Bij elke uitgesproken zin, wordt het verhaal iets mooier. Bij elke uitgesproken zin, wordt de voetbalkantine iets stiller. Bij elke anekdote over Tino de Groot wordt de fysiek grote voorzitter van Van Nispen beetje bij beetje nederiger. Hij is overdonderd door de woorden van de sprekers die als psalmen binnenkomen bij hem op zijn afscheidsfeestje op de club. Na 22 jaar voorzitterschap is het genoeg.
Als De Groot donderdag echt afscheid neemt bij de Algemene Leden Vergadering van zijn Van Nispen, zal hij die avond het licht uitdoen van een complex dat mede dankzij zijn bloed, zweet en tranen het sportpark is wat het nu is. Een sociale knooppunt in het schattige De Zilk.
Respect
Met ruim 300 leden in een dorp dat amper 2000 inwoners telt, is Van Nispen meer dan enkel een voetbalvereniging geworden. En daar is op een zondag in september een volle kantine de aftredende voorzitter dankbaar voor. Waar spreekstalmeester Ruud de Klerk het in zijn dankwoord richting vriend en collega De Groot het amper droog kon houden, weent de kantine stilletjes mee. Het doorgaans stoere en robuuste voetbalpubliek geeft met waterige ogen en af en toe op fluistertoon het respect aan de voorzitter, die hij op deze zondag verdient.
,,Om eerlijk te zijn, zag ik tegen deze middag wel een beetje op.”
De zondagtak van de Zilkse vereniging heeft het afscheidsfeestje even na vier uur al het perfecte startsein gegeven. De ploeg van trainer Roy Schulpzand heeft in de Districtsbeker geen kind aan het Haagse REMO en wint met 3-1. Daardoor bekert het elftal door in het toernooi.
Want hoe vaak het voor voorzitter De Groot de laatste jaren over het complex ging, of de nieuwbouw rondom Sportpark Wassenaar, op zondag om 14.00 uur ontving de inmiddels opa van vijf kleinkinderen de bestuursleden van de tegenpartij nog altijd in z’n bestuurskamer. En natuurlijk, ook dan had hij altijd bij winst of verlies, wat te melden over het niveau van de wedstrijd.
Die tijd is na donderdag voorbij. En gek genoeg, laat De Groot weten, valt het afscheid hem niet alleen zwaar, maar lucht het hem ook op. ,,Om eerlijk te zijn, zag ik tegen deze middag wel een beetje op. De mensen die mij goed kennen, die weten dat ik er moeite mee heb om in het middelpunt van de belangstelling te staan.”
,,Maar vandaag is de dag gekomen dat de klus is geklaard. Ik denk dat ik hier omgerekend een paar duizend uur vrijwilligerswerk in heb gestoken. De tank is nu leeg. De verantwoordelijkheid, die ik iedere dag voelde, rustte best wel zwaar op mijn schouders. Als je met dat werk bezig bent, heb je dat niet zo in de gaten. Maar als je even rust hebt, dan voel je dat het energie kost.”
Mening
Bestuurslid De Klerk memoreert er in zijn toespraak ook aan de manier waarop de voorzitter, die ook leraar is op het Teylingen College, bezig is met de club. ,,In de afgelopen kwarteeuw heb je vrijwel altijd de wedstrijden van de zondagmiddag bezocht. Daar kwam in de afgelopen jaren de zaterdag nog bij. Je schoof je ongezouten mening nooit onder stoelen of banken.”
,,Enkele weken geleden nog noemde je onze club de mooiste van de wereld. Alles ademt voetbal bij Van Nispen. Eerder dit jaar ben je al koninklijk onderscheiden voor je werkzaamheden bij de club. Maar vandaag willen je namens het bestuur, de leden, de vrijwilligers, de donateurs en alle betrokkenen hartelijk danken voor alles wat je hebt gedaan voor onze club.”
,,Mijn gezin is wat uurtjes te kort gekomen. Zeker mijn vrouw Lenneke, die mij al die uren heeft moeten missen.”
In een speciaal hoekje van de kantine luistert de familie aandachtig mee. Vooral vrouwlief kijkt met verwondering naar haar man. Als de twee blikken elkaar kruisen in het dankwoord van De Groot, krijgt hij het logischerwijs even moeilijk, maar volgt er direct een lach.
,,Mijn gezin is wat uurtjes te kort gekomen. Zeker mijn vrouw Lenneke, die mij al die uren heeft moeten missen. Zonder jou, had dat nooit gegaan. ‘Liefde is voor haar: net zoveel van hem houden, als hij van Van Nispen’, had één van de vorige sprekers al gezegd. Ik weet zeker dat zij nog meer van mij houdt, dan ik Van Van Nispen. Bedankt iedereen!”
Rood-geel
Een ovationeel applaus volgt. Langzamerhand stromen mensen richting De Groot, om een cadeautje te overhandigen of hem te bedanken voor alle jaren waarin hij zich dienstbaar opstelde voor de club. De kantine van Van Nispen staat op zondagmiddag 15 september bomvol. En dat is vooral te danken aan één man. Als er echt rood en geel bloed door de aderen stroomt van de voorzitter die na 22 jaar de club leiding te hebben gegeven afscheid neemt, zal niemand raar opkijken in het dorp.
Lees ook: ‘SJC loopt zich stuk op tiental van HBS: ,,Ze gingen nog meer inzakken”‘