Ruud Bröring speelde in de jaren 70 als voetballer van Noordwijk regelmatig tegen Johan Cruijff. De Noordwijker bewaart mooie herinneringen aan de periode. Hij schrok van het overlijden van de nummer 14. ,,Wij schelen maar twee maanden”, zegt de ontdekker van Edwin van der Sar. ,,Dan komt het erg dichtbij. Het is een enorm verlies, zoals iedereen dat zal ervaren.”
Bröring stond in de spits en had dus tijdens de wedstrijden normaal gesproken geen persoonlijk contact met Cruijff. Toch staat een moment nog op zijn netvlies gebrand. ,,Cruijff was weer eens op dreef en niet af te stoppen. Ik dacht; nu is het mijn beurt. Dus ik ren van voor naar achteren en in die tijd had ik een tackle in huis met twee benen, waardoor ik bijna altijd de bal had. Nu mag dat natuurlijk niet meer en het was misschien een beetje smerig, maar toen mocht dat. Ik zet m’n tackle in en ik glij…” Bröring denkt de bal te hebben, maar voelt niks. ,,Draai ik mij om zie ik Cruijff zo verder spelen. Hij was met bal en al over mij heen gesprongen. Een fenomeen, een grootheid. Ik heb nooit meer iets beters gezien of meegemaakt. Hij was verreweg de beste van allemaal. Zonder enige twijfel.”
De oud-gymdocent haalt nog een tweede anekdote uit zijn geheugen. ,,Het was wel een mannetje, toen al. En bloedfanatiek. Hij kon niet tegen zijn verlies. Ik herinner mij nog een oefenwedstrijd. Ook uit die tijd. We stonden met Noordwijk met 1-0 voor tijdens de rust. Wij konden ons geluk niet op, want Piet Keijzer en Cruijff kregen rust. Maar z’n gezicht stond op onweer, want dat kon natuurlijk niet, dus kon hij na rust alsnog opdraven. Met twee goals zorgde Cruijff er persoonlijk voor dat het 2-1 werd. Want verliezen dat kwam niet in zijn woordenboek voor.”
Praag
De oud-speler was, net zoals heel Nederland, een groot bewonderaar van de speler. Het ging zelfs zo ver dat Bröring met een aantal vrienden zelfs uitwedstrijden bezocht van Ajax in de strijd om de toenmalige Europacup 1. ,,Thuiswedstrijden ging ik sowieso. Ik studeerde toen in Wageningen en Ajax moest in 1967 op een woensdagmiddag spelen tegen Dukla Praag. En wij wilden daarheen, maar we hadden de volgende dag weer college. Dus wij in de auto naar Praag, zonder kaartjes. Komen we daar aan, werden we naar een ziekenhuis geleid om kaartjes te kopen. Dat had al een waarschuwing moeten zijn, maar goed. En ze hadden inderdaad kaartjes.”
,,Wij het stadion in en we hadden prachtige plekken. Komen er een stel hotemetoten aan en die claimen onze plaatsen. Bleek dat wij valse kaartjes hadden gekocht. Maar het mooie was, wij mochten wel blijven zitten omdat we Ajax-supporters waren. Op de terugweg waren allemaal zo kapot dat we de auto hebben geparkeerd en langs de weg in slaap zijn gevallen. Toen we wakker werden, hebben we eerste 180 kilometer de verkeerde richting uitgereden omdat we de auto gekeerd hadden. Dat college hebben we dus niet gehaald.”
Onnavolgbaar
Bröring bewonderde Cruijff ook als trainer. Al kon hij het icoon lang niet altijd volgen. ,,Soms zei hij iets dat stond recht tegenover hoe ik iets zag. Hij was een voorbeeld van hoe je op straat groot wordt als voetballer. Hij was niet groot en niet sterk, maar ontzettend slim en listig. Als coach had hij geen verstand van medische dingen of conditionele zaken. Hij zorgde dat hij daarvoor de beste mensen om zich heen had. Daarom was het ook zo’n goede trainer. Hij zag lang geleden al dat kinderen gebaat zijn bij veel gymnastiekles op school, en niet maar een uurtje per week. Kinderen kregen daarna veel meer last van overgewicht, omdat ze te veel andere hobby’s binnenshuis hadden. Hij was daarin ongeveer de eerste.”
Foto: SC vv Noordwijk