Het zit erop. Het seizoen is afgelopen. Tijd voor bezinning en terugkijken op een seizoen vol hoogte- en dieptepunten. Wat ging er goed? Wat kon er beter? Wie vielen er op in positieve of negatieve zin? De redactie van Voetbal in de Bollenstreek blikt terug. In deze terugblik is het woord aan Leo Schrama. Betrokken bij Voetbal in de Bollenstreek vanaf de start eind 2013.
Naam: Leo Schrama
Leeftijd: 67 jaar
Functie: Freelancer VIDB
Achtergrond: freelancejournalist en voetbaldier
Een memorabel seizoen. Zo mag de voetbaljaargang 2018-2019 met recht worden betiteld. Aan nieuws geen gebrek. Nieuws dat wij met veel plezier met de vele voetballiefhebbers deelden via Voetbal in de Bollenstreek. ‘Er kort opzitten’ is daarbij, net als in het voetbal zelf, het motto. Waarbij ik durf te stellen dat ons dit ook het afgelopen seizoen uitstekend gelukt is. Dankzij een team enthousiaste medewerkers dat gedrevenheid uitstraalt.
Gedrevenheid. Ergens veel energie en aandacht aan willen besteden. Geestdrift, felheid, hartstocht en bezieling. Ik kwam het in het afgelopen seizoen ook op en rond de diverse velden tegen. Een veel mooier woord overigens dan ‘beleving’. Een innerlijke ervaring. Voor mij heeft dat meer te maken met bezoek aan een opgepimpt winkelcentrum of een Spa & Wellness Centre. In het huidige trainersjargon valt deze term echter te pas en te onpas.
Gedrevenheid leverde het afgelopen seizoen ongekende successen op, waarbij het onvermijdelijk was dat ook de keerzijde van de medaille zichtbaar werd. De focus lag daarbij het afgelopen seizoen sportief gezien vooral op de Derde Divisie. Zo zeer zelfs dat de Tweede Divisie voor het eerst sinds de invoering daarvan een beetje van haar glans verloor.
‘De spirit was duidelijk terug bij de ploeg van Erik Assink.’
Alles staat en valt in de sport nu eenmaal met de behaalde resultaten en als die positief zijn, is aandacht snel gegenereerd. Bij de regioclubs in die afdeling ging het -te- vaak over randzaken. Trainers en/of spelers verdwenen en hoe vervelend dat soms is, ook daarover dien je je lezerspubliek op maat te bedienen.
Quick Boys
De sportprestatie van het afgelopen seizoen werd in mijn ogen geleverd door Noordwijk dat zich als promovendus in de Derde Divisie de sterkste toonde. Even leek Quick Boys eind april op Nieuw Zuid nog roet in het eten te gaan gooien door de koploper verdiend met 2-0 te vloeren. Wat één competitieduel later volgde was zowel symbolisch als beslissend voor het seizoen van beide kemphanen. Noordwijk boog thuis tegen DOVO in een zinderend duel een 1-3 achterstand na rust om in een 4-3 zege. Voor mij de wedstrijd van het seizoen, waar ik zelf bij was.
Even verderop bewoog Quick Boys zich na de 0-2 van VVOG als een aangeslagen bokser over het veld. Die score bleef intact waardoor Noordwijk richting de titel kon opstomen. ,,Die middag hebben we het kampioenschap in de wacht gesleept’’, luidde de conclusie een week later in het Noordwijk-kamp na het behalen van de titel bij Hoek.
Vervolgens kwam Quick Boys na deze domper gedreven aan de start van de play-offs. De spirit was duidelijk terug bij de ploeg van Erik Assink. Via O.S.S.’20 en VVSB verzekerde Quick Boys zich van een plekje in de Tweede Divisie. Een promotie die terecht als een kampioenschap gevierd werd.
Zowel Quick Boys als Noordwijk zijn daarmee terug op het allerhoogste niveau. Met Zethof en Assink zijn de trainers genoemd die aan de basis van dit succes stonden. Quick Boys miste in 2010 de boot naar de Topklasse en heeft er negen(!) lange jaren op moeten wachten voor het weer zover was. Met het eeuwfeest in 2020 in het vooruitzicht heeft het zichzelf nu al het mooist denkbare cadeau gegeven.
Een dissonant in deze afdeling vormde FC Lisse. Dat maakte vooral een grijs seizoen door na de degradatie van een jaar eerder. Met een 9-1 nederlaag bij DVS’33 als negatieve en een 0-1 zege bij de latere kampioen Noordwijk als positieve uitschieters.
Tweede Divisie
Een divisie hoger was de situatie compleet anders. Katwijk eindigde als vijfde, maar dat is onder de maat en dat werd op De Krom ook niet onder stoelen of banken gestoken. Een ware blessuregolf teisterde de selectie gedurende het gehele seizoen weliswaar en daarnaast hakte ook het vroegtijdig vertrek van Jack van den Berg erin. Vakman Van den Berg voelde geen klik met de spelersgroep en trok begin oktober zijn conclusie door op te stappen. Van aanhaken kwam het onder Jan Zoutman echter niet. Als die mogelijkheid zich voordeed, miste Katwijk de boot.
Ook bij VVSB vond gedurende het seizoen een trainerswissel plaats. Na het gedwongen vertrek van Jack Honsbeek bleef het onder diens opvolger Erik Meijers even zoeken. In het voorjaar schalde het ‘Kees de Roo’ na afloop echter weer door de VVSB-kleedkamer. Op weg naar de ultieme Houdini-act riep een gedreven Quick Boys de paars-gele brigade in het allerlaatste duel van het seizoen op een letterlijk en figuurlijk stormachtig Nieuw Zuid een halt toe. Na jaren op het hoogte niveau te hebben geacteerd, kan VVSB zich gaan richten op eerherstel. Uiteraard onder leiding van Meijers die zich in zeven maanden ook in deze regio ontpopte als een even realistische als gedreven trainer.
‘Wisman nam daarmee op majestueuze wijze afscheid.’
Rijnsburgse Boys beleefde zonder meer een teleurstellend seizoen. Personele problemen zorgden voor een jaargang die snel vergeten zal worden. Wilfred van Leeuwen kondigde medio maart in dat hij op Middelmors aan zijn eerste en tevens ook laatste seizoen bezig was. In de winterstop verdwenen Wesley Goeman, Frank Tervoert en Hidde Prijs uit onvrede vroegtijdig van het toneel, terwijl Peter Freke al eerder wegens fysieke problemen was afgehaakt. Zonder deze iconen kwam het niet meer goed. En net als op De Krom viel het ’we snakken naar het einde van het seizoen’ al enkele duels voor het einde van de competitie te beluisteren.
Ook op De Kooltuin bleef het stil. Jimmy Simons deed met zijn team nog wel even mee om een periodetitel, maar reikte uiteindelijk niet verder dan de middenmoot. Randzaken staken ook daar onlangs de kop op, toen bekend werd dat er bestuurlijk al langer een ‘stammenstrijd’ wordt uitgevochten. Deze week moet de Algemene Ledenvergadering zich hierover uitspreken. Benieuwd hoe het daar op korte termijn zowel binnen als buiten het veld gaat aflopen.
Voor promovendus SJC, dat als vereniging voorlopig in een bouwput terecht is gekomen, is het ook sportief wachten op nieuwbouw. Een aantal spelers leverde hun tas in gedurende het seizoen in nadat al eerder tal van spelers van het zo succesvolle team gestopt of vertrokken waren. Voeg daar de -tijdelijke- overstap naar de zaterdag die intern voor onrust zorgde, de gaandeweg steeds moeilijker worden relatie met gevoelsmens Sjaak Polak en de resultaten die bleven tegenvallen aan toe en dan weet je voldoende. ,,Het is allemaal te snel gegaan’’, merkte bestuurslid technische zaken Patrick van den Berg recent terecht op.
Wisman
Nee, dan Ter Leede. Daar zette Henk Wisman voor de tweede maal zijn handtekening onder een rood-geel kampioenschap. Vakman Henk bleef immer rustig. Ook toen zijn team in de winterstop een straatlengte achter stond op koploper Volendam. Rood-geel bleef geloven in de titel en zette in het voorjaar een fantastische serie neer. Met gedrevenheid, geloof in eigen kunnen en kwaliteit als belangrijkste ingrediënten. Wisman nam daarmee op majestueuze wijze afscheid om binnenkort aan zijn tweede klus op Middelmors te beginnen.
Valken’68 kende een mysterieus seizoen waarin eerst degradatie dreigde om later via een periodetitel tevergeefs mee te strijden om promotie. In de Tweede Klasse komen de Valkenburgers straks -waarschijnlijk- Kagia en Van Nispen tegen. Laatstgenoemde twee clubs pakten de titel in de Derde Klasse met overmacht, waarbij Kagia zelfs ongeslagen deed. Chapeau voor de mannen van Rene Ras, terwijl het ‘noordwijkse’ Van Nispen daar nauwelijks voor onderdeed.
Chapeau geldt ook voor de zaterdagtak van VVSB. Onder de bezielende leiding van Rob Jonkman en zijn staf struikelde het volbloed Noordwijkerhoutse team op weg naar de Tweede Klasse echter in de finale van de play-offs. Het immer gedreven spelende VVSB verraste in haar debuutjaar in de Derde Klasse echter zodanig, dat er in de nabije toekomst opnieuw het een en ander verwacht mag worden.
De zondagclubs Foreholte, Teylingen, Hillegom en Van Nispen kan ik veel minder goed beoordelen. De zaterdag is van oudsher mijn werkgebied en de keuken van deze clubs is mij net zo bekend als dat voor de doorsnee voetballiefhebber geldt. Een oordeel over hun reilen en zeilen laat ik gaarne over aan hen die dat inzicht wel hebben.
Strateeg
Op spelersgebied is het aanlokkelijk om namen als Thijs van der Schinkel, Jaap Zwetsloot, Kaj Tejan, Tervoert, Ian van Otterlo of Tervoert op te voeren als Speler van het Jaar. Wie me als voetballer echter het meest heeft overtuigd is Thomas Reynaers. Handelsmerk: gedrevenheid. Zowel binnen als buiten het veld. De kleine Noordwijkse middenvelder ontpopte zich wekelijks tot dè strateeg van zijn ploeg. Aanwezig waar nodig en scorend leverde Reynaers de nodige assists af waarbij zijn loopvermogen en fluwelen traptechniek Noordwijk bepaald geen windeieren legde.
Gedrevenheid staat aan de vooravond van elk nieuwe seizoen voorop. Hoe dat in de praktijk uit gaat pakken is afwachten in een jaargang waarin een ware derbyregen op ons afkomt. Katwijk, Rijnsburgse Boys, Noordwijk en Quick Boys komen elkaar in de Tweede Divisie tegen. Een niveau lager geldt dat voor FC Lisse, VVSB en Ter Leede. Eveneens derby’s om nu al verlekkerd naar uit te kijken.
‘Ingrediënten die ik telkens opnieuw optimaal benut. Zeker in mijn wekelijkse rubriek die ik met veel plezier voor mijn rekening neem.’
Met Valken’68, Kagia en Van Nispen in de Tweede Klasse kan het helemaal niet meer op. En als Teylingen en Foreholte in hun afdeling gezelschap krijgen van Hillegom, betekent dat nog meer regionaal voetbalgeweld. In de goede zin van het woord welteverstaan. Daaronder blijft Van Nispen in zijn uppie achter nu Warmunda de keuze voor spelen op zaterdag heeft gemaakt.
En tenslotte SJC. Dat bewandelt de omgekeerde weg. Met vernieuwd elan zal zwart-wit het eeuwfeest tegemoet willen gaan in de zondagse Hoofdklasse. Dat moet het probate middel zijn om de oude identiteit terug te vinden. De club verdient het. Zeker nu de sportieve groeistuipen uiteindelijk tot degradatie hebben geleid.
Optimaal benutten
Stof tot schrijven is er straks meer dan voldoende voor VIDB. En daarmee ook voor ondergetekende. Ook over de clubs die in dit overzicht niet of minder voor het voetlicht werden gehaald. Het nieuwe seizoen betekent voor mij het 25e(!) jaar als sportverslaggever. Een periode waarin de mediawereld compleet veranderde. Meegaan met je tijd is daarbij een vereiste. Waarbij de liefde voor het spelletje van doorslaggevend belang is om te blijven gaan. Wie met een andere insteek aan deze klus begint is kansloos.
Daarbij is ouder worden ook weleens een voordeel. De schat aan kennis en ervaring waarover je na zoveel tijd beschikt, komt uitstekend van pas. Ingrediënten die ik telkens opnieuw optimaal benut. Zeker in mijn wekelijkse rubriek die ik met veel plezier voor mijn rekening neem. Waarbij elk verslag, interview of rubriek geschreven dient te worden met de inzet alsof het de allereerste keer is: gedreven.
Eenzelfde gedrevenheid hoop ik in de nieuwe voetbaljaargang ook op de diverse voetbalvelden tegen te komen. En als laatste ook bij onze lezers en volgers. Die bedienen we dagelijks op maat. Geld is daarbij voor ons nooit de drijfveer, maar het is wel onontbeerlijk om ‘de tent te laten draaien’. Ik hoop dat wij als VIDB in dat opzicht op jullie gedrevenheid mogen rekenen zodat we de voetbalmaaltijden die wij dagelijks uit de regionale voetbalkeuken voorschotelen kunnen blijven opdienen.
Lees ook: ‘Terugblik verslaggevers deel twee: ,,Ook wij zitten midden in een proces”‘