,,Eigenlijk ben ik twee jaar te laat gestopt met voetballen. Op karakter ging ik door, zeker het laatste halfjaar. Aan het einde van het seizoen 2000-2001 was het wel klaar. Een chronische rugblessure maakte het onmogelijk om nog verder te gaan. Daarna heb ik geen voetbalwedstrijd meer gespeeld. Het ging gewoon niet meer”, vertelt Jan van den Berg ruim vijftien jaar na dato. De geboren Noordwijker had er toen elf seizoenen VVSB opzitten, nadat hij in de zomer van 1990 SJC had verruild voor de buurman een paar kilometer noordwaarts. Om tot op de dag van vandaag niet meer van sportpark De Boekhorst te verdwijnen.
De opgang van VVSB vanuit de Derde- naar de Eerste Klasse maakte de robuuste verdediger als speler mee. Na zijn noodgedwongen afscheid als speler trad hij onmiddellijk toe tot de technische staf om van dichtbij ook een aandeel te leveren in de sprong naar de Topklasse. Na twaalf jaar vond Van den Berg het welletjes en deed hij een stapje terug. In die periode was de oud-verdediger met name als trainer van het tweede elftal zeer succesvol.
,,In mijn laatste jaar als speler hadden we het lastig in de competitie. Daarom wilde ik de ploeg niet in de steek laten, maar het was fysiek wel zwaar. Uiteindelijk speelden we ons veilig en toen was het goed. Daarna ben ik bij de groep betrokken gebleven. Zonder dat ik overigens over een trainersdiploma beschikte. Met het tweede was het hartstikke fijn werken. Zo goed als alleen maar Noordwijkerhoutse jongens waarmee we tweemaal de finale om het landskampioenschap haalden. Met als bekroning één landstitel. Dat was echt uniek. Het enige minpunt vind ik nog altijd dat er nauwelijks jongens uit dat team naar het eerste zijn doorgestroomd.”
Geen kaartje
Van den Berg omschrijft zichzelf als een beperkte voetballer die het moest hebben van zijn inzet. Dat was zijn handelsmerk. ,,Ja, de echte finesse ontbrak bij mij. Daar hadden we andere voetballers voor. Maar als je een succesvol team wilt vormen, heb je ook een paar spelers van mijn kaliber nodig. Trouwens met hard werken is in mijn ogen niets mis. Maar de mensen kochten geen kaartje om mij te zien voetballen”, lacht Van den Berg.
,,Toen ik bij SJC vertrok was ik daar al aanvoerder. Bij VVSB werd ik dat onder Paul van der Zwaan. Dat lag me ook wel. Ik vertrok destijds samen met Marco de Ridder van de Lageweg. Er speelde toen het een en ander. Dat is overigens allang door de tijd ingehaald. Ik kom er nog altijd graag en vind het fantastisch dat SJC zich tot hoofdklasser heeft opgewerkt.”
Dispensatie
Ondanks zijn rol op het tweede plan bij de reserves hevelde het VVSB-bestuur Van den Berg, toen de nood hoog was, tot tweemaal toe als interim-trainer over naar het paarsgele vlaggenschip. Eerst als opvolger van de in 2009 tussentijds vertrokken John Blok, om later in eenzelfde situatie te belanden toen Tijs Schipper De Boekhorst vroegtijdig diende te verlaten. ,,Onder Blok ontbrak de chemie en nam ik de groep in de winterstop over. Daar werd me overigens wel dispensatie voor verleend wegens het ontbreken van de benodigde papieren. Twee jaar later gebeurde hetzelfde in de Topklasse. We maakten beide keren een moeilijke eerste seizoenshelft mee. Het is twee keer goedgekomen en handhaafden we ons glansrijk”, blikt van den Berg terug op de beide huzarenstukjes.
Nee, trainer is Van den Berg nooit meer geworden. De ambitie daarvoor heeft hij nooit gehad en kent hij op 49-jarige leeftijd ook niet (meer). ,,Ik werk graag bij een club waar ik gevoel bij heb. Dat is bij VVSB. Ik zie en zag me echt niet ergens anders, pakweg twintig kilometer verderop, aan de slag gaan. Bovendien is dat met werkweken van veertig uur of meer ondoenlijk. Laat mij maar lekker bij VVSB rondhangen. Ik zie alle thuiswedstrijden en als het niet te ver is ga ik uit ook mee. Daarnaast draai ik nu kantinediensten en op zondagmorgen drink ik eerst een bakkie met Theo Nulkes. Lekker praten over voetbal en als dat niet het geval is, dan is het gewoon gekkenpraat, heerlijk. Mijn zoons Daan en Jesse spelen bij VVSB en dat betekent dat ik er zaterdag ook veel te vinden ben. Zo ziet mijn (voetbal)leven er tegenwoordig uit.”
Paarsgeel hart
In het dagelijks leven is Van den Berg verantwoordelijk voor de logistiek bij VVSB-hoofdsponsor Broekhof, waar Arjan (Broekhof, red.) naast directeur en VVSB-preses ook nog eens zijn zwager is. ,,Het ligt allemaal dicht bij elkaar mag je wel zeggen. Vader Piet Broekhof, oprichter van het bedrijf en als ‘Mister VVSB’, is al zijn leven lang betrokken bij ‘de Bavo’ en slaapt nog altijd in een paarsgele pyjama. Net als zijn kleinzoon overigens. Die betrokkenheid is kenmerkend voor de club, want het geldt voor heel veel mensen, die via de weg der geleidelijkheid hier op voetbalgebied iets heel moois hebben neergezet. Het voelt echter nog altijd als een dorpsclub en daar zijn we met elkaar heel trots op.”
,,We spelen nu Tweede Divisie en als ik om me heen kijk, dan zie ik bij veel clubs dat tal van technische functies gewoon fulltime zijn ingevuld. Bij ons is dat niet het geval. Ik ben benieuwd hoe zich dat in de toekomst verder ontwikkelt. Maar zolang wij over deskundige mensen beschikken met een echt paarsgeel hart die het op deze manier invullen, kunnen we blijven aanhaken. Daar ben ik van overtuigd.”