzingen geeft. Het oog van de meester blijkt nog altijd scherp te zijn. ,,Ik woon nu al ruim 25 jaar in Valkenburg en mijn kinderen hebben hier ook gespeeld. Dan voel je jezelf al snel thuis bij de club. Uiteindelijk ben ik hier blijven hangen als jeugdtrainer. De wedstrijden laat ik aan Mark over. De zaterdag houd ik vrij voor andere dingen, maar om twee keer per week op het trainingsveld te staan, vind ik nog altijd heerlijk”, vertelt Floor. Daarna volgen de aanwijzingen elkaar weer snel op tijdens de training. ,,Twee stapjes terug, dan houd je overzicht”, klinkt het in de vrieskou tijdens het kaatsen. ,,Anders kom je te snel in de bal.”

Scherp houden
De jeugdafdeling van Valken ’68 groeit en bloeit als nooit tevoren. De nieuwbouwwijk ’t Duyfrak levert veel nieuwe jeugdleden op en als vanaf 2018 voormalig Vliegkamp Valkenburg volgebouwd wordt, lijkt de toeloop nog verder toe te gaan nemen. Dit seizoen telt Valken ’68 twee JO-17 teams. Voldoende om de concurrentie met elkaar aan te gaan. ,,Waarbij het niveau binnen deze groep vrij gelijkwaardig is. De prestaties zijn bovendien goed. Het is vooral zaak om de jongens beter te maken en scherp te houden. Dat is nog weleens een probleem. De gedrevenheid staat soms op een wat lager pitje. Dan moet je scherp zijn.”, vertelt Mark. ,,Maar voetballen kunnen ze.”

Jeugdige ambitie
In een afdeling met vijf standaardteams en even zoveel tweede elftallen bezet Valken JO-17-1 momenteel de gedeelde tweede plaats achter koploper Teylingen. Die ploeg is nog zonder puntverlies. ,,Toch is het onderlinge verschil niet heel groot. Onlangs verloren we met 2-1 van ze, dus is er nog altijd van alles mogelijk”, vertelt keeper en aanvoerder Daan. De goalie wordt naast de wekelijkse trainingen ook nog eenmaal per week onder handen genomen door Jan Valk, die bij de club de selectie en jeugdkeepers onder zijn hoede heeft.

Naast Daan is de nummer tien van het team, Stijn, enthousiast over de verrichtingen van zijn elftal. De pas veertienjarige middenvelder is vervroegd overgeheveld naar JO-17. ,,In mijn eigen categorie was ik uitgeleerd en hier kan ik weer stappen maken.  Dat gaat best lekker. Passing, overzicht en af en toe een doelpuntje maken zijn wel mijn dingen”, vertelt Stijn. Daan (16) zelf heeft sinds de D-junioren de goal opgezocht. ,,Keepen vond ik eigenlijk veel leuker. Nee, het is niet uit nood geboren. Tussen de palen ben ik op mijn plaats.”

Mark prijst zijn goalie vervolgens vooral om zijn sprongkracht en zijn goede reflexen. Het is nu eenmaal altijd moeilijk om zelf te zeggen waar je goed in bent. Dat beide spelers aangeven graag het eerste elftal van hun club te willen halen, tekent hun jeugdige ambitie.

In de race
Voor Mark is het duidelijk dat prestatief voetbal in een team als JO-17 vooropstaat. ,,Het is nu eenmaal een standaardteam en het is voor de club toch de bedoeling dat er uiteindelijk jaarlijks een paar spelers afgeleverd worden aan de seniorenselectie. Als dat lukt ben je spekkoper. Daarnaast is de factor plezier ook belangrijk. In deze categorie vallen overal veel spelers af. Het is gewoon een lastige leeftijd. Naast prestatief voetbal gaat het ook over de verdere onderbouw van de vereniging. Valken ’68 bestaat gelukkig niet alleen bij de gratie van het eerste elftal. Dat aspect mogen we hier natuurlijk niet uit het oog verliezen.”

Zaterdag wacht de thuiswedstrijd tegen WVC JO-17 uit Oude Wetering. De nummer drie van de ranglijst. ,,Die wedstrijd moeten we winnen. Dan nemen we afstand van hen en blijven we zelf in de race”, klikt het optimistisch voordat het trio de winterkou weer opzoekt. ,,Die wedstrijd gaat wel door hoor”, klinkt het nog. ,,We spelen doorgaans op kunstgras, hoewel er ook nog weleens een partijtje op gewoon gras tussen zit.”