Geboren in Den Haag groeide Martin de Louw op in Warmond, waar hij bij het plaatselijke Warmunda zijn eerste voetbalstappen zette. Op 15-jarige leeftijd verkaste De Louw naar de Rijnsburgse Middelmors om eind jaren negentig de overstap naar Ter Leede te maken. Tussen zijn 18e en 38e jaar speelde Martin de Louw op het hoogste amateurniveau. De liefhebber pur sang trapt in zijn woonplaats Warmond nu nog altijd (recreatief) een balletje mee.
De Louw, 48 jaar inmiddels, kan het voetbal nog altijd niet missen. Als jeugdtrainer bij Warmunda ‘groeide’ hij als trainer mee met zijn zoons Melle en Tomas en begeleidde hij de jeugdteams in de meeste leeftijdcategorieën. ,,Tegenwoordig spelen de jongens elders. Melle in de B1 van Ter Leede, terwijl Tomas bij Alphense Boys in de D1 voetbalt. Dat zorgt altijd voor zaterdagen die vroeg beginnen en laat eindigen. Eerst naar Alphen aan den Rijn om de jongste te zien spelen en vervolgens naar Sassenheim om bij Ter Leede te kijken.”
,,Daarna pik ik het liefst een wedstrijd in de Topklasse mee. Samen met een paar vrienden een leuke wedstrijd uitzoeken. Of dat nu Rijnsburse Boys,Ter Leede of Katwijk is. Daar verheug ik me altijd op. Als voetballer vond ik het sociale gebeuren rond het voetbal altijd heel belangrijk. Met elkaar presteren, maar ook blijven hangen na de wedstrijd, een biertje doen of met elkaar gaan stappen. Dat is nu nog altijd zo. Minstens zo belangrijk als het kijken van een wedstrijd vind ik de gezelligheid er omheen. Op zondag moet ik weleens nadenken hoe de wedstrijd verlopen is een dag eerder, omdat het ‘randgebeuren’, een beetje slap lullen en na afloop nog even blijven hangen, voor mij wezenlijke onderdelen van de middag vormen.”
Robotjes
Dat hij als speler altijd nadrukkelijk aanwezig was in het veld en behoorlijk fanatiek de strijd aanging, leverde De Louw toen de nodige schorsingen op. ,,Op een gegeven moment bouw je een naam op en ik had weleens het idee dat scheidsrechters me extra in het oog hielden en ik daardoor eerder aan de beurt was. Door een paar flinke blessures ben ik een paar keer uit de roulatie geweest, terwijl ik de laatste jaren bij Ter Leede achter de hand werd gehouden voor het geval dat. Als voetballer pikte ik regelmatig mijn doelpunten mee. Was nooit te beroerd om te werken en schuwde de strijd niet. Als ik nu (terug)kijk kan ik me niet voorstellen dat ik vroeger zo fanatiek was. Dat aspect is nu helemaal verdwenen. Het spel is ook heel anders geworden. De trainers hebben veel meer invloed dan toen. Het is ook allemaal zakelijker geworden. Ik zie nu robotjes in het veld. Eigen inventiviteit is er ook wel, maar volgens mij wordt een speler vooral met opdrachten en regeltjes volgestopt.”
Stap gezet
Waar veel spelers uit de top van het amateurvoetbal na hun actieve carrière definitief stoppen, speelt Martin de Louw nog wekelijks zijn partijtje mee in Warmunda 4. ,,Als voetballer gaan de jaren wel tellen, maar zolang het gaat, blijf ik dat doen. Daarnaast ben ik jeugdtrainer bij Warmunda. Omdat ik in Haarlem werkzaam ben als product-manager is het weleens haasten geblazen om op tijd op het veld te staan. Ik heb er echter nog altijd plezier in en dan hou je het ook vol. Aan de ene kant zou ik wel verder willen als trainer, maar de tijd die je er in moet stoppen heeft me altijd tegen gehouden. Niek Oosterlee, Robbert de Ruiter en Frank Bloemheuvel, met wie ik nog mee gespeeld heb, hebben die stap wel gezet.”
Martin de Louw kijkt met plezier terug op zijn lange carrière. Met daarin twee absolute hoogtepunten. In 1990 greep Rijnsburgse Boys de zaterdagtitel, waarna het tegen Geldrop om het algeheel kampioenschap alsnog misging. ,,Maar ook bij Ter Leede beleefde ik een mooie tijd. Arie Lagendijk, die ik bij RBB al meemaakte, haalde me na de promotie van Ter Leede naar de Hoofdklasse, naar Sassenheim. Het kampioenschap zat er een paar keer net niet in, maar de Super Cup in 2004, behaald tegen Quick Boys, is een prijs die je niet vergeet.”
Tekst: Leo Schrama