Elke thuiswedstrijd van FC Lisse Zondag is het vaste prik. Eventjes voor twee uur schalt Kraantje Pappie samen met MC Jiggy Djé over het veld. “Welkom in de feestteeeent”, zingt de hiphopartiest. De armen van twee spelers gaan standaard de lucht in. Het zijn de broertjes Prins. Ze hebben er hun lijflied van gemaakt. De gangmakers van de selectie. ,,De sfeer is altijd goed hoor, ongeacht de resultaten”, klinkt het gebroederlijk.
,,Valt het echt zo op joh als we het veld op komen?”, lacht Johan Prins als hij wordt geconfronteerd met het beeld van de mannen tijdens de warming up. ,,Die plaat wordt standaard gedraaid voor ons. Of we zelf de gangmakers zijn? Dat durf ik niet te zeggen. Tom ten Have zet ook vaak een muziekje op en dan gaan we vanzelf gek doen.” Broer Bram Prins begint te lachen. ,,Ja we lopen wel voorop met dit soort dolletjes dat is waar.”
Gelijkenissen
Als je de twee broers naast elkaar zet vullen ze elkaar niet alleen goed aan, het verschil in uiterlijk is ook nog eens amper te zien. Het is dan ook maar te hopen dat ze ook tijdens het interview de rollen niet hebben omgedraaid, zoals ze dat vroeger op school nog wel eens deden. ,,De trainer ziet het sowieso niet”, lacht Bram Prins. ,,Die noemt ons allebei steevast bij de verkeerde naam. Alleen in voetballend opzicht zijn we makkelijk uit elkaar te halen. Ik ben een linkspoot en Johan is rechts. Dat is wel zo makkelijk, ook voor de trainer.”
De vergelijking met de bekende broertjes in de voetbalwereld is makkelijk gelegd. De broertjes De Boer, broertjes Witschge of broertjes Koeman gingen deze tweeling voor. Toch horen de Prinsjes weinig van dit soort toespelingen. ,,We worden nooit met dat soort namen vergeleken. Maar ik weet wel hoe dat komt”, zegt Johan Prins, ,,wij zijn helemaal niet zo goed joh, dat is het verschil, haha”
Oogcontact
De broertjes spelen al jaren samen in de verschillende elftallen bij FC Lisse. Alleen Johan Prins deed eens een uitstapje. Dat bleef dan ook maar bij één enkel jaar. ,,Precies het jaar dat Lisse Zondag kampioen werd”, begint John Prins te lachen. ,,Toen heb ik een jaartje bij Lisse drie op zaterdag gespeeld, maar ja ik begon toch m’n broertje te missen”, knipoogt Johan Prins. ,,Ik ken niet anders dan dat ik met Johan samen gespeeld heb”, vult Bram Prins aan. ,,Het is makkelijk contact leggen in het veld. Een oogcontact en we weten van elkaar wat we gaan doen. Hopelijk kunnen we dit samen nog zo lang mogelijk doen. We zijn pas 23.”
Ook Johan Prins wil graag nog jaren samen met zijn broer in het veld staan. ,,Op niveau samen ballen is toch prachtig? Dit wil ik zo lang mogelijk blijven doen. We kunnen nog wel 10 jaar mee. Ook al gaat het nu even niet zo goed. Na slechte tijden komen er ook goede tijden.”
Tekst: Frank Venema