Pepijn van Duijvenvoorde mocht als 16-jarige dit seizoen al twee keer op de bank zitten bij Valken’68 bij een competitiewedstrijd en hij speelde vier wedstrijden van de LAV Cup. Tot hij 6 april zijn officiele basisdebuut in de Tweede Klasse maakte tegen Voorschoten’97. Daarna speelde de tiener nog drie wedstrijden voor de Valkenburgers. Ook vorige week speelde hij werd hij tegen Te Werve na een uur gewisseld.
Hallo Pepijn! Je bent eigenlijk nog B-junior en speelt de meest van je wedstrijd al bij de A-junioren. Tot voor kort, want je bent nu al bij het eerste gehaald. Hoe is dat zo gekomen?
„Ik heb dit seizoen al een paar keer bij wedstrijden van de LAV Cup meegedaan. Door de vele blessures en schorsingen moest ik op een gegeven moment al meetrainen met de selectie. Tegen RCL en DoCoS zat ik op de bank. In de aanloop naar de wedstrijd tegen Voorschoten’97 trainde ik ook weer de hele week mee.’’
„Op de training van de donderdag voor het duel tegen Voorschoten stond ik met partijtje naast Joey Zandbergen. Arie van Duijn kwam naar me toe en zei: ‘Je staat zaterdag basis’. Ik dacht dat hij een grapje maakte, maar na de training kwam hij nog even naar me toe om het een en ander te vertellen. Toen besefte ik dat het echt waar was. Heel onwerkelijk, maar wel heel gaaf.’’
Waarom kwam Arie van Duijn dan bij jou uit denk je?
„Geen idee, maar ik had natuurlijk al meegetraind en wedstrijden van de LAV Cup gespeeld, dus blijkbaar had ik daar een goede indruk achtergelaten. Arie had genoeg vertrouwen in mij en hij had niet veel opties meer over voor in de verdediging. Chris de Lange kon hij naar achteren halen, maar de trainer vond dat zonde, want het middenveld stond goed. Sindsdien speelde ik na Voorschoten’97 nog drie wedstrijden, dus ik denk dat ik het goed heb gedaan.’’
Hoe reageerden je teamgenoten?
„Die vonden het ook allemaal geweldig voor mij, maar tegelijkertijd vonden ze het jammer dat ik niet bij hun mee kon doen. Een aantal andere teamgenoten hebben ook al meegetraind en wedstrijden van de LAV cup gespeeld. Ik denk dat er veel jeugdspelers van onze lichting het eerste kunnen halen. Wij zijn ook de ploeg, die als eerste team van Valken’68, de Eerste Klasse hebben gehaald bij de E-junioren.’’
Er is sprake van een flinke generatiekloof. Hoe gaan de gasten van het eerste met je om?
„Aan het begin was ik behoorlijk zenuwachtig, maar het zijn stuk voor stuk goede gasten. Het is wel apart dat sommige spelers het dubbele van mijn leeftijd zijn. Ik denk dat sommige jongens daar ook wel van opkijken, maar in het veld doet iedereen zijn eigen ding. Ze maken er natuurlijk wel geintjes over, maar dat is alleen maar mooi. Na de wedstrijden zetten ze altijd een liedje van Kinderen voor Kinderen op of ze geven het shirtje van de Pupil van de Week.’’
Wat is in jouw ogen het belangrijkste verschil tussen het voetbal bij de junioren en de senioren?
„Vooral de tactische veranderingen. Bij de senioren speel ik heel erg taakgericht. Zodra ik mijn verdedigende taak heb voltooid, moet ik de bal inleveren. In de jeugd word ik echt bij de hele aanval betrokken voor mijn gevoel, want ik ben dan veel meer met de opbouw bezig. Maar Erwin van der Nagel en Joey Zandbergen coachen me daar continu in. Mijn sterke punten zijn denk ik mijn passing en het verdedigen zelf.”
„Dat is best apart, want ik was eerst altijd aanvallende middenvelder of spits. Tot en met de tweedejaars C. Ik vond verdedigen altijd al leuker, maar omdat ik het goed deed in de aanval, zag de trainer nooit een reden om mij in de verdediging te zetten. Maar tijdens een oefenwedstrijd werd ik daar één keer neergezet en sindsdien word ik daar alleen nog maar opgesteld.’’
Aanstaande zaterdag kunnen jullie eventueel al het periodekampioenschap behalen bij winst op VELO en een gelijkspel van DSO. Hoe gaat een 16-jarige dat vieren?
„Ten eerste zou het echt heel gaaf zijn als we de periodetitel weten te winnen. Ik drink af en toe al wel een biertje, maar op de club mag ik natuurlijk nog geen bier drinken. Dan wordt het voor mij een limonade denk ik.’’
Foto: Saam de Mooij
Lees ook: ‘Het perfecte (plak)plaatje: Marc Langeveld’