Ruim 38 jaar na haar oprichting in 1966 ging MVKV op in FC Rijnvogels. De als personeelsvoetbalvereniging van Marine VliegKamp Valkenburg opgerichte voetbalvereniging fuseerde op 29 mei 2004 met KRV om als Fusieclub (FC) Rijnvogels verder door het voetballeven te gaan.

Het kleinste broertje in voetballend Katwijk verdween daarmee voorgoed van de voetbalkaart na een periode van bijna vier decennia. Daarin liep, naast gezelligheid, met name de veldenproblematiek en de band met het vliegkamp als een rode draad door de clubhistorie.

Bij FC Rijnvogels hebben de oud-MVKV’ers Peter Plug als voorzitter en Peter de Koning als bestuurslid Technische Zaken momenteel zitting in het bestuur. De weemoed over het verdwijnen van hun oude cluppie is er nog altijd,  maar wordt naar hun zeggen volledig overstemd door het slagen van de fusie.

,,Het huiskamergevoel dat zo kenmerkend was voor MVKV hebben we op de fusieclub kunnen overbrengen. En dat geldt ook voor de voormalige KRV’ers. Niet zo heel gek want ook die club was een vergelijkbare, weliswaar is grotere, vereniging. Het ons kent ons gevoel is er nu gelukkig nog altijd,” vertelt Plug, die zestien seizoenen lang het doel verdedigde in het vlaggenschip van MVKV.

Waarop De Koning nog aanvult dat het ondanks de ruim 1.000 leden ook voor hem bij ‘FCR’ nog altijd zo aanvoelt. ,,Als je het over een geslaagde fusie hebt, dan is FC Rijnvogels daar een uitstekend voorbeeld van.”

,,Ik kan me herinneren dat er tussen twee startbanen ook nog een veld lag, met doelen en al. Werden we met een militair busje naar die plek gereden.”

Bij de in maart 1966 al bestaande omnivereniging MVKV, dat vandaag nog altijd als tennisclub bestaat, wilden personeelsleden van het vliegkamp graag een balletje trappen. Op het eigen vliegkamp uiteraard. Nadat een speelveld en een veel kleiner trainingsveld waren geregeld, was het in het seizoen 1966-1967  zover.

MVKV, dat bij de oprichting alleen bestond uit werknemers van het vliegkamp, kwam terecht aan de 1^e Mientlaan op een terrein van het vliegkamp. Enkele jaren later zou ook KRV tweehonderd meter eerder op deze locatie terechtkomen.

Een ledenbestand dat dus alleen bestond uit ‘marinemensen’ vormde dat al snel een struikelblok. De groei zat er niet echt in en het gebeurde ook nog eens dat leden dienst hadden als er gevoetbald werd.

Het kwam zelfs voor dat wanneer de toeter ging en spelers tijdens een wedstrijd op die wijze werden opgeroepen, zich naar hun werk moesten spoeden als er onverwachts een vliegtuig arriveerde of vertrok. Het besluit om ook leden van buitenaf te werven was dan ook onvermijdelijk.

Apart
Plug en De Koning speelden beiden in het eerste elftal van MVKV. ,,Toen had je nog een pasje nodig om langs de wacht te komen als je ging spelen of trainen”, vertelt Plug.

,,Het was nu eenmaal militair terrein, vandaar. Ik kan me herinneren dat er tussen twee startbanen ook nog een veld lag, met doelen en al. Ook daar hebben we nog weleens gespeeld. Werden we met een militair busje naar die plek gereden. Heel apart om mee te maken.”

Handen uit de mouwen
Met de plotselinge plaatsing van een zendmast in 1982 op, uitgerekend, het trainingsveldje van MVKV begon de veldenproblematiek van de vereniging. ,,In combinatie met promotie naar de Vierde Klasse. We hadden een officiële omheining rond het veld nodig en die was er niet.”

,,Toen hebben we bij zowel Quick Boys als Katwijk een seizoen met het eerste onze thuiswedstrijden gespeeld.  De groei van de club zorgde er ook nog eens voor dat andere teams geregeld moesten uitwijken naar een veld op het terrein van de Willem van den Bergh. Niet ideaal dus”, herinnert Plug zich.

Peter de Koning (l) bij het aantrekken van Luuk Slegt voor FC Rijnvogels

,,De leden hebben toen de handen uit de mouwen gestoken en het eigen terrein helemaal op orde gebracht. Waarmee Met Vereende Krachten Voorwaarts haar naam alle eer aan deed. Ook de eerste elftalspelers deden hier volop aan mee. Dat kun je je nu toch niet meer voorstellen? Maar het geeft uitstekend weer wat het MVKV-gevoel was”, vult De Koning aan.

Mooiste jaren
Daarbij vormde de knusse kantine op het sportparkje het episch centrum van de vereniging. Met ‘tante Annie’ aan het roer. Plug: ,,Je mag haar gerust de moeder van de vereniging noemen Als echtgenote van voorzitter Jan de Gier regelde zij van alles. Van de was tot de kantine. Niets was haar te gek. Kort na de fusie is ze helaas overleden. Het erelidmaatschap van FC Rijnvogels dat haar destijds nog is toegekend is dan ook niet meer dan terecht.”

In die kantine heerste volgens beide Peters altijd volop gezelligheid. ,,Sluitingstijden waren niet aan de orde. We zaten tenslotte op een afgescheiden terrein en de tijd telde niet als je begrijpt wat ik bedoel,” blikt De Koning terug. ,,Sportjournalist Jaap Visser, de voorganger van Peter Plug, verdediger er vijf seizoenen lang het doel en hij noemde die periode niet voor niets de mooiste jaren uit zijn loopbaan.”

Kudde schapen
MVKV telde jarenlang rond de honderd leden telde. De club groeide mede door de jeugdafdeling later uit tot ruim het dubbele aantal om daarna weer terug te vallen naar het eerdere niveau. Met de van Quick Boys overgekomen Arjan van der Werf als trainer, reikte MVKV zelfs tot de Derde Klasse.
,,Daarmee was sportief gezien het plafond wel bereikt. Maar we bleven afhankelijk van het vliegkamp. En dan was het vooral belangrijk of de commandant wel of niets met voetbal had. Dat wisselde nog weleens”, weet De Koning.

,,Bij clubs als GWS, De Sleutels, VWS en noem ze maar op, heerste ook altijd zo’n gezellige sfeer.”

,,Soms kon heel veel, soms niets. Het is zelfs gebeurd dat ik op het veld arriveerde om daar een kudde schapen op het hoofdveld te ontwaren. Ik geloofde mijn ogen niet. Die waren er zomaar neergezet. Dat soort dingen dus. Het afscheid van de club was echter onvergetelijk. Met een geweldige avond, met alles er op en eraan, hebben we afscheid genomen van het vliegkamp en van de club. Zo was het ook wel weer.”

Succesnummer
Met de voorgenomen sluiting van het Vliegkamp Valkenburg, in samenhang met de verregaande bezuinigingen op Defensie, pakten er zich donkere wolken samen boven MVKV. Een vertrek werd onvermijdelijk.

Omdat één en één twee is werden KRV en MVKV aan het begin van deze eeuw min of meer in elkaars armen gedreven. ,,Eerlijk gezegd was ik destijds tegenstander van de fusie”, bekent Plug jaren later lachend. ,,Daar wordt ik nu nog weleens mee geconfronteerd. Maar dat veranderde daarna heel snel omdat het al gauw een echt succesnummer werd.”

Huiskamergevoel
Een vleugje weemoed maakt zich aan het einde van het gesprek meester van De Koning als als hij nog maar eens terugdenkt aan MVKV. ,,Het is jammer dat er zoveel kleine verenigingen zijn verdwenen. We leven in een andere tijd. Dat begrijp ik best. Maar bij clubs als GWS, De Sleutels, VWS en noem ze maar op, heerste ook altijd zo’n gezellige sfeer.”

,,Bij FC Rijnvogels hebben we het desondanks uitstekend voor elkaar. Het is een club voor iedereen geworden. De jeugd, de dames, onze G-afdeling en de lagere senioren tellen hier ook volop mee. Maar nog altijd kom kom ik graag bij een kleinere club. Al is het maar om de sfeer die daar hangt. Ik noem dat altijd het MVKV-gevoel.”

Waarna Plug, zoals het een goed voorzitter betaamt, het allerlaatste woord heeft. ,,Het huiskamergevoel om precies te zijn.”