Bijna negen jaar geleden nam Carlo van Zelst afscheid van het top(amateur)voetbal. De verdediger die eerst bij Katwijk en later bij Ter Leede furore maakte, is als echte liefhebber nog altijd actief op de groene mat. Samen met een aantal spelers waarmee hij bij Ter Leede jarenlang in de top van de Hoofdklasse om de prijzen streed, trapt Carlo van Zelst anno 2015 in Oegstgeest 4 nog (bijna) wekelijks een balletje.
,,Het was mooi geweest toen ik er na het seizoen 2005-2006 een punt achter zette’, vertelt Carlo van Zelst (44). ,,Tegen drie keer per week trainen en spelen op zaterdag ging ik steeds meer opkijken. Fysiek had ik nog wel meegekund, maar het was toen tijd voor andere dingen, zoals zomaar een weekendje weg of op vakantie gaan in oktober. Daar was het tot dan toe nooit van gekomen. De eerste jaren nadat ik was gestopt was, ben ik een beetje in de voetbalkeuken gaan rondkijken bij FC Rijnvogels. Ik ben er gaan aftrainen en zat er naast hoofdtrainer Arie van Duijn op de bank.”
,,Arie Lagendijk en Cees Duprie, waar ik het grootste gedeelte van mijn loopbaan zowel bij Katwijk als Ter Leede mee te maken heb gehad, waren toen ook op De Kooltuin actief, vandaar. Ik begreep al snel dat het me allemaal eerder meer dan minder tijd zou gaan kosten. Van minder verplichtingen was dus geen sprake. Ik heb daarom besloten om te stoppen en weer te gaan voetballen op een lager niveau. En dat doe ik nog altijd.”
Debuut in derby
Van Zelst groeide op bij vv Katwijk. Met uitzondering van één seizoen in de B1 van Quick Boys bleef hij zijn club trouw. Op het moment dat hij in de senioren belandde, promoveerde het oranjezwarte vlaggenschip in 1989 naar het destijds hoogste niveau. ,,Ik kwam in het derde elftal terecht en via het tweede debuteerde ik in 1991, uitgerekend op Nieuw Zuid, in het eerste elftal. Dat was andere koek. Stond ik ineens voor 6.000 toeschouwers als rechtsback in een geweldige ambiance. Het werd 0-0, maar vanaf toen ging het snel.”
De rest van de carrière van Van Zelst, die al snel zijn naam vestigde als centrale verdediger, laat zich lezen als een jongensboek. Met drie afdelingstitels op rij en twee landstitels waren de volgende jaren bijzonder succesvol. ,,We beschikten over een geweldig team. Zelf was ik een speler die over de basistechnieken beschikte. Ik was wel, hard in de duels en kopsterk. Hard spel schuwde ik niet, maar wel altijd binnen de grenzen. Vooral de duels met Patrick van Dam van Noordwijk, de beste spits waartegen ik gespeeld heb, waren wedstrijden op zich. In die tijd wisten we van tevoren al dat we gingen winnen. Het kon gewoon niet fout gaan. Met als hoogtepunt de thuiswedstrijd om het landskampioenschap toen we Holland met 7-0 oprolden. Gewoon uniek. Toen leek het heel gewoon, zelfs driemaal kampioen worden. Later realiseer je eigenlijk pas goed wat de waarde daarvan is. Ik was pas 24 jaar oud toen. Kampioen op het hoogste niveau ben ik daarna ook nooit meer geworden.”
Slechte relatie met Kootwijk
Het aanblijven van Bob Kootwijk was voor Van Zelst reden om in 1998 de Krom in te ruilen voor de Roodemolen. Daar werd hij herenigd met Arie Lagendijk en Cees Duprie. ,,Mijn relatie met Kootwijk was gewoon niet goed. Ik heb dat de club ook verteld, maar zij kozen voor hem. Later is het weer goed gekomen, maar toen lag het anders. Ter Leede was net gedegradeerd. In mijn eerste jaar werden we kampioen en keerden we terug in de Hoofdklasse. Ik denk nog altijd met plezier terug aan die tijd. We hadden een uitstekend team en deden altijd mee om de prijzen. Lager dan de vijfde plaats eindigden we nooit. Gek genoeg was de titel in de Hoofdklasse te hoog gegrepen. Het was eigenlijk een vriendenteam. We waren misschien wel te aardig voor elkaar. De nationale amateurbeker en daarna de Super Cup die we in 2004 wonnen, waren de enige tastbare prijzen die we in de wacht wisten te slepen.”
Uiteindelijk belandde Van Zelst op de Voscuyl van vv Oegstgeest. Daar trof de kern van het ‘oude’ Ter Leede elkaar weer. Het was tekenend voor de onderlinge band die in de voorafgaande jaren in Sassenheim was ontstaan. ,,Oegstgeest lag lekker centraal, vandaar. Samen met Mark Jansen, Patrick Kalkema, Hicham Rbii, Dennis Kramer, Alan Campfens hadden we nog steeds plezier in het spelletje. Mark, Patrick en ik zijn nog altijd samen actief. ‘Old Soldiers never die’ zeggen ze weleens. Dat laatste geldt zeker voor mij.”
Van Zelst speelt als het aan hem ligt zijn laatste wedstrijd voorlopig dus nog niet. ,,Laat mij maar in het harnas sterven, maar dan wel met de gedachte dat er nog heel, heel veel seizoenen gaan volgen.”
Tekst: Leo Schrama