Ik zat deze week het filmpje te kijken van de beslissingswedstrijd tussen FC Lisse en Scheveningen in het seizoen 1996/1997. Ik had het genoegen om als reservekeeper van FC Lisse de wedstrijd van dichtbij mee te maken. Het was één van de meest memorabele ontknopingen van de Hoofdklasse A: een bizarre wedstrijd waarin Scheveningen in de laatste minuut door een handsbal een verlening afdwong en FC Lisse in de verlenging met de derde pingel de eindstand van 4-3 op het bord zette. De meesten onder u zullen dit nog wel weten en anders ongetwijfeld wel de verhalen hebben gehoord.

Maar dat is eigenlijk niet waar ik het over wilde hebben. Ik debuteerde dat seizoen bij de selectie van Lisse en kreeg voor het eerst te maken met het serieuze werk. Niet dat de jeugd een grote speeltuin was, maar het was anders. Meer mensen langs de lijn (zelfs bij het tweede elftal), de druk was groter en de ruimte om fouten te maken was kleiner.

Het jaar dat ik bij de selectie van FC Lisse aansloot, werd Paul Bahlmann trainer. Hij had een uitstekend cv bij Alphense Boys opgebouwd en stond bekend als iemand met oog voor detail die tactisch zeer goed onderlegd was. Het werd een ramp voor zowel de spelers als de trainer. Bahlmann had tot die tijd voornamelijk spelers opgeleid en dat kwam terug in zijn benadering. Kwalitatief hoogwaardig maar meer gericht op het onderwijzen. Lange besprekingen, veel theorie en uitgebreide oefenstof. Toen de resultaten vervolgens ook nog eens achterbleven was het pleit snel beslecht: Bahlmann werd ontslagen.

‘Ik heb het later nooit meer zo extreem meegemaakt dat de benadering van een trainer zoveel invloed heeft gehad op een team.’

Vervolgens kregen we Ted Immers als trainer. Voor mij een grote onbekende en eigenlijk was het enige noemenswaardige dat ik wist dat hij de vader was van Tim Immers, die op dat moment met het vreselijke nummer ‘Liever dan Lief’ een hitje had in de Top 40. De benadering van Ted Immers was tegengesteld aan die van Bahlmann. De trainingen waren vrij standaard: warming-up met rondo, pass/trap-oefeningen en/of wat afrondoefeningen en eindigen met partijtje.

Geen tactische oefenvarianten, geen positionele oefeningen en geen wedstrijdbesprekingen van meer dan een half uur. Uitgaan van de eigen kracht, synergie en eenheid creëren. Immers was van mening dat de groep volwassen genoeg was en voldoende kwaliteit had. Op zich geen slechte gedachte als je spelers met jarenlange Eerste Klasse-ervaring ( Polman, van der Zwet, Ras, Spruyt) combineert met ex-spelers uit het betaalde voetbal (Groeneweg, Simons, Wiebinga). Het begon te lopen, zoals dat zo mooi heet, en het resultaat is bekend.

Draagvlak
Ik heb het later nooit meer zo extreem meegemaakt dat de benadering van een trainer zoveel invloed heeft gehad op een team. Waar Bahlmann de nadruk legde op techniek, tactiek en (theoretische) oefenstof was Immers de goedlachse trainer die een kaartje legde op donderdag na de training en op zaterdag na de wedstrijd een paar biertjes dronk.

Je kunt als trainer nog zoveel kwaliteiten hebben, maar als je geen draagvlak weet te creëren gaat het mis. Onlangs is De Boer ontslagen bij Inter. Een ander niveau weliswaar, maar vanaf het begin was het al duidelijk dat De Boer geen draagvlak bij de spelers had. Of dit nou komt door de spelers of de trainer is van ondergeschikt belang. Het resultaat is hetzelfde: de trainer gaat eruit.

Thomas Waasdorp was als keeper van Ter Leede dertien jaar op het hoogste amateurniveau actief. Hij stopte in 2010 en speelt nu nog regelmatig mee als keeper van vierdeklasser LSVV in zijn woonplaats Leiden.