Ineens stond de naam van Tom van Ruiten tussen het transferoverzicht van de zondagteams. Twee jaar speelde de middenvelder bij SJC. Nu keert hij terug naar Hillegom en gaat hij voor de SV spelen. Maar wie er op de website van SJC kijkt, komt een saillant detail tegen. Achter de naam van de vertrekkende Van Ruiten staat: gestopt. Hoe zit dat nu?
Van Ruiten snapt de verwarring wel. De afgelopen twee seizoenen kampte de speler met een vervelende enkelblessure. In zijn eerste seizoen bij SJC, waar hij voortvarend begon, werd hij aan het gewricht geopereerd en werd er botweefsel weggehaald. Vervelend genoeg voor hem, is dat nooit goed hersteld. Het tweede seizoen werd een kopie van zijn debuutjaar. Ook toen begon hij goed tot z’n enkel hem weer noopte tot een operatie en een lange herstelperiode. Daarmee werd zijn verblijf bij de Noordwijkers nooit het succes waarop hij had gehoopt.
,,In twee seizoenen heb je bij elkaar nog geen jaar gevoetbald, zei John Hoogeveen laatst tegen me. Daarmee sloeg hij de spijker op z’n kop”, blikt Van Ruiten terug. ,,En dat is jammer. Ik kreeg veel vrijheid als controlerende middenvelder, mocht in het begin van beide seizoenen ook vaak in de basis starten en het niveau in de Eerste Klasse beviel me wel.”
Groot vraagteken
Toch was het weer die enkel die Van Ruiten deed beslissen om SJC vaarwel te zeggen en een stapje terug te doen. Of Van Ruiten vaak gaat spelen voor de blauw-witten is nog maar de vraag. Op dit moment zit hij nog in een herstelperiode van een langdurige blessure aan diezelfde enkel. ,,Als ik, zoals het op de SJC-site staat, helemaal gestopt was, dan was ik dat herstelproces niet meer ingegaan”, wil de nieuwbakken SV Hillegommer de verwarring uit de lucht halen. ,,Ik heb met de technische staf afgesproken gewoon aan te sluiten bij de groep. Maar er moet nog wel een groot vraagteken achter mijn naam worden gezet. Ik mag mijn herstel doen bij een hersteltrainer die mijn lichaam heel goed kent. Mijn fysiotherapeut is ook de fysio van Hillegom. Laat ik eerst maar goed herstellen en daarna zien we wel verder.”
Naast zijn problematische fysieke gesteldheid vergt ook het eigen bedrijf van Van Ruiten veel tijd en is het geven van cursussen in smarttyping en smartreading een uit de hand gelopen hobby. Het is volgens de Hillegommer een combinatie van factoren dat hij SJC achter zich heeft gelaten. ,,Ik heb een eigen bedrijf en maak soms werkweken van 70 uur. Drie keer trainen in de week werd teveel. Daarnaast ga ik dit najaar cursussen volgen die in het weekend vallen. Bij Hillegom kan ik makkelijker een keer passen, bij SJC wilde ik niet zomaar de ene zondag wel beschikbaar zijn en de andere niet.”
Schouderklopje
Ondanks alles kijkt Van Ruiten terug op een mooie tijd in Noordwijk. Vooral de groepsdynamiek van SJC was uniek vond de middenvelder. ,,Er werd aan het begin van de training wel eens gezeurd, of gehoopt dat er een rustig ‘hersteltraininkje’ zou zijn. Maar als er dan zo’n training was, dan gaf iedereen 110 procent. Zo bizar. En het fel corrigeren van elkaar of schouderklopjes geven bij goede acties was zo bijzonder met die groep. Die manier van omgaan zie je niet zo vaak. Zelfs in zware wedstrijden hadden we nog lol met elkaar. Buiten mijn blessureleed heb ik twee heerlijke seizoenen gehad.”
Nu Van Ruiten weer terugkeert naar het dorp waar hij ook vandaan komt, ziet hij in de selectie van Hillegom allemaal bekende gezichten. Vrienden zelfs. ,,Misschien ken ik één of twee jongens niet, maar de rest allemaal wel. Toen ik bij SJC voetbalde zag ik mijn vrienden een stuk minder, nu train en speel ik met ze. Hoe het verder gaat lopen qua speeltijd zie ik wel. Ik heb tegen de trainer gezegd “schrijf me maar in, we zien wel waar het schip strandt”. Gelukkig staat hij er ook zo in.”
Blijft er alleen nog die vraag over wat SV Hillegom kan presteren in de Tweede Klasse als promovendus. Daar is Van Ruiten ook benieuwd naar. Maar als het aan hem ligt zit er meer in, dan alleen maar veilig spelen in de Tweede Klasse. ,,Misschien wel een periodetitel. Waarom niet? Als de spelers op elke positie hun rol goed uitvoeren denk ik dat de selectie sterk genoeg is om voor een periode mee te strijden. Er is wel één ding waar we voor moeten oppassen. De groep zit nu na de promotie in zo’n euforie, en dan ineens komt daar de Tweede Klasse aan. Ik hoop dat ik met mijn ervaring bij SJC –als ik ga spelen – er een steentje in bij kan dragen dat die overgang naar een hogere klasse goed verloopt.”
Tekst: Frank Venema
Foto: Johanna Wever