Sam Lemmers is na zijn wereldreis van elf maanden – door Australië, Vietnam, Thailand, Filippijnen en Bali – dit seizoen weer te bewonderen bij Foreholte. Bij zijn terugkeer heeft hij dan ook te maken gehad met aanpassingsproblemen, zowel binnen als buiten het veld. Het gaat allemaal wat stroever, maar Lemmers heeft er vertrouwen in dat hij zijn oude niveau weer kan bereiken.

De aanvaller begon zijn avontuur in Australië. Daar verbleef hij uiteindelijk acht maanden om vervolgens drie maanden te bivakkeren in Azië. Een reis waar menigeen van droomt. De spits raadt het dan ook iedereen aan. Van het knusse dorp Voorhout naar het grote Sydney.

„Voor mij was het feit dat ik alleen aan kwam in Sydney al heel bijzonder. Ik ging van mijn eigen dorp, waar je letterlijk iedereen kende, naar een wereld waar je niemand had. Ik was het even zat in Nederland en wilde graag uit mijn comfortzone treden.’’

„Daarnaast wilde ik graag mijn Engelse taal verbeteren. Het was een uitdaging voor mij om te kijken hoe ik mezelf staande hield in een wereld waarin ik aan het begin niet wist wat me te wachten stond. Soms ging het allemaal niet vanzelf, maar uiteindelijk was het een geweldige trip.’’

Waardering
Die uitdaging beviel Lemmers uitermate goed. Het avontuur zorgde er ook voor dat hij besefte dat we het in Nederland met z’n allen maar al te goed hebben. Vooral in Azië kwam dat aan het licht.

„In Australië is alles vrij westers. Het grote verschil is dat ze daar iets relaxter leven. Maar op het grootste continent van de aarde heb ik wel schokkende dingen gezien. Mensen die echt straatarm zijn, maar sommigen daarvan zijn heel gelukkig. Dat is wel mooi om te zien. Door dat soort beelden waardeer je extra hoe goed we het hier eigenlijk hebben. Het enige wat ik eigenlijk miste was mijn familie en vrienden.’’

„Na bijna een jaar met niemand rekening te hebben gehouden, is nu opeens al je vrijheid weg.’’

Maar aan alles kwam een einde en dus kon Lemmers na elf maanden zijn bekenden weer zien. Met een bagage vol ervaring reisde hij weer af naar Voorhout. Maar de eerste maanden vielen hem vies tegen. De aanvaller moest weer in de dagelijkse sleur van het leven terecht komen.

„Dat was wel aanpassen. Na bijna een jaar met niemand rekening te hebben gehouden, was opeens al mijn vrijheid weg. Je moest je weer houden aan bepaalde regels en er kwamen weer verantwoordelijkheden op je pad. Dat was wel even zwaar moet ik eerlijk toegeven.’’

Aanpassen
Ook op het voetbalveld moest Lemmers weer alles opbouwen tot zijn oude niveau. Conditioneel was hij terug bij af en zijn balgevoel was ook niet alles meer. 

„Af en toe raakte ik wel eens gefrustreerd als ik bijvoorbeeld een kans miste. Ik wist dat ik beter kon, maar het kwam er niet uit. Daar moest ik wel even mee leren omgaan.’’

Toch ging het de spits beter af dan verwacht. „Ik had niet gedacht dat ik er in de eerste seizoenshelft veel in zou staan. Na een paar goede invalbeurten, waarin ik mijn doelpunten ook meepikte, kreeg ik een aantal wedstrijden de kans om me te laten zien in de basis. Helaas behaalden we toen een paar slechte resultaten en dan weet je dat er iemand geslachtofferd moet worden. Dat was ik. Ik moet conditioneel nog wel de nodige stappen maken en ervoor zorgen dat ik onmisbaar word in de ogen van de trainer. Ik heb er vertrouwen in dat ik weer een basisplaats kan afdwingen.’’

Frisse wind
Tegelijkertijd weet de aanvaller ook dat er niet zomaar een kans voor hem komt als het team goed draait. De nieuwe trainer Frank Bloemheuvel bevalt hem tot nu toe goed.

„Met hem heb ik een goede klik. Na vier jaar Marcel IJzendoorn is het fijn om nieuwe stof mee te krijgen van een andere trainer. Ook voor mij, ondanks dat ik er een jaar uit ben geweest. Misschien is het ook nog wel een voordeel geweest, want iedereen begint weer op nul. Aan de andere kant wist IJzendoorn wat die aan mij had en dat wist Bloemheuvel niet. Maar dat is een extra drive om me te bewijzen.”

Foto: Jeannette Kloet

Lees ook: ‘Column: Wie staat er op om de ‘spelregelcrisis’ te bezweren?’