Geboren in Barcelona, maar al 52 jaar woonachtig in Voorhout, mag Ton Arroyo (56) een oer-Foreholtenaar worden genoemd. Op een uitstapje van vijf jaar bij Rijnsburgse Boys na, was hij altijd actief op de Elsgeest. Tegenwoordig houdt Arroyo zich als bestuurslid technische zaken vooral met de interne ontwikkeling van (talentvolle) spelers bezig.

Naast Ton verdiende ook zijn twee jaar oudere broer Fred zijn sporen bij de Voorhoutse club. Gezamenlijk speelden zij jarenlang in het eerste elftal, om ook bij buurman Rijnsburgse Boys samen voor het vlaggenschip van de Uien uit te komen. Voetbal zit dus in de genen van de broertjes, die met hun vader en moeder begin jaren zestig van de vorige eeuw in Voorhout neerstreken. Zijn ouders wonen inmiddels weer in Spanje. Net als zijn in Nederland geboren broer Javi, die daarmee de omgekeerde weg bewandelde van zijn beide broers.

,,Als kind van amper zeven stond ik al te trappelen aan de poort bij Foreholte om te mogen voetballen. De gang naar het sportpark duurt tot de dag van vandaag”, vertelt de docent Sport en Bewegen aan het ROC Leiden. ,,Als ventje van 17 had ik een basisplaats in het eerste. Na een aantal seizoenen maakte ik de overstap naar RBB. Dat moet begin jaren tachtig geweest zijn. Op de Middelmors beleefde ik mooie jaren met spelers als de broers Paul en Marcel van der Blom, Rob Gilissen in de aanval en daarnaast ook o.a. Huug Aandewiel, Johan de Kroon en Martin Toet.”

Kroon op het werk was de zaterdagtitel. ,,Bij Rijnsburg werd de selectie per seizoen steeds sterker. Om die reden ben ik teruggekeerd naar Foreholte en ook daar beleefde ik onder Mart de Groot mooie jaren met een fantastische groep. We promoveerden van de Vierde naar de Tweede Klasse  Omdat ik mijn trainersdiploma had gehaald, ben ik in die tijd ook met de jeugd aan de slag gegaan en dat heb ik 28 jaar volgehouden.”

Dorpsclub

Gedurende zijn trainerscarrière bij Foreholte had Ton Arroyo, verdeeld over twee perioden, ook de A-selectie vijf seizoenen onder zijn hoede. Om na die periode weer net zo gemakkelijk als assistent-trainer op de bank plaats te nemen. ,,Met de bedoeling om de spelers van het eerste en het tweede op mijn manier te begeleiden. Foreholte haalt (bijna) geen spelers van buitenaf. Ik ken ze dus allemaal vanuit de jeugd, mede omdat ik ze daar allemaal onder mijn hoede heb gehad.”

,,En nog steeds volg ik de jeugdelftallen op de voet”, vervolgt Arroyo. ,,We hebben momenteel een jeugdafdeling met 900 leden. Er zit bij ons voldoende potentie. Alle standaard jeugdelftallen spelen momenteel in de Hoofdklasse. Waar we in het verleden met die elftallen door de regionale grootmachten werden weggespeeld, kunnen we ons nu met iedereen meten. Ik denk dat alleen Quick Boys met hun jeugd nog een stapje verder is.”

Dat laatste werpt de vraag op hoe lang het gaat duren voordat Foreholte zich richting de top van het amateurvoetbal gaat begeven. ,,Foreholte betaalt niet en dus moeten we het hebben van eigen jeugd. En als je een topper in huis hebt, is de kans dat zo’n speler vertrekt natuurlijk groot. Maar als de randvoorwaarden er zijn en we er in slagen om talentvolle spelers langer vast te houden, moeten we op die manier nog wel een stapje hogerop kunnen. De Tweede Klasse waar we nu in spelen hoeft niet het eindstation te zijn. Foreholte is een warme, familiaire dorpsclub. Welk  elftal je ook onder de loep neemt, het zijn allemaal vriendenteams. Van het eerste tot het dertiende elftal. De regio verrassen is ons motto. Zeker gezien de grote jeugdafdeling en de tijd en energie die we daar als club insteken, moet dat ook mogelijk zijn.”

Smart

Sport zit dus in de genen van de Arroyo’s. Samen met echtgenote Marie José, zus van oud-Foreholte-voorzitter Peter van Kesteren en oud-speler Loek, kozen hun twee dochters Annabel en Marlen voor handbal bij Foreholte, om ook nog jarenlang in Den Haag op eredivisieniveau te spelen. Zoon Toni is momenteel samen met neef Oscar basiskracht in het eerste, terwijl neef Tomas bij Quick Boys als jeugdig talent tracht een basisplaats te veroveren.

,,Sport en met name voetbal beheerst ons leven. Zelf ben ik donderdagavond altijd op de club. Dat voelt voor mij als een uitstapje. Ook op zaterdag en zondag breng ik er mijn dagen door, waarbij ik natuurlijk zo nu en dan wel een wedstrijd op zaterdag elders meepik. Foreholte blijft in de toekomst de club waar ik me op wil blijven richten. Waarbij ik met smart wacht op onze kleinzoon Dani. Die is nog geen twee jaar oud, maar ik kijk nu al uit naar de dag dat hij gaat voetballen. Met een bal is hij al vertrouwd, dus dat zit wel goed.”

Tekst: Leo Schrama