Thierry Monteny heeft pijn. In meerdere opzichten. Niet alleen zijn knie, die er uiteindelijk voor heeft gezorgd dat hij stopt met voetballen, maar ook het feit dat hij komend seizoen niet meer op het veld staat doet pijn. De Lisser is pas 25 jaar oud, maar is genoodzaakt om een stapje terug te doen. Het constant moeten herstellen van een pijnlijke knie in combinatie met zijn werk, gezin en verplichtingen voor FC Lisse gaan niet meer samen. ,,Ik wil dit ritme van leven niet nog een jaar meemaken.”

Eigenlijk leek het er een maand geleden op dat Monteny ‘gewoon’ door zou gaan met voetballen. De gesprekken aan de onderhandelingstafel met technisch manager Kevin Winter waren opgestart en leidden zelfs tot een mondeling akkoord tussen beide partijen. Tegelijkertijd was dat het moment dat de 25-jarige speler enorm begon te twijfelen aan zijn eigen beslissing.

,,Alles was in kannen en kruiken. Ik kreeg daarna een benauwd gevoel. Ik wil dit ritme van leven niet nog een jaar meemaken.” Het ritme van de buitenspeler is als volgt: op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag is hij volop bezig met zijn werk. Op maandag, dinsdag en donderdag eet hij na zijn werk snel wat om vervolgens naar Ter Specke te gaan om te trainen. Op zaterdag is hij de hele dag met voetbal bezig. Kortom, er is nog weinig tijd over voor de Lisser om tijd te besteden aan zijn gezin.

Gebruik je de app? Klik dan hier!

,,Daarnaast moet ik met de knie die ik heb ook nog eens twee keer in de week ernaast trainen, maar dat gaat gewoon niet. Die knie moet sterker worden. Zeker als je op Derde Divisie-niveau speelt. Ik merk aan mezelf dat ik constant op mijn tenen loop en dat ik een keuze moest maken. Ik heb erover nagedacht en kwam tot de conclusie dat het beter was om een jaar te stoppen met voetballen.”

De beste beslissing
Al is het nog niet honderd procent zeker dat het bij een jaar blijft. Het kan langer zijn, maar ook korter. De oud-jeugdspeler begon op zijn vierde met voetballen en de sport heeft altijd op één gestaan. ,,Ik heb ook heel lang gedacht dat ik nooit zou stoppen met voetballen. In de toekomst zou ik het leuk vinden om nog eens een balletje te trappen met mijn vrienden en als mijn knie verrot gaat, kan dat ook niet meer. Dit was voor dit moment de beste beslissing.”

,,De knie deed het toen weer prima en eigenlijk ben ik er niet ontevreden over. Ik moet hem alleen wel op kracht houden en daar heb ik gewoon geen tijd meer voor.”

En dus stopt Monteny. Met pijn in het hart. Na een aantal seizoenen in de jeugd van FC Lisse te hebben gespeeld, stapte hij over naar Den Haag om bij ADO zijn droom achterna te jagen: profvoetballer worden. Dat laatste lukte niet, dus keerde hij weer terug bij zijn jeugdliefde om zich daar te ontpoppen tot een belangrijke speler. De aanvaller ging als een komeet en werd binnen de kortste keren een belangrijke speler voor de club totdat het noodlot toe sloeg.

,,Ik moet zeggen dat deze beslissing voor zowel de mensen binnen als buiten de club als een verrassing kwam. Ik heb hem ook pas kort geleden genomen. De laatste jaren heb ik veel blessureleed gehad en ik moet eerlijk zeggen dat ik vorig seizoen ook al dacht aan stoppen, omdat er maar geen licht aan het einde van de tunnel kwam. Daarnaast had ik nog een doorlopend contract bij de club en ik vond het netjes om mij daaraan te houden. Lisse heeft mij altijd gesteund en zo vaak geholpen.”

Dankbaar 
Vorig jaar was de Lisser er helemaal klaar mee. Samen met zijn arts besloot hij om bepaalde injecties te nemen voor zijn knie. Het bracht resultaat en de speler keerde weer terug op het veld. ,,De knie deed het toen weer prima en eigenlijk ben ik er niet ontevreden over. Ik moet ‘m alleen wel op kracht houden en daar heb ik gewoon geen tijd meer voor. Ik wil ook wel even Nils Thörner bedanken, want hij heeft mij fysiek enorm geholpen de afgelopen jaren bij de club. Het seizoen dat wij promoveerden is hij twee keer per week met mij aan de slag gegaan en daardoor ben ik vooruit gegaan.”

,,Ik heb met de club gesprekken gehad en zij zeiden dat de deur altijd open zou staan als ik heimwee naar het voetbal kreeg.”

De laatste weken ging de inwoner van Hillegom in gesprek met diverse mensen binnen de club. De mensen die er altijd voor hem waren en hem door dik en dun steunden. ,,Ik heb veel gesprekken met Robbert (de Ruiter, red.) gehad en met Leon Annokkee. Die twee stonden echt altijd voor mij klaar. Zo heeft Robbert altijd begrip gehad voor mijn situatie en heeft Leon mij geholpen met enorm veel zaken. Daar ben ik ze nog altijd enorm dankbaar voor.”

Liefhebber pur sang
Zijn carrière als amateurvoetballer zit er over twee weken op. Dan gaat de focus op zijn gezin en werk. Na vele avonturen te hebben meegemaakt in de voetballerij gaat hij komend seizoen niet meer als voetballer door het leven. Het is iets wat steekt bij de liefhebber pur sang.

,,Eigenlijk vraag ik mezelf af of dit wel de beste beslissing is. Ik heb met de club gesprekken gehad en zij zeiden dat de deur altijd open zou staan, als ik heimwee naar het voetbal kreeg. Dat geeft me toch een gerust gevoel. Ik ben ook blij dat zoveel mensen achter mijn beslissing staan en mij steunen. Vooral mijn ouders. Ik ben met ADO echt op de gekste plekken geweest. Zelfs in Kazachstan. Die mensen hebben mij die jaren zo erg gesteund en die hadden natuurlijk liever gehad dat ik doorging met voetballen. Gelukkig heeft iedereen begrip voor mijn situatie.”

Voetballen op het hoogste amateurniveau zit er misschien niet meer in voor Monteny, maar is een stapje terug niet een mogelijkheid? ,,Daar heb ik ook nog aan zitten denken. Dat ik bijvoorbeeld op lager niveau in de buurt ga spelen. Het punt is dat je dan ook bepaalde verplichtingen hebt, ook al is het één of twee keer in de week trainen. Ik wil bepaalde dingen niet half doen, want dat zit niet in het aard van het beestje. Nee, voor mij staat het komende jaar even niets op de planning.”

Foto’s: Hubert Habers

Lees ook: ‘‘Echte Lisser’ stopt na zes seizoenen bij Lisse’