,,Zo jongen, stond je ineens linksback?” Mitchel Beijersbergen krijgt een schouderklopje van een teamgenoot als hij na de wedstrijd tussen RKAVV en SJC even op de railing van de boarding uit zit te rusten. De oud-speler van onder andere ARC, Noordwijk en FC Rijnvogels lacht minzaam.

Hij kan het grapje wel waarderen, maar is tegelijkertijd niet tevreden met z’n eerste officiële wedstrijd in negen jaar voor RKAVV. Hij had zo graag al z’n stempel willen drukken. Z’n ervaring mee willen nemen naar het elftal van de Leidschendammers.

,,Ik heb te weinig bewerkstelligd”, jammert de nummer 10 van de hoofdklasser. ,,Het komt wel weer.” Het gaat tenminste gewoon weer over voetbal. Niet over blessures. Het gaat weer om het feit dat de middenvelder weer belangrijk kan zijn voor een elftal.

,,Mijn gezinnetje vond het leuk bij Rijnvogels, zowel m’n kind als m’n meisje vonden het daar fijn.”

De voetballer kreeg in de afgelopen jaren al snel een stempel opgeplakt als blessuregevoelig. Onterecht vindt de middenvelder. ,,Eigenlijk heb ik nooit blessures gehad. Alleen heb ik bijna twee jaar geleden bij FC Rijnvogels mijn kruisband afgescheurd. En daar had ik vorig jaar nog wel eens last van. Maar dat is nu helemaal weg. Ik speel pijnvrij.”

Hoewel die ernstige kwetsuur zijn tijd in Katwijk heeft gekenmerkt spreekt de 30-jarige speler over een gelukkige tijd op De Kooltuin. De voetballer voelde zich daar op z’n plek. Dat werd nog eens versterkt door z’n gezinnetje. ,,Mijn gezinnetje vond het leuk bij Rijnvogels, zowel m’n kind als m’n meisje vonden het daar fijn. Ik speelde zelf veel. Dus dan voel je je daar ook goed.”

Kroeg
Toch besloot de voetballer terug te keren naar RKAVV. Iets waar hij goed over nagedacht heeft. ,,Want ik heb er ook mee rondgelopen om te stoppen. Maar ach, ik kon het nog wel een keer proberen toch? Die blessure heeft geen rol gespeeld. Na het scheuren van mijn kruisband kon ik na zes maanden alweer voetballen. Dat ging vrij snel. Ik liep nog wel eens met een dikke knie, maar verder met weinig pijn.”

,,Maar ook het feit dat ik nu weer op zondag voetbal, vind ik wel prettig. Meestal moest ik op de zaterdagochtend werken, dan ging ik gelijk naar de voetbal en was ik ’s avonds bekaf. Nu kan ik lekker rustig slapen en op zondag spelen. De kroeg in duiken doe ik niet zo vaak meer vanwege m’n kleintje.”

,,Tja, ik moest even een plekje overnemen in de laatste linie. Maar dat doe je voor je team.”

Terug in Leidschendam voelde Beijersbergen zich direct thuis. De ‘oudjes’ van de club zijn er nog steeds. De spelers niet. Een nieuwe generatie is opgestaan in Leidschendam. Ook daar moet de voetballer zijn rol in krijgen.

,,Die gasten zijn allemaal jonger dan ik. Ik ben de oudste. Misschien heb ik wel een voortrekkersrol. Maar daar was tegen SJC weinig van te zien. Op een gegeven moment liep ik achterin. Dat was niet echt de bedoeling. Tja, ik moest even een plekje overnemen in de laatste linie. Maar dat doe je voor je team.”

Foto: Johanna Wever