Zonder dat ze er erg in hadden, voetbalden de spelers van Kagia op historische grond. Letterlijk naast het Olympisch Stadion van Amsterdam, op dezelfde grond waar de olympisch kampioen van 1928, Uruguay, speelde. Leuk natuurlijk als je nostalgisch bent ingesteld en historisch besef hebt, maar van ondergeschikt belang als aanhanger of speler van Kagia. De Lisserbroekers reisden enkel voor de punten af naar Amsterdam, maar kwamen van een koude kermis thuis. Een potje de jongens tegen de mannen was koren op de molen voor Arsenal: 4-2.

Trainer Anton Wijsman deed na afloop geen enkele moeite om zijn teleurstelling te verbergen. Met zijn gezicht op onweer sprak hij zijn ongenoegen uit over het optreden van zijn ploeg, dat hij ongeïnspireerd noemde. ,,We waren vandaag machteloos. Door ons niveau niet te halen, hebben we het onszelf lastig gemaakt. Daardoor zijn we terecht afgestraft.”

‘Amsterdamse bluf’
Even verderop, in de bestuurskamer, voelde Wim Teuling zich de koning te rijk. Met aanstekelijk enthousiasme had de voorzitter van Arsenal met zijn toehoorders een vlucht door de geschiedenis van zijn club genomen. Hoe er door zijn verre voorgangers ooit toestemming werd gegeven aan de bekende Engelse evenknie om ook als Arsenal door het leven te gaan. En hoe hij op bezoek in Londen bij The Gunners van de toenmalige voorzitter eiste om met een aandenken naar huis te gaan. Trots wijst Teuling vervolgens op de muur, waar inderdaad een stokoud vaantje met het clublogo van het Engelse Arsenal hangt. ,,Noem het Amsterdamse bluf”, zegt Teuling, waarop hij hard begint te lachen.

,,Die jongens kunnen heel goed voetballen allemaal, maar het moet wel allemaal voorgekauwd worden vanaf de kant.”

Diezelfde Amsterdamse bluf werd vervolgens ook binnen de beroemde witte lijnen tentoongespreid. Kagia mocht dan voetballend de betere spelers hebben, Arsenal verbloemde het kwaliteitsverschil door simpelweg feller en meer met het hart te spelen. Kagia liet zich de kaas van het brood eten, om maar eens een aloud spreekwoord van tafel te halen en in nostalgische sferen te blijven. Daarnaast waren de oranjehemden buitengewoon slordig in balbezit.

Natuurlijk had het zomaar anders kunnen lopen als Kagia in de eerste helft één van zijn drie grote kansen had benut. Dirk Jan Ligtenberg raakte echter de lat en verder liet Tijs van der Schinkel twee kansen liggen. Arsenal was de eerste helft nauwelijks bij het doel van Sander Hogervorst geweest, maar opende op slag van rust toch de score. Spits Alain van Kesteren leidde met slordig balverlies een Amsterdamse tegenaanval in, waarna Aron Driessen op snelheid werd geklopt door Max Reilman, die ook nog eens vakkundig afrondde: 1-0.

Weelde
Natuurlijk had het ook zomaar anders kunnen lopen als Hogervorst tien minuten na rust niet zo grandioos in de fout was gegaan. De goalie liet een simpele vangbal zomaar los, al claimde hij door een duw uit evenwicht te zijn gebracht. Zo stond het plots 2-0 voor Arsenal, een weelde die de thuisploeg zich nauwelijks kon voorstellen. In de heenwedstrijd waren de Amsterdammers nog met 6-1 verslagen door Kagia.

De Lisserbroekse drenkeling kreeg vervolgens uit onverwachte hoek toch een handreiking om te kunnen overleven. Reilman pakte binnen een minuut twee keer geel voor commentaar op de leiding en mocht inrukken. Kagia deed aanvankelijk weinig met het numerieke overtal, maar kwam na 73 minuten toch op 2-1. Van der Schinkel krulde een vrije trap schitterend in de bovenhoek.

Enkel voor de statistieken
Het leek het ideale moment om alle registers open te trekken en erop en erover te gaan. Het liep totaal anders. Arsenal deed Kagia op de counter tweemaal pijn en liep met tien man (!) uit naar 4-1. Kagia’s tweede, een eretreffer van Timo Sluymer in blessuretijd, was slechts nog voor de statistieken.

,,Ja, dit is een valse start”, baalde Wijsman. ,,We wisten dat dit een lastige tegenstander zou worden. Thuis wonnen we weliswaar met 6-1, maar die uitslag was erg geflatteerd. Vandaag hielpen we hun in het zadel door eigenlijk drie goals weg te geven. Verder ontbrak het aan beleving bij ons. Met de uitslag en onze uitvoering kan ik echt heel slecht overweg. Ik baal er enorm van.”

Kagia moest het in Amsterdam stellen zonder Rens Lamboo en Kevin Robelus. Laatstgenoemde had met zijn ervaring wellicht wat orde in de chaos kunnen scheppen en werd dus node gemist. ,,Die jongens kunnen heel goed voetballen allemaal, maar het moet wel allemaal voorgekauwd worden vanaf de kant. Het mentale en fysieke gedeelte, en op de juiste momenten de slimmigheidjes, die missen we nog wel eens helaas”, treurde Wijsman

Arsenal – Kagia 4-2 (1-0). 45+1. Reilman 1-0, 53. Hoexum 2-0, 73. Van der Schinkel 2-1, 75. Buizer 3-1, 89. Hoexum 4-1, 90+1. Sluymer 4-2

Rode kaart: 55. Reilman (Arsenal)

Kagia: Hogervorst, Driessen, Timmermans, Hogewoning, Hoejenbos (62. Van Rooyen), Van der Veek, Imanse, Van der Schinkel, Sluymer, Van Kesteren (58. Zonneveld), Ligtenberg

Interview Tijs van der Schinkel
[youtube id=”qSmB2VliUKU” width=”620″ height=”360″]

Archieffoto: Johanna Wever