In de rubriek ‘Elftal van de Maand’ wordt de schijnwerper deze keer gericht op het damesteam van Foreholte. Speelsters en de trainer van dit elftal komen aan het woord over het wel en wee van hun team. Zowel binnen als buiten de lijnen.

Het Voorhoutse damesteam kwam aan het einde van het vorig seizoen zowel positief als negatief in het nieuws. Eerst kroonde het elftal zich tot kampioen van haar afdeling. Door die titel en de bijbehorende promotie naar de Derde Klasse werd door de KNVB later alsnog een streep door de titel gezet omdat er in samenwerking met het damesteam van Rijnsburgse Boys een fictieve uitslag was ingevuld. Dat betekent dat de Foreholte-dames dit seizoen opnieuw in hun ‘oude’ afdeling uitkomen. Daarin loopt het (nog) niet zoals gehoopt, waardoor het spelen op een iets lager niveau het team eigenlijk niet eens zo slecht uitkomt.

Oorzaken? Ja, die zijn er zeker. Een aantal speelsters nam aan het einde van vorig seizoen afscheid van het team. Daarnaast doen een aantal blessuregevallen sinds de competitiestart ook al geen goed aan de prestaties. ,,Het missen van de titel was natuurlijk al een flinke teleurstelling. Tel daarbij op dat we over een erg smalle basiself beschikken”, vertelt Jessica. ,,Dan weet je dat we momenteel moeten roeien met de riemen die we hebben. Temeer omdat er op zaterdagmiddag ook nog weleens iemand moet werken. Bij thuiswedstrijden spelen we op een tijdstip dat doorgaans weinig problemen oplevert, maar uit ligt dat anders.”

,,Gelukkig zijn er een aantal speelsters op de terugweg, maar dat neemt niet weg dat de resultaten tot nu toe jammer genoeg minder zijn”, voegt de laatste vrouw van het team er nog aan toe.

Volhouden
Die mindere prestaties zijn zeker niet te wijten aan een ongebreideld enthousiasme bij het Voorhoutse gezelschap. Iedere week vliegen de vonken er op de training en tijdens de wedstrijden vanaf. Een blik op de ranglijst leert dat het allemaal nog wel meevalt, maar het bizarre doelsaldo van 8-5 na zeven wedstrijden vertelt eigenlijk alles. ,,We missen tot nu toe vooral scorend vermogen. Gelukkig zit het verdedigend heel goed in elkaar. Met tien punten doen we het zo slecht nog niet, maar het kan altijd beter”, klinkt het ambitieus uit de mond van medespeelster Denise.

,,Maar als je nagaat dat we een paar weken terug bij Oegstgeest, dat we vorig seizoen in de competitie de baas bleven, voor de beker dik verloren, dan zegt dat veel.” Beide studentes geven de moed echter niet op. Jessica (24), studente biomedische wetenschappen in Amsterdam, komt wekelijks nog driemaal vanuit de hoofdstad over naar Voorhout voor training en uiteraard de wedstrijd.

Als verdedigster is Jessica de rots in de Voorhoutse branding, terwijl Denise (19) als nummer tien voor de creativiteit binnen het team moet zorgen. ,,Dat doe ik al zo lang bij Foreholte en dat wil ik ook nog graag even volhouden”, aldus Jessica. Het instemmend geknik van Denise, als zij die woorden hoort, verraadt dat ook zij hier zo over denkt.

Knokken
Toch lijkt het grootste probleem de smalle selectie. Dat beaamt ook trainer Mo Aljaf. ,,Foreholte beschikt over maar liefst 140 spelende meiden, maar in de hoogste jeugdcategorieën is het al smalletjes, terwijl we maar over één damesteam beschikken. Aanvulling van onderaf is daarmee een probleem. Aan de goede wil ligt het zeker niet. De instelling is uitstekend”, vertelt de trainer die in zijn eerste seizoen op De Elsgeest meteen het kampioenschap in de wacht sleepte.

,,Daardoor is het team een mix van speelsters met veel verschillende kwaliteiten”, vervolgt hij. ,,Als je het prestatief bekijkt is dat natuurlijk geen goede zaak. Elk team vaart wel bij voldoende concurrentie en die is er nu niet. Toch pakken de meiden het goed op. Ze knokken voor elkaar en dat brengt ons een heel eind. Maar we zitten momenteel vooral om doelpunten verlegen.”

Dat laatste zou je niet zeggen omdat tijdens de training bij het afronden de bal op alle mogelijke wijzen het doel in vliegt. ,,Maar een wedstrijd is natuurlijk geen training”, stelt Mo met enige spijt in zijn stem vast.

Versterking
Diane Hogervorst deelt de mening van coach Mo. Als coördinator meisjesvoetbal bij Foreholte is zij maar wat trots op het aantal spelende leden, al plaatst ze ook een kanttekening. ,,De leeftijdsopbouw bij de meiden kun je het beste vergelijken met een kerstboom. Naarmate de leeftijd stijgt, wordt het aantal spelende meiden steeds minder. Met het damesteam als piek. Om zoiets op te lossen vergt dat tijd.”

,,We hopen op korte termijn toch enige versterking te mogen verwelkomen”

,,Nee, we werven niet bij andere clubs, maar als het moet staan we wel open om met een club uit de buurt, die met een dergelijk probleem kampt, speelsters bij elkaar te voegen zodat iedereen aan spelen toekomt. Daarom hebben we onlangs besloten om een team met speelsters onder de vijftien jaar terug te trekken om vervolgens een aantal speelsters te laten doorstromen naar een hogere leeftijdscategorie. Helaas werkt dat niet in de richting van ons seniorenteam. Daarom hopen we dat we op korte termijn toch enige versterking mogen verwelkomen”, klinkt het hoopvol.

Loodzwaar
Zaterdag staat voor de dames de loodzware uitwedstrijd bij koploper Wassenaar op het programma. Een team dat aan de lopende band scoort, maar dat in zes duels ook al negentien tegentreffers heeft moeten incasseren. ,,Dat biedt toch mogelijkheden voor ons”, blikt Jessica optimistisch vooruit. ,,Als we onze kansen benutten en verdedigend op de been blijven, en dat kunnen we, liggen er mogelijkheden. Hoewel het niet makkelijk zal worden. We gaan in ieder geval ons stinkende best doen”, sluit Denise strijdlustig af.