Bijna clubtopscorer worden, maar toch niet altijd verzekerd zijn van een plekje in de basis. Welkom in de wereld van Dorus van der Voort. De aanvaller van Kagia kwam afgelopen zomer over van Teylingen, maar wist niet helemaal lekker uit de verf te komen in Lisserbroek. Lang twijfelde de Lisser over een langer verblijf bij de oranjehemden. Op het laatste moment besloot hij alsnog zijn ‘ja-woord’ te geven aan de club. 

Daarmee was Van der Voort de laatste speler van de huidige selectie die de beslissing nam om door te gaan. De eerste gesprekken werden al een aantal maanden geleden met hem gevoerd, maar de twijfel bleef aanwezig. Puur op gevoel hakte de aanvaller toch de knoop door.

,,Ik heb veel moeite gehad met het afgelopen seizoen”, vertelt Van der Voort eerlijk. ,,Ik heb lang gewacht en meerdere keren gesproken met de nieuwe trainer (René Ras, red.). We hebben afgelopen seizoen niet het beste seizoen gedraaid. Niet alleen ik, maar ook de club. Daarom hebben we volgend jaar wat goed te maken.”

Systemen
In de voorbereiding van afgelopen seizoen scoorde de spits erop los. Anton Wijsman probeerde hem uit op de flanken in een 4-3-3-systeem en als een van de puntspelers in een  4-4-2-systeem. De aanvaller bleef scoren en kreeg in het begin van de competitie een basisplaats. Die raakte hij echter kwijt, nadat zijn concurrent Dirk-Jan Ligtenberg terugkeerde van een blessure.

,,Het was ‘dan weer wel en daarna weer niet’. Dat was niet lekker en het werkt ook niet mee aan je vertrouwen. Dat ik alsnog bijna topscorer ben geworden, zegt wat mij betreft genoeg. Ik weet wat ik kan en dat heb ik ook bij SJC en Teylingen laten zien.”

,,Hij was altijd trainer van de tegenpartij, maar wilde me deze keer kunnen opstellen”

Wijsman koos uiteindelijk voor 4-4-2 en dat betekende dat Van der Voort zich moest aanpassen. De voormalig speler van Teylingen was gewend om in een formatie te spelen met drie aanvallers. De Lisser was dan meestal aan de buitenkanten te vinden. In Lisserbroek bleek er een andere rol voor hem weggelegd.

,,Toen we definitief met twee spitsen gingen spelen, had ik daar best vertrouwen in. Ik had met mijn snelheid prima met een aanspeelpunt naast me kunnen spelen. Dat was ik ook gewend. Uiteindelijk koos de trainer ervoor om met twee aanspeelpunten te spelen. Dat is zijn goed recht.”

Vriendenteam
Onder Ras hoopt Van der Voort meer aan spelen toe te komen. ,,Ik wil een vaste plek verdienen. De trainer kent mij nog goed uit het verleden. Hij was altijd trainer van de tegenpartij, maar wilde me deze keer kunnen opstellen. Ik heb ook aan een vriendenteam zitten te denken, maar daar vond ik de tijd nog niet rijp voor.”

Foto: Johanna Wever

Lees ook: ‘Stefan van der Plas: ,,De deur staat altijd open”‘