Jarenlang was Andy Otte de onbetwiste nummer één onder de lat bij Van Nispen, maar dit seizoen heeft er een wisseling van de wacht plaatsgevonden. Momenteel krijgt Tom van Maris de kans onder de lat. ,,Eindelijk een trainer die het aandurft”, reageert een gelukkige Van Maris.

Vooralsnog maakt Van Maris een prima indruk. Zondag tegen FC Rijnland (2-0) hield hij ook in de derde thuiswedstrijd dit seizoen de nul. De goalie spreekt van een ‘mooie kans’. ,,En dat terwijl ik eigenlijk van plan was om rustiger aan te gaan doen en één keer wilde gaan trainen”, vertelt de Zilker. ,,Ik heb twee kindjes, en mijn vriendin geeft training in een andere sport. Voor het gezin was het makkelijker geweest. Maar de trainer belde me op en zei dat hij me de kans wilde geven, maar dan moest ik wel twee keer blijven trainen. Dat heb ik gedaan en gelukkig maar. Tot nu toe gaat het erg goed.”

Eindelijk heeft Van Maris dan zijn plek onder de lat afgedwongen. Zijn één jaar jongere concurrent Otte zat hem al die jaren in die weg. ,,In mijn eerste seizoen bij de selectie zat Andy in de A. Toen was René Duivenvoorden de doelman van het eerste, en kon ik nog wel accepteren dat ik geen eerste keeper was. Later kwam Andy er bij. Sinds het tussen ons ging, werd altijd voor Andy gekozen. Ik hoorde vaak dat trainers twijfelden, maar dat ze vanwege zijn uitstraling voor Andy kozen.”

Lengte
Volgens Van Maris gaf vooral het verschil in lengte de doorslag. Hij is een kop kleiner dan Otte. ,,Ze zeiden het niet met zoveel woorden, maar ik had af en toe wel door dat ze daar op doelden.” Van Maris erkent dat hij voor een keeper aan de kleine kant is. ,,Het had lekker geweest als ik een centimeter of tien langer was geweest.”

De huidige coach René Ras heeft een lichte voorkeur voor Otte, maar stelt dat hij simpelweg niet om Van Maris heen kan. ,,Hoewel ze qua niveau erg dichtbij elkaar zitten, is Andy in principe de potentiele eerste keeper. Hij heeft de uitstraling, de lengte en de traptechniek. Maar Andy heeft in de voorbereiding twee mindere wedstrijden gespeeld, en Tom juist drie goede. De wedstrijden verlopen zoals ze verlopen. Omdat Tom meer waarde voor het team had, kon ik er niet om heen hem eerste keeper te maken.”

Over het functioneren van Van Maris is Ras zeker te spreken. ,,Hij heeft naar behoren gespeeld. Hij heeft nog geen beslissende fouten gemaakt en een aantal belangrijke reddingen verricht. Ik bekijk het van wedstrijd tot wedstrijd. Andy zit er kort achter. Het is niet zo dat ik Tom na een foutje ga passeren, maar ik zeg ook niet bij voorbaat dat hij tot de winterstop keept. Dat is het lastige met keepers. Je kunt er maar 1 opstellen, en geen elf.”

Zelfkritisch
Van Maris hield in alle drie de thuisduels de nul. Op vreemde bodem moest hij wel al zeven keer vissen. ,,Ik heb wel lekker gekeept en nog geen grote fouten gemaakt”, vertelt hij. ,,Er waren wel een aantal ballen waarvan ik vond dat ik ze had kunnen hebben, maar daar hoor je dan niemand over. Dan ben je toch zelfkritisch. Ik ga ervan uit dat als ik zo blijf keepen, gewoon blijf staan. Mijn medespelers en ook de trainer vinden dat het goed gaat.”

Voorafgaand aan de wedstrijd tegen Rijnland sprak voorzitter Tino de Groot vol trots over het doorzettingsvermogen van Van Maris. Dat was eigenlijk de algemene tendens binnen de Zilkse club . Iedereen lijkt het Van Maris te gunnen. ,,Laatst kwam ook iemand anders van het bestuur naar me toe”, vertelt Van Maris. ,,Hij vond het knap. Er zijn veel jongens die naar een jaar of drie a vier zeggen: het lukt me niet, ik stop ermee. Het bestuurslid vond het mooi dat ik door ben blijven gaan en nu de kans heb gekregen. Dat is leuk om te horen. Ik ben natuurlijk ook trots op mezelf.”

Zijn basisplaats smaakt naar meer. Voorlopig wil Van Maris dan ook blijven voetballen. ,,Een jaartje of vier a vijf zie ik wel zitten. Het mooiste zou zijn als ik in het eerste blijf, en anders wellicht het tweede, maar vooralsnog wil ik daar niet aan denken. In de jeugd zie ik ook nog niet echt een keeper, waarvan ik denk: die gaat Andy of mij uit de selectie spelen.”

Tekst: Gerben Oostdam

Foto: Trudy van den Berg