,,Hu, Hu, Hu, Hu, Hu, Hu, Hu”, zo klonk het zaterdagmiddag vanaf de tribune op de Noordwijkse Duinwetering, nadat invaller Shijie Hu de thuisploeg na 87 minuten op een bevrijdende 1-0 voorsprong tegen Hoek had gezet. De dolgelukkige doelpuntenmaker stormde na zijn doelpunt met de handen ten hemel geheven richting de Noordwijk-bank waar hij zich in de armen van zijn mede-bankzitters liet vallen.

De doelpuntenmaker was na afloop als eerste klaar met douchen en aankleden. Hij stormde binnen de kortste keren de roodwitte kleedkamer uit. Niet om het wachtende journaille zo snel mogelijk te woord te staan, maar om zich als een haas richting Woubrugge te spoeden. Zijn cafetaria wachtte op hem. ,,Morgen spreken we elkaar wel”, antwoordde hij vriendelijk toen hem om commentaar op zijn glorieuze invalbeurt werd gevraagd. ,,Ik moet nu echt weg.”

Een passerende Noordwijk-supporter kon niet nalaten om nog snel een woordgrapje te maken. Toen Hu zich uit de voeten maakte, riep hij de middenvelder annex aanvaller na  ,,Who did it?” Om direct zelf met het antwoord de komen: ,,Hu did it!”

Een dag later doet Hu (28) alsnog zijn verhaal. De invaller had zijn collega’s op de bank beloofd te gaan scoren en gezegd dat hij naar ze toe zou komen. Zo geschiedde en eenmaal beland aan de zijlijn vierde de aanvaller zijn en Noordwijks feestje uitbundig met zijn ‘lotgenoten’.

,,Natuurlijk wil ik graag spelen, maar ik besef zelf ook wel dat de concurrentie groot is bij Noordwijk. Ik zal het zelf moeten afdwingen. Toen ik deze zomer bij Noordwijk arriveerde had ik acht maanden niet gespeeld en dat leverde me een flinke conditionele achterstand op. Die heb ik intussen weggewerkt. Ik voel me nu fit. Het is aan mij om de trainer ervan te overtuigen dat er voor mij een plekje moet worden ingeruimd.”

Niet helemaal ideaal
Hu begon bij ARC, maar was later ook actief voor Excelsior, Alphense Boys, opnieuw Excelsior en Excelsior Maassluis. Hij besloot vorig jaar december de Tricolores al na vier maanden vaarwel te zeggen, omdat zijn werkzaamheden als eigenaar van een cafetaria in Woubrugge niet meer met het voetballen te combineren  vielen.

,,Het cafetaria vormt mijn inkomen. Bovendien is onze dochter op 28 december geboren en dat zorgde voor het laatste zetje. Het was gewoon niet langer te doen. Toen Noordwijk me in het voorjaar vroeg heb ik ja gezegd. Ondanks dat gezin en werk aan de ene kant en voetballen op niveau nog altijd niet helemaal ideaal zijn.”

Bijdrage leveren
Voetbal vindt Hu naar eigen zeggen nog altijd hartstikke leuk. Te leuk om er helemaal mee te stoppen. ,,Maar ik heb wel mijn prioriteiten. Dat weten de mensen bij Noordwijk ook. En zelf besef ik dat het voor mij als speler ook beperkingen met zich mee kan brengen. Het bevalt me hier echter uitstekend. Het enige waar ik aan moest wennen is dat we met een groep van veertig man trainen. Dat had ik nog nooit eerder meegemaakt.”

Hu, die drie weken eerder tegen XerxesDZB (1-1) al dicht bij de winnende treffer was, is duidelijk over zijn (nabije) voetbaltoekomst. ,,Als ik een kans krijg, wil ik die grijpen ook. Ik kan het geduld daarvoor wel opbrengen. Dat is het me wel waard. Bovendien ben ik nog nooit kampioen geworden. Dat wil ik wel eens een keer meemaken. Het liefst als basisspeler, maar als ik als invaller kan bijdragen, zou dat ook goed  voelen. Ik wil gewoon aantonen belangrijk voor het team te zijn.”

Tekst: Leo Schrama

Foto’s: Ron van der Liden