Het is nu bijna twee maanden geleden dat Yordi Teijsse in de derby met Katwijk een zware blessure opliep waarbij hij zowel zijn enkel als kuitbeen brak. De spits van Quick Boys gokte op een rentree na drie maanden, maar die verwachting heeft bij moeten stellen. In februari hoopt hij weer op het veld te staan. ,,Maar of dat begin, midden, of eind is, daar durf ik niets over te zeggen.”

,,Het gaat nu beter. Maar soms heb ik nog wel zware, lange nachten waarin ik weinig slaap”, zegt hij. Teijsse mag met recht de pechvogel van het jaar worden genoemd. Twee zware blessures in een jaar zorgden ervoor dat de aanvaller slechts sporadisch zijn kunsten op de groene mat kon vertonen.

Eerst leek een chronische knieblessure het einde van zijn carrière in te luiden om vervolgens toch een transfer van Ter Leede naar Quick Boys te verdienen. Op Nieuw Zuid zagen ze de potentie van de sterke en scorende spits. De knie hield het en in de eerste wedstrijden van het seizoen toonde de Amsterdammer zijn klasse.

Noodlot

Met goals en hard werken deed hij wat men van hem verwachtte. In de kraker tegen Katwijk sloeg het noodlot echter opnieuw toe. In een duel brak Teijsse zijn enkel en kuitbeen. Een spoedvisite aan het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC) was het gevolg. Daar stuurden ze de spits weg met zes weken gips. Hij mocht niets doen. ,,Dat heeft m’n herstel flink vertraagd”, stelt de Amsterdammer achteraf.

Het verdict zat Teijsse niet lekker en hij ging voor een second opinion langs bij orthopedisch chirurg drs. Frenkel in het Sint Lucas Andreas Ziekenhuis, dezelfde man die hem ook hielp toen Teijsse vreesde nooit meer te kunnen voetballen door een kapotte knie. ,,Hij vertelde mij dat het juist goed is om na drie of vier weken het bot al te gaan belasten om het herstel te stimuleren. Ik heb nu dus loopgips en het voelt alsof het de goede kant op gaat.”

De schrik sloeg Teijsse een aantal dagen geleden opnieuw om het hart, toen bleek dat het bot toch niet goed geheeld was. Ook werd er wat kraakbeen gevonden wat er niet hoorde. ,,Dat bleek niets verontrustends.”

Spalk

Op 30 december moet hij weer terug voor foto’s. ,,Ik ben vol goede moed. Het zou kunnen dat ik nog twee weken gips moet dragen om alles goed te laten helen.” Een andere optie is dat de spits een spalk krijgt waar lucht tussen zit en waarmee hij kan lopen. ,,Ik noem het een op maat gemaakt robotbeen.”

Het trainingskamp van Quick Boys moet de spits aan zich voorbij laten gaan. ,,Het is klote, maar niet haalbaar. We hebben in goed overleg besloten dat het voor mij geen zin heeft. Wat moet ik daar in die hitte met een gipsen been?”

Hij staat te trappelen om na de winterstop zijn ploeg te helpen. ,,We moeten gewoon zorgen dat we afsluiten met een plek in de nacompetitie. Daarvoor hebben we een te goede selectie. Individueel zijn we stuk voor stuk goede spelers. Ik hoop op het einde, als de prijzen worden verdeeld, van waarde te kunnen zijn.”

Tekst: Tom van der Wilt

Foto: Hans van Duijn