Zo’n 20 jaar geleden werden er in de Chrysantenlaan in Valkenburg verhitte potjes voetbal gespeeld. In alle twee de goals, of die nou gemaakt waren van jassen, stokken of met stoepkrijt, stonden twee eigengereide keepers. Door hun jonge fanatisme wilden die kleine doelverdedigers elkaar het leven nog wel eens zuur maken. Het heeft daarna zeker geen twintig jaar geduurd voordat ze elkaar gingen waarderen, maar de bestempeling van dat wederzijdse respect volgde vorige week: in goed overleg maakt Erwin van der Nagel plaats voor Ruben van der Does bij Valken’68. 

,,We groeiden samen op in de straat en keepten allebei bij Valken. Erwin was iets ouder dan ik, maar al snel bleek dat we allebei wel ambitie hadden. Hij ging naar Katwijk en ik naar Quick Boys. Dat maakte de potjes in de straat natuurlijk weer leuker”, vertelt Van der Does, met een knipoog.

Vastgeroest
Van der Nagel was uiteindelijk in 2009 al terug op het ’t Duyfrak en is daar dus nu al bijna tien jaar de trouwe sluitpost. De terugkomst van Van der Does heeft iets langer op zich laten wachten. Hij doorliep vanaf de D-tjes alle hoogste jeugdelftallen op Nieuw Zuid en keepte lang in de A-selectie van Quick Boys, wachtend op zijn doorbraak.

Toen die uitbleef, maakte hij in 2016 de overstap naar Ter Leede. ,,Ik zat bij Quick Boys eigenlijk een beetje vastgeroest. Ik ben blij dat ik uiteindelijk de stap naar Sassenheim heb gemaakt, al is het sportief er ook niet helemaal van geworden wat ik ervan gehoopt had”, aldus Van der Does.

Dat het sportieve tegenviel had met twee dingen te maken: goede concurrenten en een beetje pech. De eerste jaren moest hij het opnemen tegen Bogdan Constantin. Toen hij naar Swift vertrok, moest Van der Does de strijd winnen van Michael Bekkers. Na een sterke voorbereiding van dit seizoen, mocht de 27-jarige Valkenburger uiteindelijk beginnen in de competitie.

,,Met mijn stap naar Ter Leede ben ik voor het eerst een beetje uit m’n comfortzone gestapt”

,,Dat duurde helaas maar twee wedstrijden. Tegen Spijkenisse kwam ik uit en schoot het in m’n bovenbeen. Daar heb ik een halfjaar mee gesukkeld. Het lullige was dat de situatie waarin het gebeurde onnodig was, omdat het buitenspel was”, vertelt Van der Does.

Hoewel hij toen erg baalde van de situatie, heeft de geroutineerde keeper inmiddels vrede met de situatie. Door de komst van zijn eerste dochter zijn bovendien zijn prioriteiten ietwat verschoven. ,,Dan ga je toch extra merken dat er ook andere mooie dingen zijn in het leven. Daarbij komt dat ik nu een drukke baan heb en m’n vrouw ook onregelmatig werkt in het ziekenhuis. Dat maakt het soms wel even puzzelen. Dan is het gewoon fijner om straks een keer minder te trainen”, aldus de doelverdediger.

Clubcultuur
Alles bij elkaar maakt ook dat hij het ‘voetballen op niveau’ niet moeilijk vindt om los te laten. Het voelt voor hem als een natuurlijk verloop. ,,Ik ben eigenlijk heel blij met hoe het allemaal is gelopen.  Met mijn stap naar Ter Leede ben ik voor het eerst een beetje uit m’n comfortzone gestapt en dat heeft me dus op veel meer gebieden ontwikkeld. Daarbij komt dat ik fantastische mensen heb leren kennen en van de warme clubcultuur heb ik genoten”, zegt Van der Does.

,,Toen ben ik meteen naar de club gekomen en hebben we elkaar de hand geschud.”

Ondanks dat hij misschien wel voor altijd warmte zal voelen naar de rood-gelen toe, stond voor de winterstop al vast dat hij de club zou gaan verlaten. En dat het een club op een iets lager niveau zou worden ook. Valken’68 was meteen één van de geïnteresseerden, alleen wilde Van der Does dus niet in het vaarwater van zijn gerespecteerde collega en oud-buurjongen Van der Nagel komen.

,,Zoals ik al zei: we kennen elkaar goed. Valken’68 was voor mij natuurlijk wel de meest logische keuze, want dat voelt als thuiskomen. Alleen wil je met Erwin elkaar ook niet in de weg gaan zitten. In eerste instantie heb ik het dus een beetje afgehouden en heb ik ook nog andere gesprekken gevoerd.”

Toen Van der Nagel aangaf na dit seizoen zelf toch een stap terug te willen doen, was zijn zoektocht naar een nieuw onderkomen eigenlijk direct afgerond. ,,Toen ben ik meteen naar de club gekomen en hebben we elkaar de hand geschud. Het mooie is dat Erwin nog wel betrokken blijft bij de club en het elftal. Voor als de nood aan de man is of om mee te trainen of de staf te ondersteunen”, is Van der Does enthousiast.

Proost!
Er zullen volgend jaar op ’t Duyfrak dus waarschijnlijk nog wel wat trainingspotjes volgen, die net zo verhit zijn als dat het er vroeger in de straat aan toe ging. Na afloop aan de bar zal de rust dan waarschijnlijk wel sneller wederkeren. ‘Proost! Op de mooie jeugdherinneringen in de Chrysantenlaan’, zeggen twee ’teamgenoten’ dan tegen elkaar.

Archieffoto: Hans Schalk

Lees ook: Gratis ’trainersadvies’ poging twee