Zijn naam doet al vermoeden dat Vladimir Jozic (32) niet alleen maar Nederlandse roots heeft. Dat klopt ook, want op 9-jarige leeftijd is de kleine ‘Vla’ samen met zijn ouders en broer vanuit Kroatië naar Nederland gekomen. De situatie in dat land werd te gevaarlijk en zijn ouders besloten naar Nederland te vertrekken. Toen hij tien jaar was is hij in Noordwijkerhout gaan wonen en daar is hij vervolgens nooit meer weggegaan. Ook is hij destijds gelijk gaan voetballen bij de plaatselijke voetbalclub VVSB. Op De Boekhorst weet hij wat hij heeft en dat zal hij niet snel achterlaten.

Jozic werkt sinds augustus als ‘billing administrator’ bij Konica Minolta in Amsterdam. Een bedrijf dat kantoor- en productieomgevingen voorziet van kopieerapparaten. Hij woont samen met zijn vriendin Simone (mooie naam) in Noordwijkerhout, spreekt nog vloeiend Kroatisch, is best wel een moederskindje en de ouderdom slaat langzaam toe…

Vladimir, Vla, Doefis.. Die laatste moet je even uitleggen?
,,Haha nee, dat heeft Peet [van de Slot red.] heel lang geleden in het leven geroepen. Volgens mij na een avondje stappen in Noordwijk. We zaten bij iemand thuis en ineens was daar Doefis. Het bekt wel lekker. Ik noem hem ook wel eens zo, maar verder houden de meesten het bij Vla.”

Heb je nog veel met Kroatië trouwens?
,,Best wel. Ik ga er sowieso elk jaar heen, omdat er nog veel familie woont. Er is ook wel een groot deel naar Nederland gekomen, maar er woont ook nog veel familie die niet gevlucht is. Zij hebben het daar nu goed. Er is niets meer aan de hand. Als ik daar ben kom ik ook steeds vaker Nederlandse toeristen tegen. Het wordt steeds populairder. Zelf spreek ik met mijn ouders altijd nog Kroatisch en mijn moeder kookt vaak nog Kroatische gerechten, heerlijk! Vooral Pita (niet de broodjes, maar een soort deegrol met kaas) is favoriet.”

Je bent altijd ruim één (!) minuut voor de afgesproken tijd op de voetbal. Je teamgenoten vinden dat eigenlijk niet kunnen als aanvoerder….
,,Haha ik wist dat dat ging komen! Tja, het hoort bij mijn voorbereiding op de wedstrijd. Ik woon op steenworp afstand en ben op een wedstrijddag vaak al om 08:30 uur wakker, dus daar ligt het niet aan. Ik wil op zo’n dag gewoon focussen en houd er dan niet van om nog een half uur op de club te moeten wachten. Als ik dan aankom op de club staan ze allemaal op hun horloge te wijzen, dus ik weet dat het een gevoelig puntje is. Tot nu toe red ik het altijd net en met trainingen ben ik er ruim op tijd, prima compensatie toch?!”

Komt dat misschien doordat je voor een training of wedstrijd bij je ouders eet?
,,Dat hoort inderdaad ook bij de voorbereiding. Voor trainingen en wedstrijden haal ik mijn voetbalspullen op bij mijn ouders en dan eet ik daar ook vaak, ja. Ik ga dan meestal tien minuten van tevoren rijden en dat gaat tot nu toe altijd nog goed.”

Maar uhm je bent 32 jaar en je moeder wast je voetbalkleding nog… Wáárom?
,,Haha ik vind het ideaal! Toen ik het huis uit ging heeft mijn moeder aangeboden om mijn voetbalkleding te blijven wassen en dan haal ik het voor trainingen en wedstrijden op. Niets te klagen dus. Ik snap dat het een beetje vreemd is, maar ze doet het graag en ik vind het prima.”

Ook spaart de trainer je als jullie twee wedstrijden in de week spelen… Heeft dat te maken met je leeftijd?
,,Eerlijk gezegd wel. Ik ben de oudste van de groep en dat ga ik lichamelijk wel merken. De trainingen worden intensiever en het herstel duurt langer. Een paar jaar geleden ging dat sneller, maar nu helaas niet meer. Gelukkig komt twee wedstrijden in de week niet heel vaak voor, maar net zoals voor het paasweekend [waarin VVSB op zaterdag en maandag een wedstrijd speelde red.] krijg je opmerkingen naar je hoofd zoals: ‘Jij speelt één wedstrijd zeker, welke wordt het?’ En ze zullen je dan ook wel verteld hebben dat ik vaak bij de fysio zit?”

Haha ja, dat was mijn volgende vraag! Zelfde reden?
,,Ja, ik laat voor trainingen en wedstrijden standaard mijn enkels intapen. Dat doe ik al sinds 2002 en kan eigenlijk niet meer zonder. In de jeugd ging ik al vaak door mijn enkels. Dan was het herstellen, weer voetballen en dan gebeurde het opnieuw. Nu ben ik dat voor en tape ik ze altijd in. De fysio roept dan ook weleens voor de grap: ‘Oh je gaat boodschappen doen, gaat dat wel zonder ingetapete enkels?’ Ook laat ik me altijd even masseren voor de wedstrijd. Je moet goed voor je lichaam zorgen toch? Heeft de medische staf ook wat te doen haha.”

Zeker waar! Dan nu je guilty pleasure; broodje Nutella. Hoe vaak en sinds wanneer?
(Begint te lachen): ,,Iedere dag als ontbijt, met een glas melk. Eigenlijk al van jongs af aan en het is nog steeds lekker! Het wordt eigenlijk alleen maar lekkerder. Tot mijn vriendin kort geleden zei dat het misschien toch niet helemaal goed me voor is. Dus ik probeer nu te minderen. De ene dag broodje Nutella en de andere dag kwark, maar in het weekend gewoon wel Nutella. Het is afkicken.”

Ook ben je niet vies van Wodka Red Bull… Last van gehad op trainingskamp hoorde ik?
,,Die vrijdagavond mochten we gaan stappen. Dus we gingen met een aantal gasten richting te stad. Jongere gasten natuurlijk en die drinken wel door kan ik je vertellen. Dus laat ik het zo zeggen; ik was blij dat we thuis waren die avond. Die zaterdagavond mochten we ook weg, maar ik ben toen niet gegaan. Dan kun jij wel raden waarom niet toch?!”

Haha dat komt toch weer door dat langzame herstel hè…? Tip! Ik hoorde ook dat je je voetbalschoenen warm blaast als het koud is, werkt dat echt?
,,Haha klopt! Als het buiten koud is en dus ook mijn voeten en voetbalschoenen, blaas ik er even in om de ergste kou te ontzien. In mijn normale schoenen doe ik dat overigens niet, maar het werkt wel.”

En nog iets aparts; je kunt niet tegen het geluid van de trekker (waarmee de kleedkamervloer wordt drooggemaakt) als deze met de achterkant over de grond schraapt…
,,Ah nee, dat is echt verschrikkelijk. Als ik er alleen al aan denk krijg ik rillingen en kippenvel. Tim de Rijk vindt het een lekker geluid en om mij dan natuurlijk nog even extra te irriteren, gaat die trekker expres over de vloer. Het staat nu gelukkig op de boetelijst, dus wie dat doet moet volgens mij twee euro in de pot gooien. Er zijn dus nog meer gasten die het een vervelend geluid vinden.”

Je wordt volgens mij niet snel boos, maar als dat dan gebeurd wil het nog weleens zo zijn dat je begint te schelden in het Kroatisch… Is dat makkelijker?
,,Haha niet zozeer makkelijker, maar wel tactischer. Ik ben inderdaad vaak wel rustig, maar als ik de scheidsrechter bijvoorbeeld onterecht bepaalde keuzes zie maken kan ik daar wel kwaad om worden. En als je dan in het Nederlands iets tegen de scheids zegt kun je vaak gelijk doorlopen naar de kleedkamer… Dus vertel ik het in het Kroatisch en uh dat is niet altijd even lief. Teamgenoten grappen dan weleens wat ik dan allemaal weer liep te schreeuwen in het veld. Niemand die het verstaat, behalve familie die voor de tv zit als VVSB live wordt uitgezonden of mijn vader die altijd langs de lijn staat. En ik moet natuurlijk uitkijken dat de scheidsrechter niet toevallig ook uit Kroatië komt.”

 Dan hobby twee: pokeren. Dat doe je al 15 jaar heen en terug in de bus naar uitwedstrijden.
,,,Klopt. Dat is eigenlijk begonnen toen ik bij de senioren kwam. Achterin de bus werden altijd spelletjes gespeeld. Toen ik net bij de selectie kwam bekeek ik dat nog van een afstandje, maar al snel zat ik zelf ook iedere uitwedstrijd in de bus te pokeren. Het is eigenlijk gewoon om de tijd te doden. Sommige slapen, anderen kijken filmpjes of klaverjassen en wij spelen poker.”

 En je bent niet zo van het bluffen?
,,Haha ze zeggen vaak wel: als Vla gaat zal het wel goed zijn. Meestal is dat ook wel zo, maar van die gedachte kan ik nu ook misbruik maken natuurlijk…”

Ben je verder van het gokken?
,,Nee, eigenlijk niet. Ik ga misschien één keer per jaar naar het casino en zet soms in bij Unibet, maar dat was het wel. Ik houd het lekker bij pokeren in de bus.”

Tekst: Simone Disseldorp