Het waren 75 minuten van puur geluk. Van blijheid om omringd te zijn door voetballers, te kunnen rennen over een veld en het druk maken om niks anders dan de bal. Vijf kwartier van innerlijke vrijheid. Geen ‘blessuregezeik’, weg van alle lichamelijke ongemakken. De 75 minuten van Thijs van Hofwegen in Quick Boys 1 tegen Ajax (ama.) (5-1 overwinning) straalden voetbalgeluk uit.
Met die vibe kwam de nieuwe middenvelder van de Katwijkers na afloop van het duel in de Derde Divisie ook de kleedkamer uit. Een glimlach niet onderdrukkend, voetbaltas over de schouder en frisdrankje in de hand. ,,Dit was zo heerlijk”, kon 25-jarige middenvelder z’n geluk niet op. ,,Ik begon nog wat minder, met wat balverlies. Maar in de tweede helft heb ik lekker gespeeld. Minuten maken is lekker. Dat moet ik ook zoveel mogelijk en zo snel mogelijk.”
Vitamine C
Wanneer je Van Hofwegen googlet passeren er gerenommeerde profclubs. Maar net zo vaak kleeft er aan z’n succesverhaal, een verhaal vol met lichamelijk ongemakken. Toen de middenvelder bij de reserves van FC Utrecht voetbalde werd hem door trainer Jan Wouters destijds ingefluisterd dat hij op weg was naar Utrecht 1. Een vreemde bovenbeenblessure plus een maagzweer vormden uiteindelijk een muur tussen hem en het eerste elftal van de Domstedelingen.
,,Eigenlijk moest ik onder narcose, maar dat heb ik niet gedaan, omdat dat een godsvermogen kostte.”
Bij een club later, in Nijmegen bij NEC, kende Van Hofwegen hetzelfde probleem. Ook nam z’n lichaam geen Vitamine C op. Allemaal blessures waar de voetballer zelf weinig tot niks aan kon doen. En precies hetzelfde euvel leek ook in zijn eerste maanden in Katwijk toe te slaan. Een volledig andere blessure, maar wel weer buiten de macht van de voetballer zelf.
Tijdens een zomertrip in Indonesië kreeg de voetballer te maken met een infectie aan z’n been. ,,Dat is toen verder gaan ontsteken. Ik werd er daar aan behandeld. Artsen hebben erin gesneden, waardoor het een open wond werd. Ik kon niet meer zwemmen op vakantie, kon niet meer in de zon.”
Onder narcose
Er zat niks anders op dan ver van huis onder het mes te gaan. Hoewel in Nederland dergelijke operaties prima gedekt kunnen worden door de verzekering, is dat in het buitenland net even een iets ander verhaal, legt Van Hofwegen uit. ,,Eigenlijk moest ik onder narcose, maar dat heb ik niet gedaan, omdat dat een godsvermogen kostte. Toen hebben ze het met plaatselijke injecties verdoofd.”
,,Dat was echt een marteling. De arts zat in de wond te snijden en stak met een pincet erin. Dat was niet best, kan ik je vertellen. Maar het is nu voorbij. Het is genezen. Het is alleen een litteken. Het was natuurlijk een wond, en geen terugkomende blessure. Dus ik kan het nu rustig achter mij laten.”
Het werd een nieuw kruisje de toch al lange lijst van akelige kwetsuren voor Van Hofwegen. ,,Vorig jaar bij TEC ben ik door mijn enkel gegaan, waardoor ik er een tijd uit lag. Het is allemaal brute pech. Gekke blessures, waar ik zelf niet zoveel aan kon doen.”
,,Eerst moest die wond nog dicht. Ik begon hier dus best wel met een achterstand.”
De middenvelder begon daardoor wel met een achterstand in Katwijk en moest de eerste wedstrijden vanaf de bank toekijken. Na het uitvallen van Kenny Anderson in de wedstrijd tegen Ajax (ama.) kreeg de voetballer uit de Haarlemmermeer eindelijk z’n langverwachte speelminuten.
Meer minuten
,,Ik kwam al later in Katwijk aan tijdens de voorbereiding vanwege mijn vakantie. Maar eerst moest die wond nog dicht. Ik begon hier dus best wel met een achterstand. Ik denk dat ik dat gat inmiddels heb kunnen dichten. Het was lekker om nu ruim 70 minuten te hebben gevoetbald. Hopelijk mag ik dinsdag tijdens de oefenwedstrijd met Jong ADO Den Haag nog wat extra minuten maken.”
,,De blessure ligt nu achter mij, de eerste minuten zijn gemaakt. Vanaf nu is het alleen nog maar vooruitkijken. Meer minuten, meer overwinningen en meer goals van mijn kant, als je het mij vraagt.”
Foto: Orange Pictures
Lees ook: ‘Het moestuintje van Erik Assink (plus video’s)’