Bob Hoogkamer nam zaterdag niet alleen afscheid van vv Noordwijk, maar speelde tegen XerxesDZB ook zijn allerlaatste wedstrijd. De 34-jarige verdediger annex middenvelder zette een punt achter een lange voetbalcarrière die hem van het voormalige SIZO uit Hillegom, via Ter Leede en  VVSB naar Noordwijk voerde. ,,Na veertien seizoenen Hoofd- en Topklassevoetbal is het tijd geworden voor andere zaken.”

,,Mijn besluit om definitief te stoppen heb ik al vroeg in het seizoen genomen. Vorig jaar twijfelde ik al. Toch heb ik toen besloten om nog een jaar door te gaan. Nu is het mooi geweest. Het wordt tijd voor andere zaken”, aldus een nuchtere Hoogkamer. ,,Ook na het voetbal is er een leven. Ik verheug me op de tijd die ik nu krijg voor mijn gezin. De derde is op komst en voor hen wil ik graag tijd vrijmaken. Natuurlijk ga ik het voetbal missen. Na al die jaren in het ritme van trainen en spelen zal het in eerste instantie wel vreemd aanvoelen. Daar ben ik me terdege van bewust.”

Hoogkamer, die dit seizoen voornamelijk vanaf de bank toekeek, stopt niet helemaal. De geboren Hillegommer gaat nog wekelijks op recreatief niveau zaalvoetbal met een SIZO-vriendenteam spelen. ,,Daar verheug ik me erg op. Het is ook bedoeld om langzaam maar zeker af te bouwen, want helemaal stoppen zie ik niet zitten. In dat team speelt ook mijn broer Peter. Samen debuteerden we op jonge leeftijd bij SIZO. Peter is door blessures niet zover gekomen als ik, maar had het zeker in zich om de top te halen. Zelf heb ik door mijn keuze in 2001 voor Ter Leede in Sassenheim een prima leerschool gehad. Met een speler als Carlo van Zelst naast me en later ook met Rogier Koordes leerde ik daar de fijne kneepjes van het vak. Dat was echt een mooie tijd bij een warme club en met een team dat je als een vriendenelftal kunt omschrijven. Datzelfde geldt overigens voor Noordwijk.”

Hoogtepunt

In 2007 verkaste Hoogkamer naar VVSB, om twee jaar later weer voor het zaterdagvoetbal te kiezen. Bij Noordwijk maakte hij de promotie naar de Topklasse mee en bereikte hij met die club een jaar later ook de kwartfinale van de KNVB-beker. ,,Die promotie was het absolute hoogtepunt. Spelen in de Topklasse wil iedere voetballer”, blikt Hoogkamer terug op die succesrijke periode aan de Duinwetering. ,,Het afgelopen seizoen is niet geworden wat we er ons van hadden voorgesteld. Daar zijn redenen voor aan te wijzen, maar het is nu eenmaal zo gelopen. Er wordt intussen hard gewerkt aan een elftal dat de weg omhoog weer inslaat. Dat is Noordwijk ook aan zijn stand verplicht. Met de spiksplinternieuwe accommodatie hoort deze club gewoon op een hoog niveau te spelen.”

,,Vanaf nu kan ik me richten op mijn gezin en mijn werk als artsenbezoeker. Onze oudste, Gijs, is pas vier jaar, maar speelt al bij de F-junioren bij SJZ in Zoeterwoude.  Hij is ook besmet met het voetbalvirus. Ik heb straks meer tijd om hem naar de training te brengen en om hem te zien voetballen. Daar verheug ik me enorm op.”

Hoogkamer tot besluit: ,,Ik vertrek via de voordeur en dat voelt goed. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat ik straks bij het kiezen van een partijtje als laatste wordt gekozen. Dat is gelukkig niet het geval geweest.”

Tekst: Leo Schrama

Foto: Ron van der Linden