Hij maakte deel uit van een gouden lichting bij vv Noordwijk. Zijn carrière op het hoogste niveau speelde zich echter af bij VVSB. Voor Marco Joustra (47) bleef die periode echter beperkt tot zes jaar. Een meniscusblessure in combinatie met het succesvol op starten van een eigen bedrijf dwong de middenvelder al op jonge leeftijd om afscheid te nemen van het gras. 

,,Kort, maar heftig”, aldus Joustra. ,,Bij beide clubs heb ik het altijd enorm naar mijn zin gehad. Temeer omdat het voetballend altijd ergens om ging.”

,,In mijn jeugd kon je eigenlijk pas echt in de E-junioren beginnen. Daarbij viel ik met mijn neus in de boter. De gehele jeugd speelde ik met veel jongens die later naam hebben gemaakt en in ieder geval allemaal op hoog niveau hebben gespeeld. Dat waren fantastische jaren. Met als absoluut hoogtepunt mijn tijd in de A-junioren onder leiding van Ruud Bröring.  De elftalfoto (zie onderstaande foto) van dat team staaft de woorden van Joustra. Met spelers zoals Bram Marbus, Patrick Scheurwater, Eric van Houten en Piet Barnhoorn in de gelederen stond er een ijzersterk team, dat in zijn laatste jaar bij de junioren versterking kreeg van de van Foreholte overgekomen Edwin van der Sar.

,,Toen ‘die lange’ erbij kwam was het helemaal af.  In de A-regionalen werden we dat jaar kampioen na een beslissingswedstrijd tegen Sparta. Dat duel bij DHC wonnen we met 2-1. Alles bij elkaar werd het een onvergetelijk jaar met eigenlijk alleen maar hoogtepunten”, blikt Joustra terug op zijn (jeugd)periode aan De Duinwetering.

Weddenschap
Na zijn entree bij de senioren kwam Joustra in Noordwijk 2 terecht. Zijn optredens in het vlaggenschip bleven in dat eerste jaar beperkt tot een aantal invalbeurten. Een basisplaats zat er niet direct in bij zijn club, waarna het lot hem naar Noordwijkerhout voerde. ,,Op een gegeven moment speelde ik op het oude VVSB-veld aan de Zeestraat in Noordwijkerhout in de zomeravondcompetitie in een team met allemaal jongens die ik nog van de middelbare school kende. Samen met onder anderen Robèr Marijnen, Theo Aanhane en Marco Zandvliet. Allemaal jongens die het eerste van VVSB hadden gehaald.”

,,Ik ben toen een weddenschap aangegaan met die gasten. Als we dat toernooi zouden winnen, zou ik de overstap maken naar VVSB. En zo geschiedde, zodat ik een jaar later in het paarsgeel speelde. VVSB had de weg omhoog destijds al ingezet en in mijn eerste jaar werden we bij Blauw Zwart kampioen van de Derde klasse. Met een elftal dat voor het overige alleen nog uit Noordwijkerhouters bestond. Ik denk dat ik de eerste speler en in ieder geval een van de eerste spelers ben geweest die de overstap naar Noordwijkerhout heeft gemaakt.”

,,Als je me het op de man afvraagt, zie ik VVSB nog liever winnen dan Noordwijk”

Voetbalhart
De middenvelder die het vooral van zijn loopvermogen moest hebben voelde zich ook bij VVSB als een vis in het water. ,,Van mijn techniek moest ik het als voetballer niet hebben, maar wel van mijn inzet. Noem mij maar de stofzuiger of balafpakker op het middenveld. In die rol voelde ik me uitstekend op mijn plaats. En af en toe pikte ik ook nog een doelpuntje mee. Het werden alles bij elkaar vijf fantastische jaren bij VVSB, waarin de club de basis legde om een verdere stap omhoog te maken. Dat heb ik zelf als speler niet meer meegemaakt”, vervolgt Joustra zijn monoloog.

,,Na vijf seizoenen wilde ik alsnog mijn kans wagen bij Noordwijk. Achteraf gezien ben ik daar toch wat te vroeg weggegaan en had  ik daar op een hoger niveau sneller stappen kunnen zetten. Voor mijn gevoel had ik er op dat moment niet alles uitgehaald wat er inzat. Toch heb ik geen spijt van mijn periode in Noordwijkerhout, integendeel. Als ik nu terugkijk, ligt mijn voetbalhart eigenlijk nog net iets meer bij VVSB. Als je me het op de man afvraagt, zie ik VVSB nog liever winnen dan Noordwijk. Zo moet je het maar zien.”

Vroeg gestopt
Zijn terugkeer aan De Duinwetering leverde voor Joustra niet het zo vurig gewenste succes op. Een meniscusblessure gooide al snel roet in het eten. ,,Bovendien ben ik in die periode als tegelzetter voor mezelf begonnen. Door die combinatie ben ik op relatief jonge leeftijd gestopt. Het werk slokte me, ook op zaterdag op.”

,,Doordat ik zes dagen per week werkte, wilde ik ook nog wel wat tijd voor mezelf overhouden. Temeer omdat ik naast mijn werkzaamheden als tegelzetter ook een winkel had geopend. Wel heb ik bij Noordwijk nog een seizoen bij de ‘pensionados’ gespeeld, maar dat werd mede om die reden geen succes. Het voetbalboek heb ik dus op vroege leeftijd moeten sluiten.”

Vriendschap voor het leven
Zakelijk gezien ging het Joustra vanaf dat moment voor de wind. Zijn, tegenwoordig in Noordwijkerhout gevestigde, bedrijf ‘Joustra tegels, sanitair en laminaat’ is inmiddels een begrip in de regio geworden en slokt bijna al zijn tijd op. ,,Dat zorgt er wel voor dat ik nog maar zelden langs de lijn te vinden ben. De jongens waar ik mee gespeeld heb, zie ik gelukkig nog wel geregeld. In mijn voetbalperiode zijn er vriendschappen gesmeed die vandaag de dag nog altijd bestaan.”

,,Om naast mijn werk nog een beetje sportief bezig te zijn, stort ik me regelmatig op wat loopwerk of ga ik met een personal-trainer aan de slag. In beweging ben ik toch wel, maar dat alleen is niet voldoende. Mijn voetbalcarrière bij de senioren was kort en flitsend denk ik altijd maar. Waarbij dat laatste jaar in de A-junioren bij Noordwijk in mijn geheugen gegrift blijft staan. Dat ik daarnaast als scholier, voetballer en als ondernemer de switch van Noordwijk naar Noordwijkerhout heb gemaakt is wel frappant.  Als je het zo bekijkt speelt mijn leven zich grotendeels af tussen beide dorpen.”



POPULAIRE BERICHTEN