Twee minuten voordat de afscheidswedstrijd van Walter Bisschops zou eindigen, kondigde gelegenheidscoach René Ras zijn laatste wissel van de avond aan. Een wissel die het hoofdstuk Bisschops in de hoofdmacht van Teylingen zou sluiten. Na 367 wedstrijden in het eerste kwam er een einde aan een dienstverband van zestien jaar bij de selectie.

De laatste meters van Mister Teylingen op het hoofdveld liep hij door een erehaag. Deze rij werd gevormd door de huidige selectie van Teylingen en een door Bisschops zelf samengesteld team, dat voor het gemak met team Walter werd aangeduid. In die teamnaam zit een kenmerkende eenvoud.

Geen woorden, maar daden
Gelaten nam Bisschops het applaus van de volgestroomde tribune in ontvangst. Een beetje weifelend wat hij met alle aandacht aan moet. De kinderen van zijn broer bieden de nodige afleiding; een aai over de bol na het ontvangen van de bos bloemen. Met de bos als verlengstuk van zijn hand zwaaide hij naar het publiek. Een speech op het veld kwam er niet, daar is hij de man niet naar. Of zoals ze ook bij Teylingen zeggen; ‘geen woorden, maar daden’.

Voor Bisschops voelde Teylingen jaren als een warm bad. Zijn achternaam die bij een katholieke club natuurlijk met eerbied wordt behandeld. Vader Johan voetbalde zelf ook al voor de familieclub, evenals broer Mark. Dat familie belangrijk is voor Bisschops bleek ook tijdens de wedstrijd

De wedstrijd zelf eindigde in 2-2, maar de uitslag was bijzaak. Oud-teamgenoten en familie stonden centraal. Dit kwam aan het begin van de tweede helft duidelijk tot uiting. Drie mannen met half lang blond haar stonden naast elkaar in de verdediging van team Walter; allemaal luisterend naar de achternaam Bisschops.

Familieclub
Na de wedstrijd is Bisschops zuinig met zijn woorden. Hij zei ‘genoten’ te hebben van zijn afscheidswedstrijd. Over zijn familie zei hij; ‘leuk dat ze er allemaal zijn’. Ook het weerzien met oud-teamgenoten vond hij ‘leuk’, al ziet hij de meeste wel vaker. ,,Sassenheim is immers een kleine gemeenschap en Teylingen een familieclub.”

Ondertussen roept de stadionspeaker om dat er binnen nog enkele activiteiten omtrent Bisschops gepland staan, en dat er verwacht wordt dat iedereen nog een natje drinkt. Ondertussen loopt Bisschops zelfverzekerd in zijn eentje het veld af. Zich beseffend dat dit echt het einde is van zestien mooi jaren.

Helemaal weg gaat het clubicoon natuurlijk niet. Samen met vrienden zal hij op zondag op een iets vroeger tijdstip dan voorheen gaan voetballen. In het derde zal Mister Teylingen opnieuw de clubkleuren verdedigen waarmee hij zo volgroeid is.

Tekst: Matthijs Snepvangers

Foto: Peer Compeer