In het begin van de jaren zeventig van de vorige eeuw draait Katwijk nog altijd anoniem mee in de Vierde Klasse. Het is de tijd dat de piepjonge Kees Guyt zich aan de Helmbergweg als A-junior in het eerste elftal meldt. Om zich al snel tot motor van de oranjehemden te ontpoppen. Het is slechts het begin van een carrière vol hoogte-, maar ook dieptepunten.

Op het moment dat Guyt debuteert in de hoofdmacht van Katwijk dobbert dat elftal rond in een afdeling met clubs als Maasdijk, Hermandad, TSB, Unicum, Duinoord en Hoekse Boys. De club die als een eeuwige vierdeklasser te boek staat, stoomt medio jaren zeventig via kampioenschappen in 1974 en 1976 razendsnel op naar de Tweede Klasse. Guyt is erbij. Het talent van de boomlange verdediger ontgaat ook de profclubs niet. Ajax meldt zich voor de talentvolle verdediger, maar wenst de afkoopsom niet over te maken. Dus wordt het Volendam dat zoals gewoonlijk in die jaren heen en weer pendelt tussen de Ere- en Eerste Divisie.

Terugkeer
Katwijk doet zelf, terwijl Guyt voor Volendam in de Eredivisie uitkomt, in het seizoen in het seizoen 1978-1979 een stapje terug. Op de slotdag van het seizoen degradeert de club na drie seizoenen in de Tweede Klasse te hebben gespeeld na een 0-4 nederlaag tegen Rijnsburgse Boys op de laatste wedstrijddag. Daar speelt de club nog altijd als Guyt, in het dagelijks leven huisschilder, zijn profcarrière wegens knieproblemen noodgedwongen dient te beëindigen.

Na negen seizoenen Volendam, waarvan vier in de Eredivisie en met 276 duels achter zijn naam, tekent Guyt in het voorjaar van 1985 bij AZ. Na een uitstekend eerste seizoen valt zijn tweede jaar in Alkmaar in het water door een langdurige knieblessure. Een dubbele operatie aan dat gewricht biedt geen uitkomst.

De harde conclusie is dat Guyt wordt afgekeurd voor het spelen van betaald voetbal. Uiteindelijk dwingt dit hem tot een terugkeer naar Katwijk. De ervaren verdediger promoveert in zijn eerste seizoen op De Krom onder leiding van Peter Ciere naar de Tweede Klasse, waarna Arie Lagendijk het stokje overneemt. Een jaar later meldt Katwijk zich in de top van het zaterdagvoetbal door opnieuw het kampioenschap voor zich op te eisen. Guyt is er opnieuw bij.

Ontketend
De terugkeer van Guyt bij Katwijk valt daardoor opnieuw samen met de opmars van de Krombewoners. Een seizoen later beëindigt Guyt op 37-jarige leeftijd in de thuiswedstrijd tegen Marken zijn voetballoopbaan. Om vervolgens als rechterhand van Lagendijk bij ‘zijn’ club aan de slag te gaan. Met vier kampioenschappen op zak als speler van Katwijk rijgen de successen zich ook hierna als trainer aaneen voor hem.

Gestaag werkt ‘het andere oranje’ zich na de promotie in 1989 richting de top van de Eerste Klasse. In de voetbaljaargang 1991-1992 finisht de ploeg van Lagendijk nog als tweede achter aartsrivaal Quick Boys dat de titel weet te prolongeren. Een jaar later is het wel raak. En hoe! Na het kampioenschap in de Eerste Klasse wordt ook de zaterdagtitel een feit, waarna in een historische tweekamp met het Utrechtse Holland de eerste landstitel in de wacht wordt gesleept. Katwijk speelt in de return tegen Holland wellicht haar beste wedstrijd in haar bestaan. De ploeg van Melbi Raboen wordt door een ontketend Katwijk met 7-2 vernederd.

Lagendijk staat na dit seizoen zijn plek af aan Guyt om zelf als technisch-directeur aan de club verbonden te blijven. Ook onder leiding van de oud-verdediger gaat het crescendo met Katwijk. In het daarop volgende seizoen flikt Katwijk hetzelfde kunstje en is ook de tweede ster een feit. Om vervolgens een jaar later de derde afdelingstitel in successie te bemachtigen. De bomen lijken op dat moment voor zowel Katwijk als Guyt tot in de hemel te groeien.

Verbijstering
Eind 1995 slaat het nieuws dat het contract van Guyt door Katwijk niet verlengd zal worden in als een bom. Niet in het minst bij de trainer zelf. De oefenmeester maakt een aangeslagen indruk als hij eind december de onheilstijding krijgt, maar toont zich ook reëel. ,,De club wil graag verder met een compleet nieuwe technische staf. Dat besluit moet je respecteren.”

Om er manmoedig aan toe te voegen dat hij zich een persoon vindt die dit nieuws snel kan verwerken. Ook bij de spelersgroep slaat het nieuws in als een bom. Wilfred Kwestro verwoordt namens de groep het gevoel als volgt: ,,Ik denk dat 25 van de 27 spelers achter de trainer staan. Dan mag je op zijn minst wel tekst en uitleg krijgen over het hoe en waarom.”

Ook de supporters kunnen er met hun pet niet bij. Katwijk-voorzitter De Best wil niet al teveel kwijt over de ingezette koerswijziging. ,,We hebben er veel over gediscussieerd als bestuur. De redenen houden we liever intern. Het is al moeilijk genoeg. Kees is een jongen van de club. Dat maakt zo’n besluit extra moeilijk.”

Hoewel Guyt al snel een contract tekent dat hem het daaropvolgende seizoen aan Alphense Boys verbindt, gaat het enkele maanden later fout. In april 1996 haakt Guyt noodgedwongen af. Hij lijkt van de aardbodem verdwenen. Vijf maanden later volgt er in een zeer openhartig interview in het Leidsch Dagblad tekst en uitleg door betrokkene.

‘Kees Guyt fietst weer over de boulevard van Katwijk en voelt zich met de dag sterker worden. De ex-trainer komt van ver’, aldus de inleiding van het betreffende interview. ,,Dat gat hoop ik nooit meer te zien. Ik kon het fysiek niet meer opbrengen, was depressief”, vertelt Guyt. ,,Ik wilde op een gegeven moment niets meer, geen voetbal, geen familie, geen vrienden. Ik heb jarenlang teveel hooi op mijn vork genomen.”

,,Het moest een keer fout gaan kennelijk. Als schilder maakte ik dagen van zeven tot vijf uur en dan hup naar De Krom. Los nog van de stress rond de wedstrijden. Mijn ziektebeeld was het best te omschrijven als zwaar depressief. Ik ga nu weer naar het voetbalveld. Lekker kijken naar mijn zoon Danny die in de ADO-jeugd speelt. Ik ben veel mensen dank verschuldigd en dat wil ik uiten”, laat Guyt optekenen. Een gesprek dat online nog altijd terug te vinden is in het archief van de betreffende krant en tekenend is voor de man die als speler en trainer, maar bovenal als mens grote indruk maakte. Openhartig en oprecht.

Schok
Het contract met Alphense Boys wordt om bovenstaande reden nog voor het nieuwe seizoen ontbonden. Guyt geniet tijdens zijn, niet bepaald gewenste, sabbatical vooral van zijn talentvolle zoon Danny die dan in de ADO-jeugd speelt. Om vervolgens als trainer bij Foreholte aan de slag te gaan. Hierna volgen de amateurs van Volendam om in de daarop volgende jaren als trainer emplooi in het Amsterdamse te vinden bij achtereenvolgens Swift, Blauw Wit en DWV.

Daar tussendoor is Guyt als trainer in 2010 werkzaam bij FC Rijnvogels. Dat is overigens de enige club waar hij als trainer vroegtijdig de laan wordt uitgestuurd. Guyt is in die jaren de grootste supporter van zoon Danny die in 2000 met Katwijk de derde landstitel bemachtigt en daarmee zijn vader min of meer opvolgt.

Het levert de middenvelder een contract op bij TOP Oss. Hierna volgen nog RBC Roosendaal, Cambuur en Willem II. In dertien seizoenen overtreft de zoon de vader. Naast 375 duels toont junior zich 67 keer doeltreffend. Kees Guyt, die ruim vierhonderd wedstrijden voor Katwijk speelde, heeft in Edwin van der Sar overigens nog een meer dan bekende voetballer in de familie.

Als de oud-speler en -trainer van Katwijk op 30 maart 2012 op 58-jarige leeftijd in zijn slaap overlijdt gaat er een schok door voetballand. Dat Katwijk zijn icoon nog niet vergeten is, blijkt enkele dagen later tijdens zijn uitvaart. De belangstelling hiervoor is overweldigend. De Katwijk-supporters zijn hun oud-trainer niet vergeten. Zij vormen een erehaag waarbij de clubvlag en Bengaals vuur niet ontbreken. Een indrukwekkend gebeuren dat voor een kippenvelmoment zorgt bij de 1.500 aanwezigen. Een passend eerbetoon aan een voetbaldier pur sang.

Foto’s: archief Leo Schrama

Lees ook: ‘Contractnieuws VVSB: Zschusschen blijft, verdediger Valk vertrekt’