Ze bestaan nog steeds en zullen er ook altijd zijn. Voetballers die behoren tot een categorie die niet of nauwelijks bij het grote publiek bekend zijn, maar er staan als het moet. Noordwijker Lars Warmenhoven is er één van. De verdediger speelt wekelijks zijn partijtje mee in het tweede elftal van de rood-witten , maar als de nood aan de man is kan de trainer altijd een beroep op hem doen.

,,Laat ik vooropstellen dat ik door mijn fulltime baan bij een Noordwijks strandpaviljoen hoogstens twee keer per week kan trainen. Vooral aan het begin van het seizoen, maar ook in de slotfase daarvan is dat al helemaal een probleem. Meestal stroom ik pas in de loop van augustus in en dan is de rest van de selectie al vier weken bezig aan de voorbereiding. Dan weet je bij voorbaat dat het eerste elftal er niet echt inzit.”

,,Ik zal er altijd staan als er een beroep op me wordt gedaan. Ik neem bovendien zonder morren bij het eerste plaats op de bank.”

,,Het werk is natuurlijk wel een rem op mijn carrière geweest, maar ik heb daar bewust voor gekozen”, vervolgt de 24-jarige verdediger, die al vanaf de jongste jeugd voor Noordwijk speelt. ,,Je zult mij dan ook niet horen klagen als de trainer geen beroep op me doet. Het is inherent aan de situatie. Dat betekent dus dat ik in het tweede speel. Niet verkeerd hoor, omdat er veel Noordwijkse jongens in rondlopen waar ik al jarenlang mee voetbal.”

Tevredenheid troef dus bij de speler die het dit seizoen van een aantal invalbeurten in het eerste elftal moet hebben. Net zoals dat afgelopen zaterdag gebeurde tijdens de thuiswedstrijd tegen DFS en onlangs nog tegen Sliedrecht. ,,Daarnaast zijn er een paar bekerwedstrijden geweest waarin ik heb meegespeeld zoals tegen Alphense Boys en onlangs nog een hele wedstrijd in de halve finale tegen het tweede team van Excelsior Maassluis. We spelen nu op 21 mei de bekerfinale tegen DHC. Een mooi succes, toch?”

De keren dat Warmenhoven in de hoofdmacht mag opdraven, vormen in zijn beleving dan ook een extraatje. ,,Natuurlijk is het leuk om voor het eerste team uit te komen. In de selectie kun je me plaatsen in de categorie 20e tot 25e speler. Dan is alles wat je speelt mooi meegenomen. Ik zal er altijd staan als er een beroep op me wordt gedaan. Ik neem bovendien zonder morren bij het eerste plaats op de bank. Als ik niet speel, zal ik nooit mijn kont tegen de krib gooien.”

Kwaliteit
De door Warmenhoven geschetste situatie doet zich volgens hem voor bij veel regioclubs. Clubjongens die genoegen nemen met een plekje op de tweede rij, maar wel met een instelling dat zij altijd beschikbaar zijn als het moet. ,,Je ziet hetzelfde ook bij clubs andere clubs. Tweede elftallen spelen aan het einde van de competitie wekelijks in steeds wisselende samenstellingen. Door schorsingen en blessures worden spelers naar het eerste elftal overgeheveld en dat betekent dat je het tweede elftal op zaterdag met A-junioren of spelers uit een lager team moet opvullen.”

Excelsior Maassluis vormt in de reserve Hoofdklasse volgens Warmenhoven de uitzondering op de regel. ,,Dat team is in onze afdeling dit seizoen, net als vorig jaar overigens, niet één maar zelfs tweetjes maatjes te groot. Toch heb ik er nog steeds plezier in, zodat ik op deze manier nog wel even door ga. Nee, bij een andere club zie ik me niet spelen.”

Foto’s: Ron van der Linden