[slideshow_deploy id=’45842′] Een onvervalste thriller. Een emotioneel gebeuren. Een partij van 220 volt. Zomaar enkele kreten uit het wedstrijdverslag. Het is maandagavond 16 juni 1980, de locatie is Nieuw Zuid. Voeg daar een plotseling opstekende storm bij tijdens de beslissingswedstrijd om de landstitel tussen Noordwijk en Xerxes en alle ingrediënten voor een memorabel duel zijn aanwezig. Na een 2-0 achterstand legt Noordwijk alsnog beslag op de algehele amateurtitel. De tweede in haar bestaan, omdat rood-wit zeven jaar eerder, eveneens na drie duels, het Roosendaalse RBC de baas bleef.

Geen wonder dat beelden van dit treffen bij vele van de ruim 4.500 aanwezige na al die jaren nog altijd op het netvlies staan. Een iconisch duel is dan ook de allerbeste omschrijving van deze ontmoeting die op het scherpst van de snede werd gespeeld.

Noordwijk wint thuis met 3-2 van Xerxes, verliest in Rotterdam met 2-1. Een derde duel is daardoor onvermijdelijk. Daarin lijkt Noordwijk voor de pauze op weg naar een nederlaag. Twee Rotterdamse goals zorgen na 35 minuten voor een 0-2 tussenstand. Jan Willem Bogers halveert direct na de 0-2 de achterstand. De 1-2 is tevens de ruststand. Noordwijk is terug in de wedstrijd en neemt na de thee het heft volledig in handen. De weergoden spelen daarin een belangrijke rol.

,,Misschien heeft de toss die avond wel de beslissing gebracht. Wij hadden na rust wind mee in een soort kick- en rushwedstrijd. Een speelwijze die we anders nooit hanteerden. Xerxes kwam nauwelijks nog over de middenlijn”, herinnert Bogers zich. ,,De bulderende wind die halverwege de tweede helft opstak, was onze vriend geworden. Als we daar tegenin hadden moeten spelen was het ons waarschijnlijk niet gelukt.”

Zeewind over de duinen
Verslaggever Paul de Tombe van het Leids Dagblad liet naar aanleiding van de gebeurtenissen op Nieuw Zuid zinnen uit zijn pen vloeien die niet zouden misstaan in een roman. ,,Zelfs moeder natuur werkte mee door het creëren van passende beelden. Juist op het moment dat de spannende achtervolging halverwege de tweede helft werd bekroond met de gelijkmaker van Sjoerd Boot verduisterde de hemel en ontlaadde zich een wolkbreuk boven Nieuw Zuid als om de koude douche voor Xerxes te accentueren. Daarna viel een zeewind over de duinen heen die het jagende Noordwijk voort leek te willen drijven op de ingeslagen weg.”

,,In die periode overheerste bij de zondagclubs vaak het idee dat het zaterdagvoetbal maar bijzaak was.”

Die missie slaagde. Eerst was het Sjoerd Boot die met een fantastisch volley op aangeven van Rob Suttorp voor de gelijkmaker zorgde, waarna de als altijd stoïcijns spelende John van Dijk kort voor tijd voor de 3-2 tekende.

Wat volgde was een hectisch kwartier met alles er op en er aan. Op inzet, karakter en moraal stelde Noordwijk haar tweede landstitel veilig. Na de 3-2 in de 85ste minuut draaide niet alleen Xerxes door, maar sloeg ook het horloge van arbiter De Schepper op hol. De geschatte blessuretijd van vier à vijf minuten werd door de man in het zwart ruimschoots verdubbeld. Een periode waarin Xerxes zich liet gaan.

‘Sambo’s zijn hard’
Noordwijker Frans ‘Sambo’ van der Veen liep in een duel een flinke hoofdwond op. Clubarts Har Meijer zorgde ervoor dat Van der Veen verder kon. De middenvelder die kort voor het duel gehoord had dat hij was geslaagd voor zijn kandidaats Aardrijkskunde wilde van geen wijken weten. ,,Sambo’s zijn hard”, klonk het heldhaftig. Het paste allemaal in het plaatje van een duel dat een slot kreeg waar de emoties vanaf dropen.

Het verslag in het Leidsch Dagblad maakt er in niet mis te verstane bewoordingen gewag van. ‘In die bewuste tien minuten die arbiter De Schepper toevoegde sloegen de stoppen bij Xerxes door. Een verlengstuk waarin een te zware schaduw over het treffen viel. Xerxes, met als trainer Hans Dorjee, toonde nog even nadrukkelijk aan een zeer slecht verliezer te zijn.’

Albert Spaanderman (l) en Jan Willem Bogers beoefenen nu het Walking Football

‘Sjoerd Boot werd daarvan het slachtoffer. Na een klap onder de gordel van Xerxes middenvelder Wim Kievit en een duwbeweging van Boot zelf maakt de Xerxaan opnieuw aanstalten om uit te halen. Beide heren konden vertrekken.’

Bijzaak
,,In die periode overheerste bij de zondagclubs vaak het idee dat het zaterdagvoetbal maar bijzaak was. Er was altijd sprake van een bepaalde animositeit. Het naderende verlies konden ze dan ook slecht verkroppen”, verklaart Bogers de onvriendelijke slotfase jaren later.

,,Dat we wonnen had natuurlijk ook met onze capaciteiten te maken. Een team met een ideale mix dat jarenlang in dezelfde samenstelling speelde. Je kon van elkaar op aan. Die vaste kern was juist de charme en vormde de basis voor onze successen.”

Niet zachtzinnig
Noordwijks laatste man, Albert Spaanderman, die als zestienjarige in 1968 in de kampioenscompetitie debuteerde in het eerste elftal, vierde dat seizoen zijn zesde afdelingstitel en tweede landskampioenschap. Toen niet meer als regisseur achter de aanval, maar als libero.

Hij beleefde in dat duel een unicum. In zijn twaalfde seizoen op het hoogste niveau liep Spaanderman tegen zijn allereerste(!) boeking aan. De voorganger van de huidige gele kaart was hem in al die jaren nog niet ten deel gevallen. ,,Ik deed eigenlijk alles op voetbal. Als libero was het in mijn laatste jaren gemakkelijk, hoor. Een stukje achter de defensie spelen zodat je als vanzelf niet in de duels kwam.”

,,De feesten na het kampioenschap heb ik niet meegemaakt. Mijn studie ging voor.”

,,Een aantal jaar vormde ik samen met mijn broer Cees het hart van de defensie. Een positie waarop Cees overigens altijd heeft gespeeld. Ik herinner me vooral dat het weer die avond plotseling omsloeg en dat het er niet al te zachtzinnig aan toeging om het maar eens zacht uit te drukken.”

De vaak ongrijpbare linkerspits Bogers had gedurende de kampioenscompetitie vooral andere zaken aan zijn hoofd. ,,Natuurlijk heb ik die wedstrijden meegedaan, maar daaromheen was het vooral studeren geblazen”, aldus de oud-student medicijnen.

,,Ik zat midden in mijn tentamens. Dat betekende vooral veel studeren. De feesten na het kampioenschap heb ik niet meegemaakt. Mijn studie ging voor. Voetballen was destijds een leuk tijdverdrijf, maar je gaf je maatschappelijke carrière toen toch echt voorrang boven het voetbal. Profvoetbal heeft me nooit getrokken. Sport en geld gingen in mijn ogen niet samen.”

Afdelingskampioenschappen
De hectische gebeurtenissen in de Katwijkse duinpan leidde er uiteindelijk toe dat Noordwijk-trainer John Eelman, die zijn job bij Noordwijk in 1973 met een landstitel begon, zijn eerste rood-witte periode afsloot met dezelfde prijs. Met zeven(!) afdelings- en twee landstitels titels mocht Albert Spaanderman zich bij Noordwijk de meest succesvolle voetballer noemen.

Bogers reikte ook tot twee landstitels, maar kwam daarbij tot ‘slechts’ zes afdelingskampioenschappen. ,,Na elf seizoenen Noordwijk ben ik in 1983 teruggekeerd bij mijn oude club ARC. Noem het een soort schatplichtigheid dat ik dat nog ging spelen. Bij ARC heb ik ook nog een kampioenschap mogen vieren”, vertelt Bogers.

Unicum
Voor vv Noordwijk was het feest op zaterdag 21 juni compleet toen ook het tweede elftal zich, ten koste van PSV 3, in Heerjansdam tot landskampioen bij de reserve-elftallen kroonde. Op de 3-0 zege, goals Jaap van Kesteren en Len de Boer (2x), viel die middag niets af te dingen. Een unicum in het amateurvoetbal dat jaren later door Quick Boys nog één keer geëvenaard zou worden.

Foto’s: Leo Schrama

Lees ook: ‘Felicia heeft nieuwe energiebronnen aangeboord’