Koen Bosma speelde de afgelopen seizoenen voor VVSB. Na zijn goede spel kreeg hij de kans om zijn droom te verwezenlijken: voetballen in het buitenland. Koen tekende een contract bij Phnom Penh Crown FC in Cambodja, verkaste vervolgens naar het Vietnamese Song Lam Nghe An en belandde uiteindelijk bij het Australische Sydney United. In aflevering negen vertelt Koen over zijn (noodgedwongen) besluit om terug te keren naar Nederland en waar hij gaat voetballen.

Na omzwervingen in Phnom Penh, Vinh en Sydney komt aan ons buitenlandse avontuur onverwachts een einde. Aankomend seizoen zal ik bij AFC gaan spelen. Een aantal weken geleden werden wij onaangenaam verrast – de moeder van mijn vriendin Lisan had ernstige gezondheidsproblemen. Australië is een eind weg, maar bij het horen van zulk nieuws voelt het ook letterlijk als de andere kant van de wereld. Op dat moment waren Lisan en ik in gesprek over wat onze volgende stap zou zijn. Voetballend waren er leuke mogelijkheden, maar ook Nederland begon steeds meer te trekken.

Zo kon ik vanaf december in Thailand gaan spelen bij én met een oud-teamgenoot. Omdat de competitie in Australië nu net is afgelopen, zou ik voor 3 maanden naar Vanuatu (hetzelfde als Fiji) kunnen gaan om daar te spelen. Wat gaaf zou dat geweest zijn. Maar ook met Nederland heb ik altijd contact gehouden met de mensen van mijn studie, stages en projecten. Ook daar was een hele gave mogelijkheid voor mij om aan de slag te gaan. Maar na het horen van het treurige nieuws over de moeder van Lisan, was de keuze echt heel erg simpel. Zo snel mogelijk hier alles afronden en terug naar Nederland.

Maatschappelijk aan de weg timmeren
Teruggaan naar Nederland betekent voor mij persoonlijk een combinatie tussen op een goed niveau voetballen en maatschappelijk aan de weg timmeren. Er waren een aantal clubs die het afgelopen jaar contact hadden opgenomen, waar bovendien financieel veel mogelijk is. Voor mij niet interessant, daar ga ik echt niet beter van voetballen. Uiteindelijk is mijn keuze gevallen op AFC. Ik ben al eens eerder door hen benaderd en nu is het er dan toch van gekomen. Omdat teruggaan naar Nederland een hele stap is en een grote verandering ten opzichte van het afgelopen jaar voor ons, kunnen wij alle hulp natuurlijk zo goed mogelijk gebruiken. Met een heel hoop zaken buiten het voetballen om kan AFC ons erg goed ondersteunen. Dat geeft rust en stabiliteit, en dat kunnen we in deze fase goed gebruiken.

Daarbij heeft AFC volgens mij een prima selectie, die sowieso bij de eerste 7 hoort te spelen. En dan druk ik mij erg voorzichtig uit. Afgaande op wat mij verteld is over de voorbereiding, ziet dat er ook goed uit. Rijnsburgse Boys werd van het kastje naar de muur gespeeld in de eerste helft, dat is niet verkeerd lijkt mij. Ze willen altijd voetballen, dat past dus wel bij mij. Ondanks een fysiek zwaar seizoen hier in Australië, kan ik niet wachten om aan te sluiten. De laatste dingetjes worden nu geregeld, Lisan is inmiddels al in Nederland en ik volg zo snel als ik kan.

Ik kan elke speler echt aanraden eens de stap naar het buitenland, of zelfs een andere club, te maken. Je leert zoveel meer over jezelf, over hoe je denkt en reageert als speler, omdat je in een keer met hele andere opvattingen te maken krijgt. Zo kun je in Azië niks tegen je teamgenoten zeggen, omdat je hun eer daarmee aantast. Zo kun je in Australië na een verliespartij de eerste twee trainingen, beter loopschoenen meenemen dan voetbalschoenen… Hoe je daarmee omgaat zegt meer over jou als individu dan het zegt over de situatie. Dit is voor mij erg waardevol gebleken. Kun je jezelf blijven als alles om je heen anders is? Ik denk dat dit mijn grootste winst is geweest als speler in het buitenlandse avontuur.

Met sportieve groet,

Koen Bosma