Op zijn vijftiende speelde Xavi Noltenius van Elsbroek al in de JO19-1 van Van Nispen. Een jaartje later mocht hij al meetrainen met de selectie van de zondagtak en sinds dit seizoen speelt hij zelfs regelmatig mee met het eerste elftal. De ontwikkeling van de aanvaller is razendsnel gegaan. Daarmee is er weer een echte Zilker aan het elftal van Roy Schulpzand toegevoegd.
Hallo Xavi! Verbaas je jezelf nog weleens?
„Ja, absoluut. Het is onwijs raar dat het zo snel is gegaan. In de C1 had de trainer van de A1 me een keer zien voetballen. Hij vond me blijkbaar goed genoeg dat ik gelijk doorgeschoven werd naar de B1 en daarna speelde ik al snel in de A1. Ik begon voor de mensen op de club ook op te vallen. Nog geen jaar later mocht ik meetrainen met de selectie en sinds dit seizoen speel ik mijn wedstrijden bij het eerste. Dat is echt onwerkelijk. Een kleine jongensdroom komt uit.’’
Je bent vanuit de jeugd heel snel doorgestroomd. Zijn er dan geen clubs geweest die interesse in je hebben getoond?
„Ik kon als B-junior naar VVSB, maar ten eerste heb ik het hier gewoon heel erg naar mijn zin. Ik speel hier al mijn hele leven en ik woon op twee minuten lopen van de club. Daarnaast combineer ik het voetbal met het tennis. Dat zal ik ook altijd blijven doen, omdat ik simpelweg niet kan kiezen tussen beide sporten.’’
„Op zaterdag speel ik samen met mijn vader, die ook tennisleraar is, competitie op Hoofdklasse niveau. Dan speel je tegen ‘drietjes en ‘viertjes’ en op zondag ben ik bij Van Nispen te vinden. Daarnaast doe ik ook nog een sportopleiding in Haarlem, dus mijn hele leven is eigenlijk gebaseerd op sport.’’
Hoe keken je teamgenoten in de jeugd tegen je aan?
„Ik ben de laatste jaren natuurlijk telkens de jongste en loop altijd voor op mijn leeftijdsgenoten. Ik kan me best voorstellen dat ze dat frustrerend vinden, maar eerlijk gezegd heb ik het daar nooit echt over gehad. Ik kan het altijd prima met iedereen vinden, dus daar ligt het niet aan.’’
„Vorig seizoen trainde ik vanaf halverwege het jaar op dinsdag en donderdag al met de selectie mee, maar mijn potjes speelde ik op zaterdag nog ‘gewoon’ met de A1. Dat vond ik soms wel vervelend, want ik raakte intussen gewend aan het niveau van de selectie.’’
Met sommige spelers is er toch sprake van een behoorlijk leeftijdsverschil. Hoe gaan die gasten van de selectie met je om?
„Ik kan het hartstikke goed vinden met die jongens. Het is voor hun misschien ook een beetje gek, want er komt toch opeens een ‘broekie’ meedoen. Maar andersom heb ik dat soms ook, want ik speel toch met de grote mannen waar ik vroeger tegenop keek.’’
„Ze maken uiteraard weleens grapjes over mijn leeftijd, maar dat is alleen maar leuk. Wat ze dan bijvoorbeeld doen? We gingen laatst bowlen met zijn allen en toen lag er een bal met nummer veertien erop. Dan roepen ze: ‘Hé Xavi, dat is bijna jouw leeftijd’ en ze gebruiken het met bepaalde ervaringen die ze al hebben opgedaan in het leven.’’
Het draait nog niet heel lekker bij jullie. Volgens Rico Geerlings ontbreekt het af en toe aan vechtersmentaliteit binnen de ploeg. Ben jij het met hem eens?
„Daar heeft Rico zeker een punt. We moeten met zijn allen even een tandje bijzetten en er in blijven geloven. Dat zag je bijvoorbeeld na de 2-1 van Nicolaas Boys van afgelopen zondag. De ‘koppies’ gingen eigenlijk best snel hangen, maar dan moeten we de echte wil om te winnen juist laten zien. We hebben nu vijf wedstrijden op rij niet gewonnen, dus tegen Spaarnwoude wordt het weer een keer tijd voor een driepunter. Persoonlijk wil ik ook een keer gaan scoren. Dat is me dit seizoen namelijk nog niet gelukt.’’
Foto: Eigen archief
Lees ook: „Het ene moment spelen we als een kampioensploeg en dan weer als een middenmotor’’