Sinds de matige prestaties van het Nederlandse voetbal in de afgelopen jaren, staat de Hollandse school ter discussie. Is het 4-3-3-systeem nog wel van deze tijd? Vaak wordt het Nederlandse voetbal op een slimme en efficiënte wijze afgestraft. Het moderne voetbal wint het langzamerhand van de klassieke variant. Het totaalvoetbal van de Johan Cruijff of Rinus Michel adepten sterft een langzame dood.
Een vergelijking met een wedstrijd in de Tweede Klasse is wat krom, maar op Sportpark De Elsgeest liet vooral Teylingen zien hoe dodelijk efficiënt een 4-4-2 systeem kan zijn. Met de verdedigende linies dicht compact op elkaar legde het Foreholte totaal lam.
Tel daarbij op dat de Sassenheimers met Pascal de Ridder en Tom van der Vlugt twee rappe aanvallers hebben. Daarmee staan ze in de omschakeling regelmatig in ondertal. Maar met de snelheid van de beide spelers lozen ze tegenstanders op weg naar de goal. En zo won Teylingen niet alleen op het veld, maar ook in het hoofd. Het slimme Teylingen had Foreholte tactisch in de houdgreep.
,,We hebben ‘m eigenlijk on-Teylingens gewonnen. Ontzettend veel strijd geleverd.”
,,Teylingen had gewoon een goed strijdplan”, complimenteert Foreholte-coach Marcel IJzendoorn zijn collega. ,,Maar ik vind wel dat we alle problemen die we gehad hebben in deze derby volledig over onszelf hebben afgeroepen.”
De vroege openingstreffer uit een strafschop van Dirk Zwetsloot hielp daarin niet voor de Voorhouters. Een typische overtreding waar op het middenveld waarschijnlijk niet voor was gefloten, zorgde in het zestienmetergebied wel voor een penaltysituatie. Pascal de Ridder viel over het licht uitgestoken been van Oscar Arroyo en ging gewillig naar de grond.
Bas Jongbloed en Lasse van Wijk zijn in een duel verwikkeld
Na die 0-1 na zes minuten bleef Teylingen compact spelen en liet het Foreholte aan de bal. De Voorhouters probeerden, speelden rond, maar ploeterden vooral. ,,We hebben ‘m eigenlijk on-Teylingens gewonnen. Ontzettend veel strijd geleverd.” Marc van Wonderen toonde zich met die quotes trots op de inzet van zijn elftal.
Beuken
,,Eindelijk hebben we laten zien hoe hard we kunnen beuken met elkaar. Als we dit altijd kunnen brengen, en dat is misschien een cliché, dan kunnen verder van de goal af gaan verdedigen. En gaan we nog een hele hoop punten halen.”
Even leek het duel al in de eerste helft te worden beslist na een overtreding van doelman Matthijs Guijt in zijn eigen strafschopgebied. De keeper herstelde zijn fout direct door de penalty van andermaal Dirk Zwetsloot te stoppen.
In de tweede helft trachtte IJzendoorn meer voetbal in z’n elftal te brengen door Sten Admiraal op een andere positie neer te zetten, wat meer vanaf de buitenkant, en door Tom Bleijswijk, die een gedeelte van de voorbereiding had gemist, in het veld te brengen voor Oscar Arroyo.
De houdgreep van Teylingen bleef stevig vastzitten om Foreholte, dat na de 0-2 uit de omschakeling van De Ridder eigenlijk moedeloos aftikte. Zelfs de rode kaart van Tom van der Vlugt (twee keer geel), bracht geen verandering aan die situatie. Als de Voorhouters nog anderhalf uur door hadden gevoetbald, dan was de goal nog steeds niet gevallen.
,,Het maakt mij geen klap uit wat je nu zegt, ik vind alles goed.”
,,Dat is ook wat mijn spelers in de kleedkamer zeiden. We zijn nooit gevaarlijk geworden in de zestien”, beaamde de verliezende coach. Of dat de verdienste was van Teylingen of het manco van Foreholte, liet IJzendoorn in het midden.
,,Het is en-en als je het mij vraagt. Ze hielden de as goed dicht. Ze gaven ons veldruimte aan de zijkant, maar daar hebben we nooit een creatieve oplossing tegenover kunnen zetten. In de tweede helft hebben we daarom Admiraal als een valse rechtsbuiten daar neergezet en Casper Brabander aan de andere kant.”
,,Die jongens hebben wel tien of twaalf keer de mogelijkheid gehad om iets met de bal te doen. Maar elke keer was de voorzet te laag of hij kwam niet aan.”
Toni Arroyo heeft de bal aan z’n voet, maar voelt Mark van de Vlugt in z’n rug
Van een jongen als Admiraal, die als ‘grote vis’ terug werd gehaald van VVSB, had Foreholte in zo’n wedstrijd misschien meer mogen verwachten. IJzendoorn bestrijd die gedachte een beetje. ,,Of je nu in de Tweede Klasse of Tweede Divisie speelt, er staan altijd elf tegenstanders tegenover je. Hij is zoekende. Hij heeft fantastisch voetballend vermogen. Hij is een meerwaarde aan de bal, maar dat kwam er nu niet uit.”
Op de kaart
Zijn spel was uiteindelijk wel exemplarisch voor de middag. Waar Admiraal ook werd geposteerd, Teylingen had een antwoord. ,,We hadden alles doorgenomen met elkaar. Helemaal in de omschakeling had ik al van tevoren het gevoel dat ze Foreholte pijn konden doen, dat is gebleken. Maar vooral de inzet en dat beuken van deze wedstrijd is top. Zo’n elftal zijn wij normaal niet. Nu wel.”
En dus wonnen de Sassenheimers op de ‘moderne’ manier. Misschien niet dominant, maar wel uiterst effectief. ,,Het maakt mij geen klap uit wat je nu zegt, ik vind alles goed”, lachte Van Wonderen zijn tanden bloot. ,,We hebben veel positieve geluiden gehoord nu na afloop. Een supporter kwam naar me toe en zei: ‘Dankjewel. Teylingen staat op de kaart’. Ik kom niet uit de streek, maar dat doet mij wel wat.”
Foreholte – Teylingen 0-2 (0-1) 6. D. Zwetsloot (p) 0-1, 79. De Ridder 0-2
Foreholte: Guijt, Van Dam, O. Arroyo (46. Bleijswijk), Spreeuw, Wiering (63. Nolles), Roukema (80. Geerlings), Jonbloed, Admiraal, C. Brabander, R. Brabander, T. Arroyo.
Teylingen: Zonjee, Vooijs, Dolieslager, Nouland, Van Beek, Van Wijk, D. Zwetsloot, J. Zwetsloot (72. Van Kesteren), M. van der Vlugt, T. van der Vlugt, De Ridder (85. Langeveld)
Ramon van Beek na afloop van Foreholte – Teylingen
Matthijs Guijt na afloop van Foreholte – Teylingen
Foto’s: Peer Compeer