[slideshow_deploy id=’45842′] Walking football is ‘booming’. Veel zestigplussers storten zich sinds enkele jaren massaal op het spelletje. Deze nieuwste tak van de voetbalsport kent bovendien geen winter- of zomerstop. Veel clubs in onze regio beschikken inmiddels over een afdeling waarin er wekelijks wandelend gevoetbald wordt. ‘Blijven gaan’ is voor de voetballende Old Stars het toverwoord.

Bij SJC, FC Lisse, Katwijk, Ter Leede, VVSB en recent Rijnsburgse Boys en Van Nispen is intussen een walking football tak van de grond gekomen. Dat geldt ook voor VV Noordwijk waar de rood-witte Old Stars hun eerste seizoen er bijna op hebben zitten. Gestart in het najaar van 2018 is het gezelschap 60-plussers inmiddels uitgegroeid tot een zeventiental enthousiaste spelers. In leeftijd variërend tussen de 61 en 77 jaar. Daaronder Hans Wijnnobel (68) en Willem Reijerkerk (71).

Voor Wijnnobel betekent het spelen van walking football een hernieuwde kennismaking met het spelletje. Voor Reijerkerk liggen de kaarten heel anders. Tot vorig jaar had hij nog nooit op een voetbalveld gestaan. Dat laatste is ook tekenend voor de diversiteit binnen de groep die elke woensdagmorgen op Sportpark Duinwetering een balletje trapt.

Booming
Reijerkerk: ,,Ik ben opgegroeid in een gezin waarin sport nauwelijks aan de orde was. Ik had er dan ook niets mee, dus ook niet met voetbal, hoewel mijn zoon Rutger jarenlang bij vv Noordwijk speelde en daar nog altijd actief is als vrijwilliger.” Wijnobel daarentegen speelde vanaf de jeugd voor Noordwijk. Tot zijn 37ste welteverstaan, toen zijn knie dermate opspeelde dat voetballen er niet meer in zat.

,,Ik ben nog wel jeugdtrainer gebleven tot mijn 50ste en daarna heb ik veel gefietst. Totdat mijn neven Cees en Albert Spaanderman, die jarenlang in het eerste elftal hebben gespeeld, mij overhaalden om me ook aan te sluiten bij het walking football. ‘Kom eens een keertje langs’, vroegen ze me. Ja, en toen was ik eigenlijk meteen verkocht. Walking football is echt booming en je ziet dat het wandelend actief zijn nu ook in andere takken van sport van de grond komt zoals bij het handbal en het korfbal”, vertelt Wijnnobel, die het als voetballer schopte tot het tweede elftal van de rood-witten. Verder dan enkele invalbeurten in het eerste reikte zijn carrière destijds echter niet.

,,Het is elke keer keer een welbestede morgen en daarna heb je de dag nog lekker voor je.”

Voor zowel Wijnnobel als Reijerkerk blijft het beoefenen van walking football niet enkel beperkt tot dat ene uurtje op het veld. Ook vooraf en na afloop is gezelligheid volgens hen troef. Wijnnobel: ,,Spelen doen we tussen tussen tien en elf uur ‘s morgens. Daarvoor drinken we eerst samen ‘een bakkie’ en vliegen de verhalen meteen over tafel.”

,,Vervolgens gaan we de kleedkamer in en iedereen die zelf voetbalt of gevoetbald heeft kent de bijbehorende humor. Die is, ook als je ouder bent, niet anders dan toen. Dat is eveneens genieten.” Waarna Reijerkerk hierop nog wel een aanvulling heeft. ,,Na afloop praten we onder een drankje nog even verder bij. Het is elke keer keer een welbestede morgen en daarna heb je de dag nog lekker voor je.”

Geen beker
Wijnnobel neemt als gepensioneerd leraar Lichamelijke Opvoeding en oud-jeugdtrainer voorafgaand aan het wekelijkse partijtje gewoonlijk de leiding bij de warming-up. ,,Eerst de spiertjes goed losmaken. Dat is wel nodig hoor. Terugblikkend op het afgelopen jaar kan ik echter constateren dat we nauwelijks met directe blessures zijn geconfronteerd.”

,,Er wordt gewandeld, hardlopen mag niet. Net als dat voor lichamelijk contact geldt. De bal moet laag gehouden worden. Het is dus de kunst om te blijven tikken op een relatief klein speelveld. Normaal gesproken spelen we zeven tegen zeven, maar als er door omstandigheden een aantal spelers ontbreekt, kun je dat met vijf tegen vijf, om maar wat te noemen, gemakkelijk oplossen. Gewoon de doeltjes wat dichter bij elkaar en klaar ben je.”

,,We doen dat overigens zonder een scheidsrechter, we komen er zelf wel uit. Het gaat ook niet om het winnen. Plezier staat bij ons voorop. Voor ons geen drie punten of een grote beker. Dat hoeft ook niet zoals op de toernooitjes die we intussen gespeeld hebben. Die tijd hebben we gehad”, klinkt het resoluut.

Ontdekkingsreis
Reijerkerk kan dat laatste alleen maar beamen. ,,Ik ben pas op mijn zeventigste(!) met voetballen begonnen”, vertelt de ‘nieuweling’. ,,Ik had nooit kunnen denken dat het zo leuk zou worden. Tot enkele jaren geleden had ik geen enkele interesse voor voetbal. Door mijn kleinkinderen is dat veranderd. Mijn kleinzoon Chiel is gescout door Feyenoord en heel vaak ga ik met hem mee als hij ergens speelt. Zo is het begonnen.”

,,Nu kijk ik echt naar de woensdagmorgen uit. Het is intussen vaste prik om elke week met elkaar te sporten. Heerlijk! De interesse om mee te doen zal in de toekomst alleen maar groter worden, verwacht ik. Als je er eenmaal mee besmet bent, kom je er maar lastig vanaf, maar dat ervaar ik bepaald niet als een bezwaar. Alles bij elkaar is het afgelopen jaar een echte ontdekkingsreis geweest. In het begin kende ik niemand, maar binnen de kortste keren voelde ik me opgenomen in wat intussen een hechte groep is geworden.”

,,De woensdagmorgen is eigenlijk één groot sociaal gebeuren.”

Het ‘walking footballvirus’ heeft in Noordwijk intussen zodanig toegeslagen dat er heel wat moet gebeuren om een keer niet in actie te komen. ,,Zelfs toen er afgelopen winter een keer sneeuw lag, waren we present”, lacht Wijnnobel. ,,We mochten alleen het kunstgrasveld niet op die morgen. Dat begrepen we wel, maar het was toch een teleurstelling. Dat zegt alles over het enthousiasme.”

,,De woensdagmorgen is eigenlijk één groot sociaal gebeuren. In eerste instantie is het walking football opgezet vanuit de diverse gemeenten. De senioren moesten gaan bewegen, was daarbij het motto. Senioren uit hun isolement halen was een andere insteek. Zo heb ik het zelf nooit gevoeld. Dat overheidsinitiatief is intussen door diverse clubs en dus ook door vv Noordwijk omarmd en verder uitgebouwd.”

Kleedkamer
Dollen en elkaar in de maling nemen blijken ook bij de Old Stars essentiële bestanddelen te zijn. Niet alleen tijdens het wekelijkse partijtje, maar ook daarvoor en daarna. Wijnnobel: ,,De kleedkamer blijft nu eenmaal de kleedkamer. Ook op deze leeftijd. Zo was er laatst iemand bij ons die van die moderne, knalgele voetbalschoenen had aangeschaft.”

,,Die kreeg wel het een en ander over zich heen hoor. Dat is gewoon vragen om daar in een dergelijk gezelschap flink op aangesproken te worden. Maar het blijft wel altijd gezellig en dat is naast het in beweging blijven het leuke van walking football. En zo hoort het natuurlijk ook.”

,,De onderlinge verschillen in niveau zijn daarbij best groot, maar dat is niet belangrijk. We laten elkaar gewoon lekker spelen. Iedereen moet bij ons aan de bal komen. En vooral niet dat fanatieke. Ik zou het snel zat zijn als het alleen om het winnen ging. Voetbal blijft toch de sport waar ik de meeste lol aan beleefd heb, daarom doe ik dit zo graag.” Waarop Reijerkerk tot slot nog met een wervend woord afsluit: ,,Het walking football staat open voor iedereen. Dat heb ikzelf ondervonden. Ik kan het daarom iedereen aanraden.”

Foto’s: vv Noordwijk

Lees ook: ‘Zwetsloot sluit in september toch weer aan bij Ter Leede’