Nick van Staveren is de persoon er niet naar om stil te zitten. Thuis niet en langs het voetbalveld al helemaal niet. De spits van Noordwijk moet zijn energie kwijt kunnen. Dat hij toevallig thuis zijn rusteloosheid kwijt kon in een verbouwing kwam hem goed van pas. De aanvaller staat al maanden aan de kant met een hamstring-/knieblessure, maar heeft eindelijk weer een stip aan de horizon.

En dus is zijn stemming weer zoals we Van Staveren kennen. Snel pratend, verhalen afsluitend met een grap of bulderende lach. Een ‘gewild slachtoffer’ voor elke journalist. Ware het niet dat het verhaal van de Zwaanshoeker de afgelopen maanden helemaal niet zo ontzettend leuk was.

Zijn laatste officiële wedstrijd voor Noordwijk dateert alweer van bijna twee jaar geleden. Op 7 maart 2020 verdraaide hij zijn rechterknie in de uitwedstrijd tegen HHC Hardenberg. Met twee pijnstillers in de rust trok de aanvaller het op adrenaline door tot aan het einde van het duel. ,,Maar ik kon mijn poot de dag daarna niet meer strekken”, spreekt Van Staveren zich uit, zoals alleen hij dat kan over zijn pijnlijke knie.

De juiste diagnose
Alsof het lot ermee speelde gooide een week later het coronavirus de Nederland op slot en miste Van Staveren amper officiële wedstrijden voor Noordwijk. Maar de pijn bleef. Hij ging ziekenhuis in en uit. Onderging scans, vroeg second opinions aan, maar wat hij in eerste instantie vooral hoorde was: ‘Tja, meneer. Uw knie ziet er schoon uit’.

Tot hij alsnog bij een specialist aanklopte die een scheurtje in zijn hamstring zag. En daar bleek uiteindelijk het grote probleem te zitten. Het scheurtje bleek een afgescheurde spier. Het was de pees aan de achterkant van de knie die daardoor klachten gaf. Daarmee was eindelijk alle pijn verklaard. Na een operatie afgelopen zomer kon de revalidatie eindelijk beginnen. Bijna anderhalf jaar na het bewuste moment in Hardenberg. Vooral de lange onzekerheid waarin hij heeft verkeerd, ontlokt bij Van Staveren best een pittige uitspraak. ,,Ik had liever mijn kruisband afgescheurd dan dit.”

,,Als we weer mogen voetballen dan hoop ik in februari mijn eerste wedstrijden mee te pakken.”

Langzaam kan Van Staveren zich nu weer melden bij de groep. Het kleine stipje aan de horizon, wordt een duidelijk punt. ,,Sinds een week of twee sta ik weer op het veld. En als we weer mogen voetballen dan hoop ik in februari mijn eerste wedstrijden mee te pakken. Dankzij het stilleggen van de competitie pak ik er straks zo nog een stuk of twaalf mee”, klinkt de bulderende lach van Van Staveren weer.

Zijn gemoedstoestand wordt mede mogelijk gemaakt door het nieuwe contract dat hij inmiddels een paar weken geleden tekende bij Noordwijk. Hij koos ervoor om zich niet één, maar twee jaar aan de tweededivisionist te verbinden. ,,De club heeft mij alle ruimte gegeven om te revalideren. Dat hebben ze ook letterlijk gezegd in de gesprekken: ‘Zorg jij er maar voor dat je volledig herstelt. Dan ben je volgend jaar weer het mannetje’. Daar spreekt wel vertrouwen uit.”

Kind aan huis
Zelfs bij de altijd übervrolijke aanvaller sloeg de twijfel daarover ook wel eens toe. Toen duidelijk werd dat de aanvaller geopereerd moest worden was hij tegenover zijn teamgenoten open over zijn zorgen omtrent een nieuw contract op Sportpark Duinwetering. ,,Ik ging toen weer een traject in van een half jaar revalideren. Ik snap ook wel dat Noordwijk dan zegt: ‘leuke jongen hoor die Nick, maar we kunnen ook kiezen voor een nieuwe speler’. Zijn teamgenoten wisten dat al vrij rap uit zijn hoofd te praten en ook de technische leiding in Noordwijk had geen andere plannen voor Van Staveren. Daarop werd een handtekening een abc’tje.

,,Ik ben hier inmiddels kind aan huis geworden”, praat de aanvaller met liefde voor de Noordwijkse vereniging. ,,Het is een superwarme club. Iedereen maakt een praatje met je. Verder had ik ook helemaal geen zin in gesprekken met andere clubs. Je moet als speler ook de mensen belonen die vertrouwen in jou hebben getoond.”

,,Kwaliteit kan fijn zijn binnen een selectie, maar een goede kop is nog veel belangrijker.”

Minstens zo belangrijk vindt Van Staveren de sportieve ambities van de club. De Noordwijkers draaien goed mee in de Tweede Divisie met een relatief jonge ploeg. Nadat in enkele jaren steunpilaren als Tjeerd Westdijk, Martijn le Congé, Brayen Bröcker, Denzel James en Guy Smith vertrokken, is het Noordwijk opnieuw gelukt met relatief jonge en onbekende spelers een team neer te zetten.

De vaste kern
De tweededivisionist zal komende zomer ook moeten dealen met het vertrek van Thomas Reynaers en Rob Overvliet, maar daar is Van Staveren niet bang voor. ,,We hebben nu een superklik met alle gasten. Er blijft nu ook weer een grote kern gelukkig gewoon bij elkaar. Emiel Wendt bijvoorbeeld, terwijl er belangstelling voor hem was. Jongens als Sander Bosma, Toer Bouwman en Dylan Rietveld hebben bijvoorbeeld ook verlengd. Daar ben ik blij mee. Als die groep uit elkaar zou vallen, dan weet ik niet of ik nog plezier zou hebben in het voetballen. Ik vind het heerlijk om met deze gasten op het veld te staan.”

En het vertrek van Reynaers en Overvliet? Dat zal wel gevoeld worden, denkt Van Staveren. De aanvaller gelooft tegelijkertijd dat Noordwijk de kracht heeft om dat gemis op te vangen. ,,De meeste cultuurbewakers blijven. Dat is een dragende factor in deze selectie. Er haken nu een groep eigen jongens mee bij het eerste. Daarmee kunnen we in potentie uitgroeien naar de top vijf in de Tweede Divisie. Daar geloof ik echt in.”

,,Cultuurbewakers zijn belangrijker dan spelers die voor een mooi contract worden aangetrokken. Kijk maar naar de ranglijst, wij staan in de middenmoot terwijl er clubs zijn die financieel meer te bieden hebben en een stukje lager staan. Kwaliteit kan fijn zijn binnen een selectie, maar een goede kop is nog veel belangrijker.”

Foto: Orange Pictures

Lees ook: Zo kom jij de winterstop wel door: ga padellen