[slideshow_deploy id=’45842′]

,,Die blik in de ogen van mijn broer. Die vergeet ik nooit meer. We wisten allebei dat het fout zat.” De datum staat op zaterdag 11 november 2017. Een koude namiddag in Den Haag. Op het programma staat een Districtsbekerduel tussen het tweede van Quick en het eerste van Noordwijk.

Voor Axel Wendt een middag en avond om zichzelf te kunnen bewijzen in ‘één’. Eerder dat seizoen komt hij in vijf van de acht wedstrijden aan spelen toe. Het jongere broertje van Noordwijk-aanvoerder Emiel Wendt staat op het punt door te breken in de ploeg van Kees Zethof. Als een vis in het water voelt hij zich nog niet daar bij de de senioren. Maar voor z’n gevoel komt hij er steeds beter tussen te staan.

Te laat
De avond zelf verloopt al raar. Vanwege de schemering moeten de lampen aan in Den Haag. Halverwege het duel vallen de lichtmasten uit. De beide ploegen moeten voor onbepaalde tijd naar binnen. Bij buitenkomst wil de jonge Wendt-telg zich laten gelden in het team dat verder uit veel spelers uit het eerste bestaat.

,,Je kruisband hangt aan een zijden draadje, Axel”

Als Wendt een duel aangaat weet hij het al. Hij komt veel te laat om een blok uit te voeren. Binnen no-time is het gebeurd. De middenvelder voelt het gelijk. Alles is zojuist kapot gegaan in z’n knie.

Op het veld komt broer Emiel aangerend. ,,Dat moment, dat we elkaar in de ogen aankijken. Dat vergeet ik nooit meer.” Getroffen door het noodlot, strompelt Wendt, ondersteund door teamgenoten naar de zijkant van het veld. In de kleedkamer lijkt de masseuse nog positief.

Wanneer een voetballer een kruisband is afgescheurd, valt er binnen tien minuten al een eerste diagnose te stellen. De verzorgster van Noordwijk klinkt nog vol hoop. Twee weken later rijdt Wendt met vader Andries naar een privékliniek voor een scan. Als de dokter na de scan binnenkomt, is hij gelijk eerlijk.

,,Je kruisband hangt aan een zijden draadje, Axel”, concludeert de arts. ,,Op dat moment wilde ik alles slopen in die kamer. We wisten, toen we die kant op reden, dat het een mogelijkheid kon zijn. Maar als je het éénmaal hoort…” Een week lang wil de 22-jarige middenvelder het liefst zijn kamer niet uit. De telefoontjes waren lief, bezorgd en gemeend, maar de voetballer had genoeg aan zichzelf en de keiharde diagnose over z’n knie. Hoewel er veel vrienden langskomen, duren de lagen lang.

Social media
Maar de knop gaat om. Wendt komt terecht bij Physiolab in Amsterdam. In de eerste twee weken rijdt pa Andries zijn zoon elke dag heen en weer tussen Noordwijk en de hoofdstad. Als de voetballer zelf op krukken kan lopen, regelt hij z’n eigen vervoer. Zo’n vier keer in de week traint en herstelt de middenvelder in Amsterdam. Er wordt op z’n voeding gelet, hij krijgt mentale begeleiding; alles om de voetballer weer terug te brengen op minimaal z’n oude niveau.

Voor zichzelf, maar ook voor de mensen om hem heen houdt Wendt z’n proces bij via social media. ,,Het was heel fijn om alles te delen. Als ik door Noordwijk liep, reageerden mensen op mijn revalidatie. Vroegen ze op hoeveel dagen ik al zat. Ik heb daar ontzettend veel steun aan gehad.”

,,Als ik geen bal aan mocht raken, deed ik dat niet. Als ik sommige spiergroepen niet mocht belasten, deed ik dat niet.”

Ook in Amsterdam zelf vindt Wendt support bij lotgenoten. ,,Er zitten daar veel vergelijkbare gevallen. Van elk niveau. Van een zondagse tweedeklasser tot voetballers uit de Premier League. Iedereen helpt elkaar. Als je een oefening krijgt van de fysiotherapeut die je drie keer moet uitvoeren, maar je trekt het die dag niet om het meer dan twee keer te doen, dan help je elkaar om het toch te gaan doen.”

Het gaat Wendt zo goed af dat hij van de professionals in de hoofdstad te horen krijgt, dat hij één van de meest vastberaden amateurvoetballer is die ze ooit gezien hebben. ,,De meeste amateurvoetballers hebben niet zoveel tijd, werken daarnaast. Ik had het geluk dat ik het afgelopen jaar een heel flexibel schema had.”

Rentree
,,Ik studeer rechten en heb weinig contacturen. Ook mijn werk dacht met mij mee. Ik werk bij een letselschadebureau. Als ik moest trainen, kon ik in de avonduren bijvoorbeeld nog wat werk verrichten. Daarnaast luisterde ik echt goed naar de fysio. Als ik geen bal aan mocht raken, deed ik dat niet. Als ik sommige spiergroepen niet mocht belasten, deed ik dat niet. Daarom heb ik geen enkele terugval gehad.”

Zaterdag 20 oktober maakt Wendt z’n rentree op het voetbalveld. Thuis, op Sportpark Duinwetering met de reserves van Noordwijk. De achterstand op de reserves van Barendrecht is dan al opgelopen naar 0-5. Voor Wendt speelt dat gegeven een bijrol.

Opa en oma’s zitten op de tribune. Nog meer familie en vrienden zien hoe Wendt nog ruim twintig minuten mee mag spelen bij de reserves van Noordwijk. ,,Kippenvel. Echt. Ik ben niet altijd even makkelijk geweest tijdens mijn blessure. Dat ik nu weer mag spelen, is zo lekker.”

Wel moet alles nog stapje voor stapje worden gedaan. Mede op advies ook van de psycholoog. ,,Ik moet nu vooral ritme opdoen bij ’twee’. Ik moet niet te snel vooruitdenken. Maar als ik dat stiekem toch doe, zie ik mezelf nog dit jaar deel uitmaken van het eerste elftal.”

Resultaat
Wendt weet dat daarvoor veel werk te verzetten valt. Dat hij, wanneer z’n teamgenoten genieten van een welverdiende winterstop, toch weer de zaal in zal moeten gaan om zijn spieren op spanning te houden. Keihard knokken. Om uiteindelijk tot een resultaat te komen: samen met broer Emiel, basisspeler zijn in Noordwijk één.

,,Zo’n blessure is ontzettend vervelend. Maar voor mij persoonlijk heeft het ook iets moois gebracht. Ik heb een beter lichaam gekregen en ben er mentaal ook nog sterker op geworden. Ik ken mezelf veel beter nu.”

Foto: Orange Pictures

Lees ook: ‘FC Twente opent ook tweede ring voor bekerduel tegen Noordwijk’

POPULAIRE BERICHTEN