Teylingen won zondag voor het eerst in ruim een maand weer eens een competitieduel. Een nieuw 4-4-2 systeem, en een dosis vechtlust gecombineerd met de wil om te winnen leken de bestanddelen van dit winnend recept. Maar er bleek nog een geheim ingrediënt: de hele selectie zat een dag eerder bij VVSB-Spakenburg.
De vrienden van Teylingen, een club van een man of 70, gaat een aantal keer per jaar met de selectie op pad. Zaterdag viel de keuze op een wedstrijdbezoek van VVSB. Aanvoerder Raymond Dolieslager legt uit waarom: ,,Een oud selectiespeler van ons, Rob Jonkman, is assistent bij VVSB, dus hij heeft het zo’n beetje geregeld. We waren VIP bij VVSB –Spakenburg. Dat was een mooie pot met acht goals. We hadden kaarten voor het sponsorhome en voor de wedstrijd hadden we een interview met de trainer van VVSB, Wilfred van Leeuwen, en de voorzitter. De trainer van VVSB is ook keeper geweest bij Teylingen, hij heeft hier geloof ik zo’n 170 wedstrijden gekeept. Daarna hebben we een hapje gegeten en vervolgens de wedstrijd bekeken.”
Het resultaat van het gezellig samenzijn mocht er een dag later zijn met de klinkende 4-2 overwinning op Concordia. Toch moet volgens Dolieslager het teambuildingselement van zo’n avondje niet overschat worden: ,,We moeten vaker Teylingen-uitjes hebben voor de wedstrijd. Maar zonder gekheid: hier spelen alleen maar jongens die al minstens tien jaar met elkaar voetballen. Iedereen kent elkaar van haver tot gort. Maar het is altijd goed om ook buiten het voetbal om leuke dingen met elkaar te doen.”
Wie ook buitengewoon enthousiast was, dat was trainer Laurens Mouter. ,,We hebben een wedstrijd gezien… ongelofelijk. Er gebeurde van alles. Ik heb ook van tevoren gezegd tegen die jongens: ‘ga nou niet alleen een beetje zitten zuipen. Let nou op de speler die op jouw positie loopt. Ga kijken wat hij doet en hoe hij loopt, ook zonder bal’. “
Wisselend van positie
Voor Dolieslager nog een lastig advies. Niet omdat hij zoveel en graag bier drinkt, maar omdat hij nogal eens van positie wisselt: ,,De eerste paar wedstrijden stond ik op het middenveld. Daarna, door blessures, ben ik centraal achterin komen te spelen. Maar het maakt mij niet uit of ik centraal op het middenveld sta of achterin. Het gaat me allebei wel goed af.”
Nog een ander aspect van het voetbal vier divisies hoger nam Mouter mee als leermateriaal: ,,Spakenburg speelde echt heel slecht, maar zij zaten er bovenop en deden er alles aan. Alle middelen. Daar kun je wel wat van leren.”
Foto: Peer Compeer