Hij startte in 367 officiële duels sin de basis van Teylingen. Dat respectabele aantal speelde Walter Bisschops van 1997 tot 2015 bij elkaar. Met daar tussendoor een tweejarig uitstapje naar buurman Ter Leede. Na twee seizoenen keerde de centrale verdediger weer terug aan de andere kant van De Roodemolen. Nu, na zijn afscheid in 2015, speelt Bisschops in een vriendenteam nog wekelijks zijn partijtje mee. ,,Voetballen blijft het leukste om te doen. Ik kan het in ieder geval nog altijd niet missen.”

,,Op een gegeven moment was het na achttien seizoenen wel genoeg geweest. Het begin herinner ik me trouwens nog goed. Als A-junior debuteerde ik onder Willem van Harskamp. En op die twee seizoenen bij Ter Leede na ben ik nooit weggeweest. Ik heb ook nooit grote blessures gehad en dan is het niet zo moeilijk om tot zoveel wedstrijden te komen”, steekt Bisschops van wal.

Geen beginnen aan
Als kind was Bisschops altijd te vinden op het toenmalige complex aan de Menneweg, dat ook toen al door Teylingen en Ter Leede werd gedeeld. ,,In de jeugd speelde ik er zelf op zaterdag, terwijl mijn vader er op zondag speelde. De velden lagen bij ons om de hoek en dat betekende dat ik er hele weekenden doorbracht. Op jonge leeftijd debuteerde de geboren verdediger nog wel als middenvelder in het eerste elftal van Teylingen, maar als snel belandde hij op de plek die hij het meeste ambieerde: laatste man.

,,Bovendien had ik op mijn positie Carlo van Zelst en Frank Bloemheuvel voor me. Met zulke spelers voor me was er eigenlijk geen beginnen aan.”

,,In het begin met Ron van der Geer aan mijn zijde. Eigenlijk liep dat vanaf de start. Zo goed zelfs dat Ter Leede in 2001 bij me aanklopte. Ik wilde graag kijken waar mijn top lag. Daarom heb ik de overstap destijds gemaakt. Dat betekende wel dat ik in een selectie terecht kwam met bijna alleen maar grote namen.”

,,Ter Leede speelde in die jaren in de Hoofdklasse telkens mee om het kampioenschap. Als je dan ineens drie niveaus hoger komt te spelen, betekent dat wel aanpoten. Bovendien had ik op mijn positie Carlo van Zelst en Frank Bloemheuvel voor me. Dat waren zeker niet de minste spelers. Met zulke spelers voor me was er eigenlijk geen beginnen aan”, blikt Bisschops terug op zijn rood-gele periode.

,,Wel heb ik een aantal bekerwedstrijden in het eerste meegedaan of als wissel op de bank gezeten, maar daar is het bij gebleven. Na twee jaar vond ik het welletjes. Als voetballer heb ik er veel veel van opgestoken, mede door de beide trainers daar, Arie Lagendijk en Cees Duprie. Ik heb dan ook nooit spijt van mijn tijd bij Ter Leede gehad.”

Verbroedering
,,Bij Teylingen zat er een goede lichting aan te komen, Bob van der Vlugt kwam terug van FC Lisse en de broers Mo en Youssef Ait El Houssi keerden ook weer terug bij Teylingen”, vervolgt Bisschops zijn verhaal. ,,We werden onder Laurens Mouter al snel kampioen. Daar waar bij Ter Leede alles om de prestaties draaide, speelde het gezelligheidselement bij Teylingen ook een grote rol en in die omgeving voelde ik me uitstekend. Ik ben er dan ook nooit meer weggegaan.”

Met de derby’s tegen Foreholte als hoogtepunt genoot Bisschops ook van de wedstrijden tegen de andere regioclubs zoals FC Lisse, Van Nispen en in een iets verder verleden ook Warmunda. ,,Tegen Foreholte spelen was altijd bijzonder. Die jongens kende we allemaal omdat we ze bij het stappen in Noordwijk ook tegenkwamen.”

,,In het veld was het altijd volop strijd. Na afloop volgde de verbroedering. Dat was andere koek dan spelen tegen de meeste Haagse tegenstanders. Dan moest je echt op je hoede zijn. Er heerste vaak een heel andere sfeer in het veld. Provocaties, hard spel en je al pratend uit je spel halen. Met die dingen leer je op een gegeven moment wel omgaan en dan lap je het aan je laars. Zelf was ik geen voetballer die over lijken ging. Het moest wel leuk blijven. Ik liet liever mijn voeten spreken.”

Rustiger
Het huidige zondagvoetbal heeft volgens Bisschops de afgelopen jaren flink ingeleverd ten opzichte van tien, vijftien jaar terug. ,,Veel clubs hebben de overstap gemaakt naar de zaterdag, zijn gefuseerd of opgeheven. Dat is ten koste van de kwaliteit gegaan. Dat merkte ik al in mijn laatste jaren in het eerste.”

,,Nadat we met René Ras waren gepromoveerd naar de Tweede Klasse kwamen we nog in een afdeling terecht waarin je speelde tegen clubs waar goed betaald werd. Wij speelden voor een schoenenbon en een gezellige avond. Tegenwoordig is dat anders. Je merkt het sowieso ook als je op zondag bij andere clubs komt. Het is er vaak een stuk rustiger geworden.”

In die seizoenen in de Tweede Klasse stond Kees Zethof bij Teylingen voor de groep. Dat gebeurde in een team waar onder andere Martin van Eeuwijk deel van uitmaakte. Bisschops zelf bewaart zoete herinneringen aan die periode. Bij gebrek aan een echte spits dirigeerde Zethof de verdediger -tijdelijk- naar de spitspositie. Een vondst van jewelste.

,,Waarschijnlijk had Kees op de trainingen gezien dat ik op die positie ook aardig uit de voeten kon.”

Het leverde in najaar van 2009 in het uitduel bij Sparta een 2-6 zege op, waarop de tot aanvaller gebombardeerde Bisschops vier treffers voor zijn rekening nam. De return, begin maart 2010 op De Roodemolen werd eveneens winnend afgesloten, waarbij Bisschops de enige en dus winnende treffer van de wedstrijd voor zijn rekening nam. Met als gevolg dat Teylingen definitief afstand deed van de degradatiezone en concurrent Sparta juist dieper in de zorgen duwde.

,,Waarschijnlijk had Kees op de trainingen gezien dat ik op die positie ook aardig uit de voeten kon. Uiteindelijk is het een apart hoofdstuk geworden in mijn jaren in het eerste elftal. Dat klusje was echter tijdelijk, want na verloop van tijd pakte ik de draad weer in de verdediging op.”

Kleedkamer
Als voetballer moest Bisschops het naar eigen zeggen niet van zijn snelheid hebben. Dat compenseerde hij echter met andere elementen. ,,Sterk in de duels en een aardige kopper met een goede trap in de benen. En eerlijk gezegd zag ik het spelletje wel aardig”, haalt de Bissschops de voetballer in hem terug.

,,En dat gebeurde bij Teylingen altijd in een elftal dat elkaar door en door kende. Hier kent iedereen elkaar. Dat is ook lekker voetballen en zorgt voor de juiste sfeer. Om die reden speel ik nog altijd in Teylingen 3, een vriendenteam. Leuk om te doen en daarbij kom je op het veld regelmatig nog oude bekenden tegen waar je ooit in het eerste tegen hebt gespeeld. Het eerste van Teylingen zie ik af en toe nog weleens voetballen, maar zelf in het veld staan blijft toch veel mooier. Dat en de kleedkamer kan ik nog altijd niet missen.”

Foto: privé

Lees ook: ‘Lokroep uit de Bollenstreek is onweerstaanbaar voor Duivenvoorden’