De klok had de negentig minuten al gepasseerd in de wedstrijd tussen Groeneweg en Teylingen (2-1), toen de blikken van Jaap Zwetsloot en Mark van der Vlugt (34) elkaar kruisten al zittend op de Sassenheimse bank. ,,Dit was het dan, hè?”, vroeg Zwetsloot zich hardop af. ‘Gek genoeg voelt het voor mij niet zo’, dacht Van der Vlugt zonder het hardop uit te spreken. ,,Ik doe een stap terug, maar blijf toch bij Teylingen over de vloer komen.”

Het was wel voorlopig de laatste keer dat de dertiger Van der Vlugt tussen de jonge garde in de kleedkamer zat. De wedstrijden in Teylingen 1 lijken voorbij, al sluit de Sassenheimer een terugkeer ‘als het nodig is’ niet uit. ,,Stel dat ze in nood zitten? Dan wil ik best weer een keertje invallen in Teylingen 1, maar voor nu ga ik volgend seizoen lekker in het tweede ballen. Ik ben niet van plan om zoals mijn broer Bob nog hele maanden in te vallen bij het eerste.”

Gebruik je de app? Klik dan hier!

Voor het clubrecord hoeft de jongste van de twee ‘Van der Vlugtjes’ een comeback niet meer in te plannen. Daar is hij z’n oudere broer al in voorbij. Hoewel hij het dus niet wilde, is Mark eigenlijk al de nieuwe Bob geworden bij Teylingen. ,,Ik wist wel dat ik in de buurt aan het komen was. Tegen HVV, de laatste wedstrijd van het reguliere seizoen, kreeg ik te horen dat ik ‘Mr. Teylingen’ was, met nu 377 officiële wedstrijden achter mijn naam.”

Eigenlijk had de middenvelder het aantal nog iets willen opschroeven in de nacompetitie. In de eerste wedstrijd in de play-offs voor promotie naar de Eerste Klasse, wat historisch zou zijn voor Teylingen, ging het jammerlijk gelijk mis. In Zevenhuizen bleek eersteklasser Groeneweg net een tikkeltje te sterk: 2-1.

Het laatste officiële duel van Van der Vlugt uit tegen Groeneweg

,,Het is jammer dat we die wedstrijd niet hebben kunnen winnen. Ik had het prachtig gevonden om tegen ROAC te mogen strijden om een plek in de Eerste Klasse. Verder kunnen we echt tevreden zijn over het afgelopen seizoen. Het is een mooi jaar geweest. En we zijn wederom boven Foreholte geëindigd. Dat blijft iets belangrijks.”

Of hij Teylingen in de Eerste Klasse had willen achterlaten, was ook maar de vraag. ,,Hoewel het historisch zou zijn geweest, is het misschien beter dat we in de Tweede Klasse zijn gebleven. Zwetsloot is weg, Raymond Dolieslager stopt ermee, Lasse van Wijk is waarschijnlijk het hele jaar geblesseerd, of een groot gedeelte daarvan, en ik stop er zelf mee. Er komen natuurlijk nieuwe jongens bij, maar het weggaan van deze spelers is niet zo makkelijk op te vangen. Daarnaast zal je in de Eerste Klasse veel tegen teams uit Rotterdam of Den Haag moeten voetballen. Dat wordt er allemaal niet leuker op. Misschien is het maar beter zo.”

Die laatste zin sloeg ook op z’n eigen vaarwel van het eerste elftal. Voor het duel met Groeneweg was Van der Vlugt al een paar weken geblesseerd. Hij haalde de nacompetitie wel, maar werd vroegtijdig gewisseld. Het lichaam wordt wat ouder, het leven verandert. ,,Dat telt allemaal wel mee. Ik heb ook een dochtertje gekregen en wil dus wat vaker thuis zijn.”

,,Zeker doordeweeks. Ik ging nu af en toe met tegenzin naar de training. Dat is niet goed. Nu heb ik niet meer die verplichting van het moeten trainen. Het wordt nu op donderdagavond af en toe lekker ballen met het tweede en daarna in de kantine een biertje doen. Dat zie ik veel meer zitten.”

,,In de kleedkamer merkte ik het ook. Ten opzichte van sommige jongens ben ik gewoon tien, vijftien jaar ouder. Ik merk het zelfs aan de muziekkeuze voor en na een wedstrijd. En bijvoorbeeld op de derbydag tegen Foreholte die we met 4-0 wonnen, doken we na afloop met elkaar massaal de kantine in. Automatisch ging ik toch bij een groepje wat oudere Teylingers staan.”

Na het laatste competitieduel werd er onder andere van Mark van der Vlugt (r.) afscheid genomen

Het was achteraf gezien wel de mooiste avond van het seizoen. Misschien wel van de afgelopen jaren, erkent Van der Vlugt. ,,Ik heb het nog nooit zo druk meegemaakt na een wedstrijd. Alles zat ook mee die avond in november. Alles wat Jaap toen raakte, veranderde in goud. Die derbydagen, de kampioenschappen en de wedstrijden in de nacompetitie, zal ik nooit meer vergeten.”

Trainers
Helemaal ‘Mark-loos’ zal Teylingen niet door het leven hoeven gaan, nu de middenvelder z’n ‘prestatiekicksen’ aan de wilgen heeft gehangen. Het had ook een leeg beeld gegeven. In de ongeveer dertig jaar die de voetballer al op De Roodemolen heeft gelopen, is hij slechts één jaar afwezig geweest, toen hij z’n geluk ging beproeven bij FC Lisse. Langer dan één seizoen duurde de breuk in het goede huwelijk niet.

,,En Marc? Dat is gewoon een soort vriend geworden.”

Het was in het jaar dat huidig Noordwijk-trainer Kees Zethof voor de groep stond in Sassenheim. ,,Zo heb ik heel wat trainers gehad. Ik debuteerde onder Rob Zutdorp. Verder heb ik nog gespeeld onder René Ras. Dat was als persoonlijkheid echt een topper. Heel gezellig. Dat gold ook voor Zethof. Echt een ‘gouwe gozer’. Dat was alleen wel in mijn laatste jaar, voordat ik naar FC Lisse ging. Verder heb ik twee keer een periode Laurens Mouter gehad.”

,,Ook een fijne man om mee te werken, maar de tweede periode was hij al wat ouder en voor mijn gevoel iets minder. Hij kreeg ook last van z’n fysiek, waarna Marc van Wonderen het overnam. En Marc? Dat is gewoon een soort vriend geworden. Hij stond boven de groep als het nodig was met trainingen, maar ook in de groep qua gezelligheid. Ik ben blij dat ik onder hem mijn periode in het eerste van Teylingen heb kunnen afsluiten.”

Foto’s: Peer Compeer

Lees ook: ‘Het ziet er voor Teylingen Van Wijk nu veel rooskleuriger uit’