KNVB-scheidsrechter Allard Lindhout is bezig aan het eerste volledige seizoen waarin hij niet alleen Jupiler League-wedstrijden maar ook in de Eredivisie fluit. De geboren Warmonder behoort nog tot de zogenaamde junior-groep maar fluit onderhand vaker wel dan niet op het hoogste niveau. ,,Het aantal wedstrijden is boven verwachting. Nu al 22 in anderhalf jaar tijd. En dat terwijl de junior-groep normaal vier tot zes wedstrijden in een jaar krijgt. De KNVB heeft vertrouwen in me en dat moet ik niet beschamen.”

Zo rond de feestdagen is het dus even bijkomen voor Lindhout in zijn huidige woonplaats Voorhout, want hij heeft de laatste anderhalf jaar aardig aan de weg getimmerd. ,,Ik ben geen enkel weekend vrij geweest sinds het begin van het seizoen. Zelfs als de reguliere competitie stilligt is er altijd wel een wedstrijd. Internationaal, onder de 21, beloften. Noem maar op.” Toch baalt de gedreven leidsman ook wel een beetje dat hij nu niet hoeft te fluiten, zoals een voetbalteam dat net in een goede flow zit ook door wil spelen. ,,Ergens is het wel jammer. Je zit in een cyclus en het draait allemaal lekker.”

‘Ik kan het beter’
Lindhout is met zijn 29 jaar relatief jong voor een scheidsrechter die al op zo’n hoog niveau acteert. Hij kan dan ook al bogen op de nodige ervaring. ,,Op mijn 23e heb ik mijn debuut gemaakt in het betaalde voetbal. In mijn jeugd voetbalde ik bij Warmunda. Als jochie van elf, ik zat in groep zeven, wist ik al dat ik scheidsrechter wilde worden. Op een gegeven moment ben ik op scheidsrechterscoördinator van Warmunda Hans Alberts afgestapt en heb gezegd: ‘Ik kan het beter dan die meneer in die spijkerbroek.’ Erg brutaal voor zo’n klein jochie, maar ik nam nooit een blad voor de mond.” Om er lachend aan toe te voegen: ,,Nog steeds niet trouwens, al zou ik het nu wat anders brengen.”

De eerste stappen zijn dus gezet van wat waarschijnlijk een lange scheidsrechterscarrière zal zijn. ,,Mijn eerste wedstrijd was Warmunda F4 tegen Meerburg F4. Wat ik me daar nog van herinner? Ik was heel enthousiast aan het meerennen en aan het praten en alles aan het uitleggen. Dat schoolmeesterachtige heb ik overigens nog steeds in het veld. Als spelers ergens om vragen leg ik het rustig uit.”

Meester Allard
Die uitlegdrang hoeft overigens weinig verbazing te wekken. Zeven jaar lang was hij schoolmeester en gaf hij les aan groep 7 en 8. Onlangs maakte hij een carrièreswitch. Nu werkt hij bij de Leidse Hogeschool en geeft hij les aan studenten van de pabo. ,,In plaats van elf- of twaalfjarigen heb je ineens te maken met jonge volwassenen van tussen de zeventien en negentien.” Logischerwijs volgen ze de verrichtingen van scheidsrechter Lindhout op de voet. ,,Maar dat wisten die kids van elf ook hoor. Dan was het meester Allard dit of meester Allard dat, maar ze wisten altijd precies welke wedstrijd ik dat weekend gefloten had en wat er gebeurd was.”

Lindhout is dus misschien een schoolmeester in het veld, maar soms ook een beetje scheidsrechter voor de klas. In die zin dat hij de ervaringen die hij opdoet als scheidsrechter ook toepast buiten het veld. ,,Ik leer mijn studenten vooral over hun houding. Die moeten open zijn en niet gesloten. Niet autoritair maar wel met gezag.”

Een ander punt van overlap is kritiek. Iets waar de docent en de leidsman beiden mee van doen hebben. ,,Ik houd het mijn studenten ook voor. Als ouders kritiek op je hebben, is dat ook niet per se op jou persoonlijk. Je moet ouders dan uit de emotie halen. Het is eigenlijk hetzelfde als met een trainer of speler. Daar zijn ook wel trucjes voor. Even een grapje maken bijvoorbeeld.”

Lindhout zelf, die zich bewust verre houdt van de sociale media, was in het praatprogramma Voetbal Inside nog onderwerp van gesprek. Tijdens FC Twente – FC Utrecht toonde Lindhout al na iets meer dan acht minuten de rode kaart aan Utrecht-verdediger Ramon Leeuwin. ,,Ik moest hem wel geven, want ik volg de regels. Hoe je met die kritiek omgaat is uiteindelijk wat de goeden van de besten onderscheidt.”

Fluit aan de lippen
Wie denkt dat arbitreren in de eredivisie een kwestie is van naar het juiste stadion rijden en een fluit aan de lippen zetten, heeft het mis. De voorbereiding van Lindhout en zijn collega’s is op zijn zachtst gezegd gedegen. ,,Dinsdag rond het middaguur wordt het weekend daarvóór afgesloten en gaan we vooruit kijken.” Dat houdt in dat aan de hand van videobeelden beide teams nauwkeurig worden bekeken. In wat voor formatie speelt een elftal? 4-3-3 is heel anders dan 4-4-2. En wat zijn veelvoorkomende looplijnen? ,,Je wilt niemand in de weg lopen.”

Maar het gaat nog veel verder. ,,We kijken ook naar de spelers zelf, naar de karakters. Iedere speler is anders en heeft een andere benadering nodig. De ene een aai over de bol, de andere moet je wat korter houden.” En dan is er nog een aspect waar iedere docent ook mee te maken heeft: namen. ,,Ik leer ook alle voornamen. Dat creëert een soort gelijkwaardigheid waarbinnen je prima kunt werken. Al ben ik natuurlijk wel de baas. Het draait allemaal om wederzijds begrip.”

Modepoppen
Toch is er de laatste paar jaar veel veranderd op de velden. Spelers zijn kleine bv’tjes geworden en veel mensen hekelen de moderne modepoppen die twee dagen voor een wedstrijd en masse bij de kapper zitten. Lindhout kan er wel begrip voor opbrengen. ,,Een speler vertegenwoordigt zichzelf en is ook een uithangbord van zijn club. Natuurlijk, hoe meer haantjes in een wedstrijd, des te groter de uitdaging om de wedstrijd tot een goed einde te brengen.“

Als de loopbaan van de arbiter zich volgens de huidige lijn blijft ontwikkelen, komt er een moment dat Lindhout ook internationaal kan gaan fluiten. ,,Ik ben vierde official geweest in de Europa League. Over een jaar of acht zou ik graag zelf internationaal op pad gaan. Dan moet ik nationaal stabiel op een bepaald niveau fluiten. En niet zomaar stil blijven zitten, maar me juist blijven ontwikkelen. Het voetbal zit ook niet stil, regels veranderen.”

Videoref komt eraan
Een van de grote veranderingen die er met rasse schreden aan zit te komen, is de Videoref. Lindhout is enthousiast, net als de meeste scheidsrechters: ,,De Videoref is een goeie zaak. Iedereen ziet een verkeerde beslissing meteen terug. Ook in het stadion, op de app. Sommige dingen kun je gewoonweg niet zien met het blote oog, zoals een bal die al dan niet over de doellijn is geweest.” De kreet ‘een foutje op z’n tijd hoort erbij’, is tegen het zere been van de Voorhouter. ,,Sommige mensen noemen dat de charme van het voetbal. Ik vind het geen charme als een team een goal onthouden wordt en daardoor verliest.”

Toch had ook Lindhout aanvankelijk wel zijn bedenkingen. ,,In het begin was het idee wel wennen. Ondermijnt het mijn eigen gezag niet te veel? Uiteindelijk is daar geen sprake van. Wij moeten onze houding aanpassen en niet leunen op de techniek. Het moet uiteindelijk een menselijke vak blijven.”

Vader fit aan de aftrap
Over menselijk gesproken: Allard Lindhout is niet alleen docent en een scheidsrechter, maar ook nog een familieman. ,,Dat klopt, ik ben vader van twee meiden. Floor van vier en Puck van twee.” Dat hij dan toch fit aan de aftrap kan verschijnen in de weekends heeft een eenvoudige reden: ,,Ik heb een hele lieve vriendin. Op wedstrijddagen mag ik altijd uitslapen.” Het combineren van alle bezigheden gaat hem vooralsnog prima af. ,,Het motiveert me enorm en geeft kracht in plaats van dat het energie kost. Mijn leven is vol, maar door goed te plannen en professioneel om te gaan met werk en privé is het prima te doen.”