,,Eigenlijk begint het voor mij nu pas.” Dennis van den Nouland mag zich sinds enkele maanden basisspeler van Teylingen noemen, maar op zijn lauweren rusten is er voor de 21-jarige verdediger niet bij. ,,Ik heb echt niet het idee dat ik al op de volle honderd procent zit. Mijn kuit, mijn rug, mijn hamstrings, ik voel het allemaal. Maar ik ben wel op de weg terug.”
Bescheidenheid siert de mens. Teylingen haalde sinds de entree van Van den Nouland in de basis elf punten uit zeven duels. Een aantoonbaar beter gemiddelde dan de veertien punten uit de vijftien wedstrijden daarvoor. Bovendien is het aantal tegengoals flink teruggestroefd. Toch weigert Van den Nouland daarvoor de credits op te eisen.
,,Voor mij is devies op dit moment vooral fit blijven”, zegt Van den Nouland gevraagd naar zijn ambities. ,,Verder wil ik zo lang mogelijk in het eerste spelen.”
,,We zijn meer punten gaan pakken, dat klopt, maar dat komt door alle elf de spelers. Niet alleen door mij. Vincent Jongen is er ook bijgekomen in de basiself. Zodoende is er meer balans in het team gekomen. Daarvoor hadden we misschien iets teveel creatieve spelers op het middenveld. En het is ook de verdienste van Marc van Wonderen, die ons tijdens de trainingen ontzettend scherp houdt en ons veel duels laat spelen. Teylingen is nooit een ploeg geweest van inzet, strijd en duelkracht. Op deze manier zijn we dat wel en dan zie je dat we daar heel ver mee kunnen komen.”
En zo lacht het voetballeven Van den Nouland weer toe. Hij moest van ver komen nadat een zware knieblessure flink zijn tol had geëist. ,,Ik heb ruim twee jaar geleden mijn kruisband afgescheurd. Vervolgens heb ik een jaar gerevalideerd. Daarna was ik een beetje aan het terugkomen, maar kreeg ik een terugval. Was ik er weer een heel seizoen uit.”
Sinds dit seizoen is Van den Nouland terug op de velden. ,,Ik heb eerst een halfjaar in het tweede gespeeld en veel wedstrijdritme opgedaan. Na de winterstop, en ook door de komst van de nieuwe trainer, heb ik mijn kans gekregen en ook gepakt. Zeven weken geleden maakte ik mijn basisdebuut en sindsdien ben ik blijven staan.” En zo lacht het voetballeven Van den Nouland weer toe. ,,Ik ben een voetbaldier en heb het echt gemist om op het veld te staan. Dan is dit heerlijk: gewoon je wedstrijden spelen en helemaal in het eerste.”
Hoewel hij een solide indruk maakt, is Van den Nouland nog lang niet tevreden. Hij ziet vooral op fysiek vlak nog veel ruimte voor progressie. ,,Voor mijn knie ben ik niet bang. Ik ga gewoon hard de duels in. Ik merk wel aan de rest van mijn lichaam dat het pijn doet, en nog moeizaam gaat. Ik was niets meer gewend en ben nu al zeven weken volop negentig minuten aan het spelen. Bovendien zijn de trainingen intensief. Dat voel ik aan mijn lichaam, ik heb veel pijntjes. Maar het belangrijkste is dat ik fit genoeg ben om negentig minuten te spelen en weer op de weg terug ben.”
Dat Teylingen de laatste tijd minder tegengoals incasseert, wijt Van den Nouland aan goede afspraken en veel communiceren. ,,We hebben wat defensieve zekerheid ingebouwd. Continu een mannetje extra achterin, zodat we niet binnen drie tellen eruit worden gecounterd. Bovendien communiceren we beter. Daar probeer ik mijn steentje in bij te dragen. Door bijvoorbeeld zondag veel te praten en te coachen met Melvin van der Krogt, of Thomas Stol, die de laatste weken ook veel heeft gespeeld.”
‘Allemaal topgasten’
Wat dat betreft heeft Van den Nouland geen schroom en is er ook geen hiërarchische rangorde binnen de selectie. ,,Eigenlijk is het één grote vriendengroep, met allemaal topgasten. Ik speel nu met voetballers als Mark en Tom van der Vlugt, die in het verleden mijn trainer waren. Ik ga veel om Jaap Zwetsloot, die ik al heel lang ken en in mijn lichting zat. Jongens als Dirk Zwetsloot en Sepehr Safi zaten altijd een jaartje boven ons, maar met hun heb ik ook veel gespeeld.”
,,Voor mij is devies op dit moment vooral fit blijven”, zegt Van den Nouland gevraagd naar zijn ambities. ,,Verder wil ik zo lang mogelijk in het eerste spelen. En mocht er ooit iets voorbij komen, zie ik dat dan wel weer.”
Foto’s: Peer Compeer