[slideshow_deploy id=’45842′]
Even is de felrode deur dicht van de kleedkamer van vv Noordwijk. Kees Zethof heeft maar een paar seconden nodig om zijn manschappen te vertellen wat hij vindt van het 1-1 gelijke spel tussen zijn ploeg en vv Katwijk. Het is allemaal pas de voorbereiding, maar het voelt alweer ‘echt’ aan.
Het duurt niet lang voordat de deur open slaat en een blonde twintiger met flair naar buiten komt lopen. Leidse flair. Ronnie de Roode is zijn naam. Over gekomen van FC Boshuizen. Slechts enkele minuten voordat hij de kleedkamer uit kwam lopen, scoorde hij de gelijkmaker voor z’n nieuwe club. Een 1-1 gelijkspel tegen een tweededivisionist. Niet slecht, zie je hem denken.
Met een flesje drinken in z’n hand, leunt hij tijdens het gesprek tegen wat voetbalspullen aan, in de wat ze bij Noordwijk de ‘mixed zone’ zullen noemen. De plek tussen beide kleedkamers, waar de journalisten de spelers al staan op te wachten.
,,Op zaterdag ging ik wel ‘effe chillen’ met ze. Niet te gek natuurlijk. Ik moest de volgende dag weer spelen.”
Hevig ademend begint De Roode z’n verhaal. ,,Poeh man, hard gewerkt. Ik ben redelijk kapot van de tweede helft, en dan heb ik maar 45 minuten gespeeld.” De Leidenaar vertelt het met een grote glimlach op z’n mond. Hij voelt zich prettig in Noordwijk.
,,Leuke gasten hier, man. Ik kom uit Leiden, dus ik kende natuurlijk al wat jongens. Denzel James bijvoorbeeld, Jim van de Krogt. Buiten het veld ging ik al met die gasten om. Het is nu alleen maar leuk dat je ook met ze kan voetballen.”
,,Ik speelde natuurlijk op zondag bij FC Boshuizen”, vertelt De Roode verder vol bravoure. ,,Op zaterdag ging ik wel ‘effe chillen’ met ze. Niet te gek natuurlijk. Ik moest de volgende dag weer spelen”, knipoogt de twintiger. ,,Maar dan zie je wel eens foto’s van Denzel langs komen bij Noordwijk. Dat wilde ik ook.”
Vrienden en vijanden
Z’n grote vriend, James, is tegelijkertijd ook z’n directe concurrent. Dat weet de Leidenaar dondersgoed. Net zoals James zelf, die terloops z’n maatje complimenteert met z’n goal tegen Katwijk. ,,Ik moet mezelf gewoon bewijzen, dat weet ik. Maar dat wilde ik ook toen ik vertrok bij Boshuizen. Het wordt lastig, want ik heb jongens zoals Denzel voor me, maar ik heb gescoord vandaag.” Een paar meter verderop lacht James en is hij adrem: ,,Ik niet.”
Uit de stem van de rechtsbuiten is het Leidse accent onmiskenbaar te horen. Ook z’n naam doet puur Leids aan. Een naam die sowieso bij de wat oudere voetbalfans een belletje doet rinkelen. ,,Dat klopt, dat gaat vast over m’n pa? Die is profvoetballer geweest. Ron de Roode. Senior dus. Hij heeft bij ADO gespeeld, bij Telstar, Willem II.”
Automatisch neemt junior het juk op z’n schouders, de last die hij draagt omdat mensen graag de vergelijking zoeken tussen pa en zoon. ,,Je hebt een naam. Ik ben ook nog eens een zelfde soort voetballer als m’n vader, maar ik zit nog niet op zijn niveau, waar hij vroeger was.”
‘Z’n acties zijn zo snel als hij praat. Z’n bravoure voorspelt in ieder geval geen saai en grijs seizoen.’
Via Noordwijk wil De Roode wel kijken waar zijn plafond ligt. Die lag sowieso hoger dan FC Boshuizen, weet hij zeker. Voor nu is, hoe clichématig, minuten maken het belangrijkste voor de aanvaller. Werken, keihard werken voor een basisplaats.
Om ook hand in hand met de club te kijken waar het plafond op Sportpark Duinwetering ligt. Hoewel zijn trainer Zethof het tot een religie heeft gemaakt om niet met doelstellingen te werken, weet de Leidenaar wel degelijk waar hij naartoe wil met z’n nieuwe club.
Hogerop
,,Het is nog vroeg. Erg vroeg. Maar een club als Noordwijk zijnde moet vol voor het kampioenschap willen gaan. We moeten gewoon met z’n allen naar de Derde Divisie. Dat lijkt me een mooi streven.” En weg is De Roode, terug de kleedkamer in. Z’n acties zijn zo snel als hij praat. Z’n bravoure voorspelt in ieder geval geen saai en grijs seizoen.
Foto: Leo Schrama