Marios Lomis kon voor de jaarwisseling zijn geluk eigenlijk al niet op. Hij wist op dat moment dat hij dicht bij een profcontract zat in Amerika. Maar hij wilde het nog even stilhouden, totdat hij z’n contract echt opgestuurd had gekregen vanaf de andere kant van de oceaan. Afgelopen week was het zover. Lomis zette z’n handtekening onder een document dat hem voor minimaal één seizoen verbindt aan North Carolina FC.

Daarmee komt voor de oud-spits van vv Noordwijk een scenario uit waarop hij alleen had gehoopt. Gedroomd natuurlijk ook. Maar toen de 22-jarige voetballer in augustus naar de land van de onbegrensde mogelijkheden vertrok besefte hij al: ‘wat er ook gebeurt, ik kom als een rijker mens thuis’.

De aanvaller vertrok met het idee te gaan studeren en daarnaast full-time bezig te kunnen zijn met zijn passie: voetballen. Als speler van Creighton University kon hij met een studiebeurs op zak een master business administration volgen. Alleen met die kans wilde hij zich al als voetballer en persoon ontwikkelen.

Klad
Toch hield hij altijd in het achterhoofd de kans om zich in Amerika in de kijker te spelen van de profclubs. Z’n start in het buitenland was goed. De studie beviel, Lomis scoorde in de voorbereiding en ook gelijk bij één van de eerste officiële duels maakte Lomis de winnende goal.

Daarna kwam er geleidelijk de klad in. Na vijf, zes duels voor Creighton University bleef hij steken op die ene goal. En dat zat Lomis niet lekker. ,,Dat knaagt als spits”, vertelt de aanvaller eerlijk. ,,En zeker in Amerika, waar ze veel met statistieken werken. Er moest iets anders…”

,,Het voetbal in Amerika is ook heel anders. Er wordt veel ’turn-over’-voetbal gespeeld.”

De spits ging bij zichzelf en de trainers ten rade. Wat moest er anders gaan? Waar liet hij kansen liggen of kon hij zich nog in ontwikkelen? ,,Ik kwam er achter dat ik me door verschillende factoren te veel liet beïnvloeden. Om te beginnen was ik conditioneel nog niet goed genoeg. In het Amerikaanse voetbal moet je verdedigend ook veel leveren. Dat was ik in het 4-4-2-systeem van Noordwijk niet gewend.”

Stappen maken
,,Daarnaast kan je in Amerika in de competitie tussen universiteiten onbeperkt wisselen”, legt de spits uit. ,,Vergelijk het maar met basketbal, waar dat ook kan. De coach maakte daar ook gebruik van. Dat doet men daar om het tempo hoog te houden. Maar als speler is gewisseld worden, na bijvoorbeeld 25 minuten al, het ergste wat er is. Ik heb dat ook aangegeven bij de coach, die het later ook wel wat heeft aangepast.”

,,Het voetbal in Amerika is ook heel anders. Er wordt veel ’turn-over’-voetbal gespeeld. Er wordt veel gespeeld vanuit de omschakeling. Daardoor moest ik meters maken, in de ruimtes gaan lopen. Maar mijn kracht ligt juist in ‘de zestien’. Toen ik dit voor mezelf allemaal een rijtje had gezet, kon ik weer stappen gaan maken.”

,,Hij vertelde mij dat hij kon zien dat ik een Europese opleiding had genoten en dat ik veel beter zou passen bij het Amerikaanse profvoetbal.”

Marios Lomis

Lomis ontwikkelde zich zowel fysiek als mentaal en ging na een wedstrijd of acht beter renderen in Amerika. De goals kwamen weer terug en de aanvaller kon z’n waarde weer tonen voor Creighton University. Hij dankte de ommekeer mede aan ‘een Duitse no-nonsense coach’ van z’n universiteit, naar eigen zeggen.

,,Hij zorgde wel voor een wake-up call bij mij. Ik moest echt nog fitter worden voor het Amerikaanse voetbal. Vanaf dat moment was er rust in mijn hoofd. Ik wist wat ik moest doen en mezelf de tijd gunnen om er aan te werken.”

Zaakwaarnemer
Lomis ging aantoonbaar beter spelen. De doelpunten kwamen terug, de spits werd conditioneel sterker en sterker. Dat viel uiteindelijk ook een zaakwaarnemer op die bij een wedstrijd van Lomis, waarin hij twee keer scoorde, langs het veld stond.

,,Die kwam na de wedstrijd naar mij toe. Hij vertelde mij dat hij zag dat ik een Europese opleiding had genoten en dat ik veel beter zou passen bij het Amerikaanse profvoetbal. Daarin is het voetbaltactische aspect veel belangrijker en is het minder ’turn-over’-voetbal.”

,,Ik werd met nog 34 andere spelers uitgenodigd. Na twee dagen kwam er al iemand naar me toe die zei dat de club het wel in mij zag zitten.”

,,Hij zou voor mij een stage regelen bij een USL (United Soccer League)-club. Dat deed hij en zo kon ik naar een driedaagse try-out bij North Carolina FC. Ik moest het vliegticket wel zelf betalen van meer dan vijfhonderd euro. Daarom twijfelde ik wel even of ik dat er voor over had, voor die drie dagen.”

De zaakwaarnemer overtuigde Lomis ervan dat echt niet elke speler voor zo’n stage werd uitgenodigd. In North Carolina kwam hij in een gespreid bedje terecht. De ploeg op het tweede niveau van Amerika wordt geleid door Colin Clarke, oud-speler van onder andere Southampton, Q.P.R. en Bournemouth.

Trots
,,Ik werd met nog 34 andere spelers uitgenodigd. Na twee dagen kwam er al iemand naar me toe die zei dat de club het wel in mij zag zitten. Daarna zijn mijn zaakwaarnemer en de club met elkaar om de tafel gegaan. Het is snel gegaan. Het gebeurde allemaal net voor Kerst en nu heb ik het contract getekend.”

,,Mijn familie en ouders zijn super trots. Toch merk ik ook al dat ze het nu al moeilijk vinden dat ik strak voor negen maanden echt in Amerika ben. Maar ze zijn hartstikke blij met deze kans voor mij.”

Archieffoto: Ron van der Linden