Toen toenmalig trainer Robbert de Ruiter tegen Raymond Manuputty zei in hem een ideale rechtsback te zien, stond de Voorhouter niet bepaald te springen. Eigenlijk vond hij het helemaal niets. Achteraf was het misschien wel het beste wat Manuputty had kunnen overkomen. Inmiddels is hij voor het vierde seizoen op rij de onbesproken rechtsachter van Noordwijk, waarmee hij koste wat kost hogerop wil. ,,Daar zijn we aan toe.”

Een zonnige voorjaarsavond op de Duinwetering. De selectie van Noordwijk heeft er net zijn laatste training voor het slotduel van de competitie tegen ASWH op zitten. In het sportcafé is het een gezellig samenzijn van spelers en supporters. Alle scenario’s wat betreft de titelstrijd met Quick Boys worden nogmaals doorgenomen. Voor het gesprek met Manuputty nemen we iets verderop plaats, in de aankomstruimte op de eerste verdieping.

‘Stille jongen’
Tijdens het interview gaan de nodige spelers al op huis aan. Het valt op dat ze Manuputty stuk voor stuk groeten, dolletjes maken, maar vooral positief over hem spreken. Als de schijn niet bedriegt, zit hier een geliefde speler. ,,Toen ik bij Noordwijk binnenkwam, was ik een stille jongen”, vertelt Manuputty. ,,Maar dat is veranderd: ik ben daarin gegroeid. Het komt ook omdat ik nu ouder ben. Hoewel ik pas 25 ben behoor ik tot één van de ervaren spelers. Ik heb veel Topklasse-wedstrijden gespeeld en veel derby’s mogen meemaken. Dat zijn mooie dingen.”

Grote kans dat Manuputty zijn populariteit ook dankt aan zijn sociale instelling. ,,Ik ben altijd een teamspeler geweest, heb dat van huis uit meegekregen. Als ik iemand kan helpen, zal ik dat altijd doen.” En dus probeert hij jonge spelers van adviezen te voorzien. ,,Eigenlijk gaat dat vanzelf. Ik heb zelf ook in het tweede gespeeld en uiteindelijk het eerste gehaald. Dat is de groei waar veel jongens van dromen. Daarom probeer ik ze dingen mee te geven.”

        ,,Mijn broertje is in mijn ogen een betere voetballer dan ik ben. Ik hoop dat hij het alsnog haalt.”

Zo vader zo zoon. Het is precies zoals vader Jack ook is, Een voormalig topamateurvoetballer van Noordwijk en Rijnsburgse Boys. ,,Ik vind het jammer dat ik niets van hem heb kunnen zien”, vertelt Raymond. ,,Wedstrijden staan helaas niet op beeld. Wat ik van andere mensen hoor is dat hij een fantastische voetballer was, een publieksspeler.”

Afgelopen zomer was daar opeens het onheilspellende nieuws dat vader Jack ernstig ziek was. De vooruitzichten waren slecht, maar hebben inmiddels een positieve wending genomen. Dit uiteraard tot grote opluchting van de familie. ,,Het was goed schrikken. Maar gelukkig is het behandelbaar en ziet het er nu beter uit, al blijft het gevaarlijk. Het is mooi om hem elke week langs de lijn te zien staan. Alleen bij hoge uitzondering is hij er niet. Mijn vader is ook heel goed met alle jongens van de selectie. Dat doet mij natuurlijk goed.”

Hoge ogen
Niet alleen Jack gooide hoge ogen in het amateurvoetbal, datzelfde gold voor broer John, oom van Raymond. ,,Hij heeft zijn beste tijd bij Noordwijk gehad en veel goals voor de club gemaakt. Het is mooi dat wij nu ook bij Noordwijk spelen.”

Met wij doelt Manuputty op de aanwezigheid van jongere broer Jordy, die in het tweede van Noordwijk speelt. In tegenstelling tot zijn oudere broer wist hij de stap naar de hoofdmacht nog niet te maken. ,,In mijn ogen is hij een betere voetballer dan dat ik ben”, stelt Raymond. ,,Hij is rechtshalf en op die positie is er veel concurrentie. Zoals het er nu uitziet, gaat hij niet blijven. Het zou voor Jordy goed zijn om een heel jaar te spelen. Ik hoop dat hij het alsnog gaat halen. De kwaliteiten heeft-ie.”

                      ,,We hopen op een scenario als afgelopen weekend bij De Graafschap – Ajax.”

Een noodgreep, zoals zijn broer jaren geleden op weg hielp, heeft zich nog niet aangediend. Raymond weet nog goed dat hij als rechtsbuiten van Foreholte binnenkwam. Nu, jaren later, weet hij dat hij het op die positie vermoedelijk niet had gered. En dus was het goed dat Robbert de Ruiter hele andere plannen had.

,,Ik kwam als rechtsbuiten binnen, maar zakte al snel een linie terug, naar rechtshalf. We speelden toen 4-4-2. Op die positie heb ik ook mijn debuut gemaakt. Uiteindelijk zei Robbert de Ruiter in mij een ideale rechtsback te zien. Ik vond het in eerste instantie helemaal niets, maar we zijn het toch gaan aankijken. Achteraf is het een win-win-situatie geweest. In mijn derde seizoen kwam in de basis en vervolgens ben ik er niet meer uit verdwenen.”

Manuputty heeft zijn rust gevonden als rechtsachter. Het onbesuisde wat in het begin soms zijn spel kenmerkte, heeft hij al lange tijd achter zich gelaten. Zijn rushes naar voren zijn inmiddels befaamd. Manuputty beschikt over een groot loopvermogen en gaat iedere wedstrijd volle bak. Momenteel betaalt hij naar eigen zeggen daar ‘even de tol voor’. De inwoner van Amsterdam kampt al enkele weken met een liesblessure. ,,Mijn lichaam heeft even gezegd: stop. Zaterdag komt nog te vroeg, maar de bekerfinale van volgende week moet lukken. En wellicht volgen er nog twee promotieduels, maar hopelijk niet natuurlijk.”

De Graafschap – Ajax
Manuputty en de zijnen hebben de hoop op de titel nog niet opgegeven. Ze spiegelen zich aan De Graafschap – Ajax. ,,We hopen op een zelfde scenario als zondag. Het ultieme zou zijn als er een beslissingswedstrijd komt. Vijf jaar geleden was mijn eerste seizoen bij Noordwijk, maar toen speelde ik in het tweede. Ik heb toen wel alles meegemaakt. Fantastisch was het, ook met dat bekeravontuur. Het zou echt schitterend zijn als er een beslissingswedstrijd komt. Dan kunnen we laten zien wie de echte winnaar is.”

In ieder geval wil Manuputty ten koste van alles hogerop met Noordwijk. ,,Daar zijn we ook aan toe. Kijk maar naar de laatste wedstrijden, hoe makkelijk we die winnen. Dat is echt genieten, ook vanaf de kant, al speel ik natuurlijk het liefst zelf. Ik ben ambitieus en wil graag kijken waar mijn plafond ligt. Bij mijn komst naar Noordwijk was het plan een dragende speler te worden en dat is redelijk gelukt. Ik heb het enorm naar mijn zin bij Noordwijk, maar wellicht is het over een jaar goed om een volgende stap te maken. Een ding is zeker: als die kans komt, pak ik ‘m zeker.”

Foto’s: Ron van der Linden