Het Voetbal in de Bollenstreek kent tal van bijzondere verhalen en unieke personen. Verslaggever Matthijs Snepvangers reist door de streek om die verhalen op te tekenen. In aflevering 1 Jelco Keizer, speler van FC Lisse zondag, over zijn reis door Zuidoost-Azië.

De setting waar het interview in plaatsvond, deed in niets denken aan het onderwerp. Voor het eerst dit jaar had koning winter Nederland in zijn greep.  Het kwik schommelde rond het vriespunt, een witte deken lag over het land waar over een paar weken weer de bollen in volle bloei pronken. De kantine van Lisse was nog verlaten, de kachel moest nog op gang komen. Het failliete reisconcern OAD had geen betere omgeving kunnen wensen om reizen naar verre oorden aan de man te brengen.

Die verre oorden lagen ook ten grondslag aan dit interview. Hele volksstammen aan studenten en net afgestudeerden trekken naar Zuidoost-Azië om aan de cultuur en natuur van het immense continent te ruiken. Afgelopen juni begon ook voor Jelco Keizer dat backpackavontuur. Keizer was net afgestudeerd aan de opleiding voor sport, management en ondernemen aan de hogeschool van Amsterdam en had al een tijd voor ogen om na zijn studie de andere kant van de wereld te ontdekken.

,,Eigenlijk onmisbaar’’, dat waren de woorden van de vaste supportersschare op Ter Specke.  Daarnaast werd vooral het  fysiek van de ruim één meter negentig lange middenvelder  geroemd.  De onderbouwing sprak boekdelen. ,,Met hem erbij hadden ze wel wat puntjes meer gepakt. Hij heeft de wil om te winnen.”

Hollandse wintervacht

Naast het veld oogt de voetballer heel rustig. Dat zijn reis al weer een paar maanden geleden is, kun je zien aan zijn gelaat. De gebruinde huid van twee maanden geleden is al weer ingeruild voor een Hollandse wintervacht. Het enthousiasme van Keizer is echter nog niet getemd. Op een vroege zondagochtend neemt hij ruim drie kwartier de tijd om te vertellen over zijn avontuur in Azië.

Door zijn reis naar Azië miste hij wel de eerste seizoenshelft van het gepromoveerde Lisse. Vorig jaar was Keizer als aanvoerder een belangrijke speler in het kampioenselftal van coach Laurens van der Voort. Na zijn terugkeer moet hij zich via het tweede weer in de basis van zondag 1 spelen. Iets waar hij zelf weinig moeite mee heeft.  Hij geeft de trainer groot gelijk dat hij met dezelfde mensen speelt als met wie hij begonnen is. Keizer is hierin nuchter en coulant genoeg naar de trainer. Een basisplaats opeisen zit niet in zijn karakter.

Tijdens zijn reis hield hij zijn team nauwlettend in de gaten. Als de  zondagtak van Lisse in de oktoberkou kleumend over het veld liep, zocht hij op een tropisch strand een barretje met wifi op. Door de tweets van FC Lisse kreeg hij de tussenstanden door. En als zijn teamgenoten de rust opzochten voor lauwe thee, bestelde hij nog een biertje met een naderende zonsondergang op de achtergrond.  De eerste wedstrijden waren negatief qua resultaat voor Lisse, maar qua spel positief. Vertrouwen hield Keizer aan de andere kant van de wereld. ,,Ik hoorde dat het spel goed was, dan pakken wij op den duur de punten.’’ Wat dan ook gebeurde, bij terugkomst van Keizer eind november stond de club netjes zesde.

Hazes en Huntelaar

Keizer viel tijdens de eerste dagen van de reis met zijn neus in de boter. Nederland had de groepsfase van het WK overleeft en mocht aantreden tegen Mexico. Op één van de vele eilandjes die voor de Thaise kust liggen. werden er oranje feestjes gebouwd. Hazes schalde over het strand, en midden in de nacht werd de penalty van Huntelaar tegen Mexico met een orkaankracht aan geluid begroet. De eerste weken waren toch al de feestweken van Keizers wereldreis waaraan het WK alleen maar meehielp. Hoogtepunt in zijn eerste weken was misschien wel de WK-finale die uitmondde in een legendarische fullmoon-party.

Hij reisde in vijf maanden langs zeven verschillende landen. Na toeristische trekpleister Thailand deed hij ook Laos, Vietnam, Cambodja, Myanmar, Maleisië en Singapore aan.  En zoals overal ter wereld heeft elk land zijn eigen schoonheid. Onherroepelijk noemt hij Myanmar het mooiste land van allemaal. Het toerisme heeft het land nog niet aangetast, en de mensen zijn nog niet ingesteld op de commercie die toerisme met zich meebrengt ingesteld. Hij raadt aan om nu nog kan het land te bezoeken. Over tien jaar zullen de resorts daar ook als paddenstoelen uit de grond zijn gerezen. Typisch voorbeeld van de puurheid die het land nog herbergt is wellicht het moment dat Keizer van de gebaande wegen ging en het achterland in trok. Als lange westerling met ook nog eens blond haar was hij een attractie op zich. Iedereen keek hem na en kinderen raakten hem aan om te kijken of hij wel echt was.

Op de motor door Vietnam

De avonturier in Keizer ontwaakte ook tijdens zijn reis. In Vietnam kocht hij een motor om het land te doorkruisen. Een band verwisselen terwijl alle kinderen van een dorp om je heen staan te kijken hoe je dat doet, of tijdens het invallen van de avond nog een hotel zoeken op het platteland van Vietnam. Het zijn geen dingen die je in het dagelijks leven doet. De motor gaf enorm veel vrijheid, zijn mobiliteit werd enorm vergroot  Op de motor zag hij het verschil tussen het noorden en het zuiden van Vietnam. Terwijl in het zuiden de westerse consumptiemaatschappij gloreerde met vestigingen van Starbuck en Mc Donalds, verbrandden de inwoners van het noorden nepdollars op straat. Stil protest tegen Amerika en het kapitalisme.

Niet alles aan de reis was hosanna. Ook negatieve ervaringen vielen hem ten deel. De indrukken die tot hem kwamen bij the Killing Fields in Cambodja behoren tot de ergste hiervan. De geschiedenis van Cambodja met Paul Pot als staatshoofd is gruwelijk, en the Killing Fields zijn een open monument van die tijd. Pot wilde een rurale samenleving creëren en daarvoor moesten alle intellectuelen dood. Bij the Killing Fields kreeg Keizer een rondleiding over onder andere waarom mensen werden gedood; het dragen van een bril was een bewijs dat je kon lezen, een teken van intellect. Evenals het hebben van zachte handen, dat betekende immers dat je niet kon werken. Terwijl de autocue in zijn oor vertelde over de massamoorden zag hij tanden liggen van de gedoden.  Tegenwoordig staan de krantenkoppen vol met ISIS, maar wat er veertig jaar geleden in Cambodja gebeurde, was nog massaler met meer dan twee miljoen doden. Massamoord is van alle tijden.

Zijn kijk op de wereld is veranderd door de reis. Toen hij in een weeshuis in Myanmar kinderen tegenkwam die beide ouders hadden verloren door de tsunami besefte hij; ,,Dit zijn echte wereldrampen. Je gaat relativeren, in wat voor auto je rijdt doet er dan niet toe.’’

ISIS en Ebola

Maar ook door de omgang met medereizigers is hij anders tegen zaken gaan aankijken. Mensen uit Syrië vertelden over hun ervaringen met ISIS, Nigerianen hadden het over de dreiging van ebola, terwijl Keizer geen slecht verhaal had over Nederland. Nederland is een paradijs in vergelijking met andere landen.

Voetballen heeft hij uiteraard gedaan. Natuurlijk met andere backpackers op het strand. Maar ook als hij kinderen in een dorpje zag voetballen vroeg hij of hij mee mocht doen. Keizer: ,,Die kinderen dagen je constant uit, ze willen laten zien hoe goed ze zijn, mij dollen is dan natuurlijk het ultieme doel.’’

Over een voetbalcarrière in den vreemde zoals Koen Bosma van VVSB nu nastreeft heeft hij wel nagedacht. Keizer zag op een plein de bekerfinale van Maleisië en zijn gedachten dwaalden af.  Als hij conditioneel in orde was en zijn voetbalspullen bij zich had, had hij wellicht een poging gewaagd. Daarnaast verdienen sommige spelers ruim twee ton per jaar in de Aziatische competities, dus waarom zou Keizer ook niet voor een jaartje zijn bankrekening spekken. Die gedachte is door de realiteit ingehaald, met een vaste baan ziet hij zichzelf niet zomaar terug gaan. Hij richt zich nu weer op competitievoetbal in de Tweede Klasse C.

Zie hieronder nog een schitterend filmpje over de avonturen van Keizer

Tekst: Matthijs Snepvangers