Aanstaande zaterdag staat op Nieuw Zuid de clash tussen Quick Boys en Noordwijk op het programma. De titelstrijd in de Derde Divisie wordt die middag nog niet beslecht, hoewel de uitslag naar alle waarschijnlijkheid wel een vingerwijzing richting het competitieslot zal opleveren.

Bijna 57 jaar geleden, op 28 april 1962, stonden beide clubs in een beslissingswedstrijd om de titel eveneens tegenover elkaar. Op Sportpark Middelmors waren ruim 8.000 toeschouwers getuige van de ontknoping van de competitie, die na de laatste speeldag nog altijd geen kampioen had opgeleverd.

Debutant Noordwijk en grootmacht Quick Boys strijden in het seizoen 1961-1962 in de Tweede Klasse West II om de titel in wat destijds het hoogste zaterdag-niveau was. In de allerlaatste competitiewedstrijd verslaat Quick Boys haar rivaal Noordwijk op Nieuw Zuid met 2-0. In het destijds geldende tweepunten-systeem heeft Noordwijk vervolgens nog het inhaalduel bij Spijkenisse tegoed om de kloof op de ranglijst te slechten.

In Spijkenisse zie het er een week later lang naar uit dat de titel diezelfde middag nog in Katwijk terechtkomt. Het veel sterkere Noordwijk trekt door een kopbal-goal van Jaap ‘de Vlieg’ van der Meulen in de 85e minuut toch nog aan het langste einde. Noordwijk krijgt hierdoor op de valreep de kans om de titel via een beslissingswedstrijd te bemachtigen. Voor Spijkenisse zijn de druiven zuur. De 0-1 nederlaag betekent dat de thuisclub degradeert naar de Derde Klasse.

‘Van vierduizend veilingkisten en tweeduizend planken worden in een mum van tijd rondom het gehele hoofdveld provisorische tribunes opgebouwd.’

Beide clubbesturen dienen hierna als eerste een geschikte locatie voor het beslissende treffen te vinden. Quick Boys opteert voor de Kikkerpolder. UVS heeft namelijk voldoende capaciteit om de te verwachten toeloop van supporters te herbergen. Noordwijk wil per se op het terrein van een zaterdagclub aantreden. Die keuze krijgt alsnog het fiat van Quick Boys als het bestuur van Rijnsburgse Boys toezegt om op Middelmors de vereiste capaciteit van maar liefst achtduizend toeschouwers te creëren.

Om dat te realiseren is een huzarenstukje nodig. Daar ligt echter niemand in het bloemendorp wakker van. Van vierduizend veilingkisten en tweeduizend planken worden in een mum van tijd rondom het gehele hoofdveld provisorische tribunes opgebouwd die aan de gestelde norm voldoet. Quick Boys en Noordwijk mogen ieder drieduizend entreebewijzen aan de man brengen. De overige kaarten gaan in de vrije verkoop. Met als resultaat dat Middelmors op zaterdag 28 april uit haar voegen barst als beide ploegen om 16.00 uur aan de aftrap staan.

Gerard Passchier, destijds stopperspil bij Noordwijk, herinnert zich die middag nog als de dag van gisteren. De nu 82-jarige Noordwijker heeft de kraker op Middelmors dan ook nog altijd helder op het netvlies staan. ,,Een dergelijk duel met zoveel toeschouwers had ik toen en heb ik ook later nooit meer gespeeld. Een gedeelte van de noodtribunes stond zelfs binnen de afrastering.”

,,Die plekken waren speciaal bestemd voor de jeugd, want die hadden anders weinig mee gekregen van de wedstrijd. Het was echt gigantisch. Het jaar ervoor waren we gepromoveerd en leken we in ons debuutjaar op weg naar alweer een kampioenschap. Met een team, net als Quick Boys overigens, dat bijna alleen maar jongens uit het eigen dop telde.”

Receptie
Als scheidsrechter Noorlander de wedstrijd even na vier uur op gang fluit is het al snel duidelijk dat het geroutineerde Quick Boys dat in die jaren grossierde in kampioenschappen, tegenover een wat onwennig Noordwijk speelt. De zenuwen aan rood-witte zijde spelen dan ook op en dat vertaalt zich in het vertoonde spel. En zoals in een dergelijk duel wel vaker gebeurt, was het voetbal niet goed. De spanning vergoedde dat echter volledig.

,,Voor ons was het allemaal nieuw. Zelf had ik daar niet zo’n last van. Juist in dat soort wedstrijden was ik de rust zelve. Een jaar eerder had onze voorzitter, dokter Van Nes, mij tijdens de kampioensreceptie nog speciaal naar voren geroepen. ‘En hier is de man zonder zenuwen’, vertelde Van Nes aan de aanwezigen”, herinnert een trotse Passchier zich.

Toch was het juist Passchier die zich bij de enige en dus beslissende goal in de luren liet leggen door Jeroen den Hollander. In de 37ste minuut kopte de Quick Boys-middenvelder uit een hoekschop snoeihard raak. ,,Mijn fout”, erkent Passchier jaren later. ,,Hij kwam schuin achter me vandaan en dat had ik niet in de gaten.”

,,Ja, over die beslissende goal heb ik me nog wel even schuldig gevoeld, hoewel dat in de wedstrijd niet voor me meespeelde. Om die achterstand te repareren was er nog tijd voldoende. Dat besef kwam pas na afloop.”

Vedette
Wel wist Passchier Arie van den Oever aan banden te leggen. De Quick Boys-spits, gezegend met een kiezelhard schot was dè vedette van Quick Boys. Met Floor van Duijn senior en Leen Aandewiel in zijn kielzog. Tot scoren kwam Arie die middag niet en dat was vooral de verdienste van Passchier.

,,Arie schoot zo gemakkelijk. Het was bovendien een aardige vent. Ik herinner me nog dat hij naar me toe kwam en me op zijn Katwijks vroeg of Henk de Koning niet wat kon inbinden. Henk was net als ik verdediger en kwam uit Leiden. Hij was onze enige ‘buitenlander’. Die boodschap heb ik maar zo gelaten. Dat moest Arie maar met De Koning zelf uitzoeken.”

Met de 0-1 halverwege ging Noordwijk na rust op zoek naar de gelijkmaker. Kansen kwamen er, goals echter niet. De druk op de Quick Boys goal was weliswaar gigantisch, maar blauw-wit hield stand. Passchier: ,,Bij ons waren er duidelijk een paar zenuwachtig en dat werd er gaandeweg de wedstrijd niet beter op. Vooral onze spits Kees ‘de Kikker’ Marijt en zijn broer Map hadden er in dergelijke wedstrijden nog weleens last van.”

‘Arie lost een schot en Noordwijk is kapot.’

,,Waar zij anders met gemak scoorden, lukte het die middag totaal niet. Ik denk toch dat de routine waar Quick Boys toen over beschikte die middag de doorslag heeft gegeven. Gelukkig hebben we het een jaar later recht kunnen zetten.”

Na het laatste fluitsignaal nam met name de Quick Boys-jeugd bezit van het veld. Op dat moment was de spanning definitief verdwenen. Pas toen werd het spandoek met daarop de tekst ‘Arie lost een schot en Noordwijk is kapot’ ontrold. Dat niet Van den Oever, maar Den Hollander de matchwinnaar was geworden deerde niemand, toen de kampioenen in triomf richting kleedkamer werden gedragen door uitzinnige supporters.

De Leidse Courant eindigde het verslag met een zeer beknopte samenvatting. ‘Noordwijk bleef tot het einde fel, maar slordig vechten voor de gelijkmaker. De afloop kent men reeds: Noordwijk verloor en Quick Boys -door de jaren een routinier in kampioenswedstrijden- ging met de zegepalm naar huis.

Stefan Mertens
Noordwijk revancheert zich een jaar later door de titel wel voor de neus van Quick Boys weg te kapen. Het begin van een glorierijke periode voor de rood-witten, terwijl Quick Boys, met uitzondering van het seizoen 1968-1969, in de daaropvolgende decennia lang, heel lang droogstond als het op een kampioenschap aankwam. Op 20 mei 2011 stond er opnieuw een beslissingswedstrijd om het kampioenschap tussen Quick Boys en Noordwijk op het programma. Op een eveneens bomvolle Duinwetering trekt Noordwijk, na verlenging, dit keer met 1-0 aan het langste einde. Stefan Mertens is die dag het goudhaantje.

De vraag of het duel van aanstaande zaterdag de inleiding vormt voor opnieuw zo’n zinderende kraker kan gemakkelijk beantwoord worden. Nee. In de Derde Divisie is, als beide team straks met het zelfde puntenaantal finishen het doelsaldo maatgevend. Mochten ook dat gelijk zijn, dan is de ploeg die het meest heeft gescoord kampioen. En is zelfs dat aantal gelijk, dan telt het onderlinge resultaat. En als dat zelfs gelijk is, ja dan en dan alleen volgt een reprise van 1962 en 2011.

Foto: Archief vv Noordwijk

Lees ook: ‘Ravensbergen (Quick Boys): ,,Wij zijn kwalitatief beter dan Noordwijk” (video)’