In de sportbijlage van het Leidsch Dagblad van 31 augustus 1990 zitten zeven jonge mannen op een kanon. Sommigen kijken wat onwennig de camera in, anderen weer zelfverzekerd. Het zijn voetballers uit de omgeving Leiden die aan het begin van hun profloopbaan staan. Een carrière waarin sommigen zouden schitteren in de Champions League. Anderen maakten weer roem in de luwte van het Nederlandse profvoetbal. Een enkeling zag zijn droom al in rook opgaan voordat deze eenmaal begonnen was.

Drie van de gefotografeerde spelers zouden uiteindelijk het Nederlands elftal halen. Glenn Helder, het eeuwige talent, mocht ruiken aan Oranje in het voorjaar van 1995. De latere recordinternational Edwin van der Sar een half jaar later. De derde was Jeffrey Talan, v.v. Katwijks bekendste zoon.

Talan kijkt wat schuchter op de foto. Hij was nog jong, achttien jaar en had net zijn eerste jaar bij FC Den Haag achter de rug. FC Den Haag, zoals ADO toen heette, was roemrucht in die jaren. Vele rellen op de tribunes en een duistere sfeer hielden het roemruchte Zuiderpark in zijn greep. Daarnaast zwaaide de strenge Co Adriaanse de scepter in Den Haag. Een rauwe sfeer om je eerste stappen als professional te maken.

Van links naar rechts; Glenn Helder, Edwin van der Sar, Remco Torken, Jeffrey van As, Marcel Valk, Jeffrey Talan en Patrick Kamperveen.

Een jaar eerder dus, in de zomer van 1989, had Talan de overstap gemaakt van Katwijk naar het hoogste jeugdteam van FC Den Haag. ,,Ik zou eigenlijk een jaar vervroegd naar de selectie van Katwijk gaan’’, blikt Talan 27 jaar later terug. ,,Maar aan het einde van het jaar stond FC Den Haag voor de deur, toen heb ik daarvoor gekozen.’’

Beste kameraad
Terwijl Talan in Den Haag voetbalde, bleef zijn hart op de Krom liggen. De technicus was er op zaterdag nog vaak te vinden. ,,Dan vlagde ik bij het vriendenteam van mijn tweelingbroer of keek ik naar de selectie. Daar speelden mijn oud-teamgenoten uit de jeugd Hugo van Duijn en Carlo van Zelst. Die laatste was mijn klasgenoot en beste kameraad.’’

Het waren de gouden jaren voor Katwijk. Begin jaren negentig behoorde tot de top van het Nederlandse amateurvoetbal. De generatie waar Talan mee in de jeugd voetbalde was een wezenlijk onderdeel van dat team. Hij heeft jammer genoeg zelf nooit het oranje tricot van Katwijk aangetrokken. Alhoewel. ,,Ik heb wel een paar wedstrijden in de Leidsch Dagbladcup gespeeld. Maar nooit een competitiewedstrijd voor Katwijk’’, weet hij nog.

Dat Talan zijn eerste balletje trapte op De Krom was niet verwonderlijk.  Zijn, helaas vorig jaar overleden broer Ricky Talan, was de eerste telg van de familie die er voetbalde. Hij was bijna elf jaar ouder dan Jeffrey en werd opgemerkt in Alkmaar. Als zeventienjarige maakte hij de overstap naar de Kaasstad. Hij maakte deel uit van het grote AZ’67 dat eind jaren zeventig, begin jaren tachtig toonaangevend was in het Nederlandse voetbal. Met als bekroning de landstitel van 1982.

Afscheidswedstrijd
Terwijl Ricky de zijlijnen van de Alkmaarderhout onveilig maakte, zette zijn kleine broertje de eerste stapjes op het veld. Hij wilde net als zijn broer profvoetballer worden. En waar kon dat beter dan waar zijn grote broer was begonnen. ,,Ons gezin was de hele zaterdag bij Katwijk te vinden’’, vertelt hij. ,,Mijn tweelingbroer en ik voetbalden er op zaterdag. En mijn vader was er als vrijwilliger. Ik begon als zevenjarige in de E-tjes, daar heb ik drie jaar gespeeld.’’

Dat er in die drie jaar in de E-tjes een levenslange liefde zou opbloeien was toen natuurlijk nog niet te voorspellen. Uit blijk van waardering naar Katwijk speelde Talan in 2004 zijn afscheidswedstrijd op De Krom. En of de tijd twintig jaar had stilgestaan speelde hij toen weer samen met Carlo van Zelst en Hugo van Duijn.

Dat Talan op relatief jonge leeftijd al afscheid neemt van het betaalde voetbal heeft te maken met een slepende knieblessure. Eind 2002 heeft hij er genoeg van en hangt hij zijn schoenen aan de wilgen. De Katwijker heeft vele dromen waargemaakt, maar eentje niet.

Het andere Oranje
In 1998 wordt Talan voor het eerst opgeroepen voor het Nederlands elftal. De chroniqueur van het Nederlands elftal; Matty Verkamman, is namens dagblad Trouw ook aanwezig en spreekt even met de toenmalig speler van Heerenveen. Hij tekent op dat Talan ooit nog eens voor Katwijk zou willen uitkomen. Iets wat door die rottige knie niet is doorgegaan.

Een curiositeit bij het ‘andere Oranje’ is dat ze trainen op Nieuw Zuid. ,,Daar word ik nog steeds wel eens aan herinnerd’’, laat Talan optekenen. ,,Ik vond het niet vreemd. Je zit bij het Nederlands elftal en dat was mooi om mee te maken.’’ Uiteindelijk zal Talan tot acht wedstrijden en één doelpunt komen voor het Oranje. Het had nog mooier kunnen zijn, maar zijn ellendige knie zette een streep door het EK 2000.

Een knie die nu nog steeds opspeelt. Afgelopen winter kreeg hij er weer last van, waardoor hij genoodzaakt is om het rustig aan te doen. En dat vindt hij jammer. ,,Kijk ik speel graag die wedstrijden met oud-Den Haag of oud-Heerenveen, of die wedstrijd met Voetbal in de Bollenstreek vorig jaar. En of het om het goede doel gaat, of om oude vrienden weer te zien, dat maakt me niet uit. Maar dat lukt nu niet. Ik ga nu proberen een jaartje fit te blijven. Misschien kan ik dan volgend jaar weer meedoen. Desnoods als coach’’, voegt hij knipogend toe.

Ziyech
Tijdens zijn actieve voetbalcarrière volgde Talan Katwijk op de voet. Iets wat tegenwoordig wat minder gaat. ,,Ik zit met opgroeiende kinderen en woon best wel ver weg van Katwijk. Daarnaast ben ik in de weekenden erg druk. Ik ben sinds kort hoofd-jeugdopleidingen van Heerenveen.’’

Bijna meteen na het eindigen van zijn carrière, begint Talan als jeugdtrainer bij de Friese trots. Aan de hand van Talan ontwikkelen verschillende talenten zich binnen de jeugdopleiding van de Friese club. De twee bekendste namen die in de jeugd door Talan onder handen zijn genomen, zijn Luciano Narsingh en Hakim Ziyech. ‘De leuke voorbeelden’ noemt hij ze. Want lang niet iedereen haalt de top.

Vooral Ziyech heeft Talan intensief begeleid. ,,Ik heb Ziyech vier jaar in de jeugd gehad. In de D1 en C1 was ik zijn trainer en later ook nog toen ik de assistent-trainer van het eerste was.’’ Dat Ziyech een groot talent was, had hij als jeugdtrainer ook al in de gaten. ,,Dat hij het betaalde voetbal zou halen was wel te verwachten. Dus ik was niet verrast toen hij bij het eerste van Heerenveen kwam. Maar net als bij Narsingh is elke stap naar een betere club een extraatje.”

KNVB-beker
Dat de geboren Katwijker zich nu volledig op de jeugd van Heerenveen focust wil niet zeggen dat hij zijn eerste clubje is vergeten. ,,Ik heb afgelopen zaterdag nog de wedstrijd tegen Hardenberg op televisie zitten kijken. Helaas ging het in de laatste minuten mis, maar ik wil ze dit seizoen zeker nog één keer aan het werk zien in de Tweede Divisie.’’

Dan bedenkt Talan dat ze binnenkort tegen een club uit de buurt moeten. ,,Volgens mij spelen ze binnenkort tegen Harkemase Boys voor de KNVB-beker. Dan ga ik denk ik wel even kijken, ook al is het een thuiswedstrijd voor Katwijk. Bij Harkema spelen een aantal jongens die ook in de jeugdopleiding van Heerenveen hebben gespeeld. Dan kan ik die ook meteen aan het werk zien.’’

Foto Leidsch Dagblad – Wim Dubbeldam